Μάριος Αθανασίου: “Είναι απλοϊκό & ανώφελο για μας & για την κοινωνία να λέμε ότι για όλα φταίει η Δούρου!

Γιατί αποδέχτηκες την πρόταση της Ρένας Δούρου;

Με την Ρένα, πρώτα κάναμε μία μεγάλη κουβέρτα για να δούμε αν ταιριάζουμε ως άνθρωποι και μετά συζητήσαμε πολιτκά και για την Περιφέρεια.  Έτσι είδα ποιο είναι το έργο  που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια.

Μου εξήγησε τα δεδομένα της περιφέρειας Αττικής για ήταν  ένα θέμα  που δεν το γνώριζα. Ξέρω μόνο για τον πρώτο βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης, τους Δήμους.  Μιλήσαμε και για τα εύκολα και για τα δύσκολα. Γιατί όπως καταλαβαίνεις μέχρι τώρα ενημερωνόμουν  από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης Με βοήθησε πάρα πολύ ο χαρακτήρας της, ο τρόπος της, το μυαλό της. Είναι ένας πάρα  πολύ  ευγενικός άνθρωπος και την  γουστάρω πάρα πολύ. Είναι ένας άνθρωπος που έχει θέληση, που έχει ζοριστεί πολύ,  ένας άνθρωπος που εχει αδυναμίες και το αναγνωρίζει. Έτσι αποφάσισα ότι ήθελα να  είμαι στο πλευρό της και να την βοηθήσω, να συνεχίσουμε το έργο της.

Σε τι θα ήθελες να δουλέψεις στην Περιφέρεια Αττικής;

Εγώ καταρχήν βρίσκομαι στον Βόρειο Τομέα της Περιφέρειας Χαλάνδρι, Βριλήσσια, Πεντέλη, Μαρούσι, Κηφισιά κλπ. Η αγάπη μου είναι τα παιδιά και το ζητούμενο μου,  η νέα γενιά. Γιατί δυστυχώς ή ευτυχώς η δική μας γενιά τα πατήματά της τα έχει βρει.

Άρα προσωπικά όλο αυτόν τον καιρό, προσπαθώ να καταλάβω πώς μπορώ να βοηθήσω να βελτιώθουν τα πράγματα για τους νέους. Τι μπορώ να κάνω για το σχολείο και την εκπαίδευση, για το bullying. Αυτός είναι ο δικός μου τομέας με αυτόν που θέλω να ασχοληθώ και να βοηθήσω.

 Τώρα βέβαια αν να μου πουν ότι θα γίνω υπεύθυνος των εκκλησιών (γέλια) θα το δεχτώ αλλά θα είμαι πάντα αρωγός σε ότι έχει να κάνει με τη νέα γενιά και την παιδεία με την μη ακαδημαϊκή τους εκπαίδευση.

Για όλα φταίει η Δούρου;

Ναι φταίει η Δούρου, αν αυτό μας βοηθάει αυτό και μας κάνει καλύτερους ανθρώπους …

Όμως  Όχι! Αν το δεχτούμε αυτό σαν κοινωνία, δεν θα βοηθήσει εμάς.

Εγώ δεν κάνω απόδοση ευθυνών. Ούτε πιστεύω σε κάτι τέτοιο, ούτε μπορώ να το κάνω.

Απλά  σε οποιοδήποτε πρόβλημα σε μία κοινωνία δεν μπορεί να φταίει ένας μόνο άνθρωπος, εκτός αν είναι  ο ίδιος ο «εμπρήστης».

Και όταν λέω «εμπρηστής», δεν μιλώ μόνο για το Μάτι, μιλάω για τον έναν υπεύθυνο που κάνει το κακό σε οποιαδήποτε περίσταση.

Όταν μιλάμε για το Μάτι και τη Μάνδρα, μιλάμε για δύσκολες περιπτώσεις. Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που έχουν χαθεί. Δεν γίνεται να μην είσαι με τους ανθρώπους, με τις οικογένειες. Πολλοί το περάσαμε αυτό αλλα μου φαινεται ανώριμο να χρησιμοποιούμε το επιχείρημα της αντιπολίτευσης και να πρόσωποποιούμε τις ευθύνες σε έναν άνθρωπο. Δεν θα μας βοηθήσει αυτό,  δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα.

Οι ιδιοι άνθρωποι  που  είναι εκεί έχω μιλήσει με αρκετούς απ΄ αυτούς και μάλιστα πριν ασχοληθώ με τις εκλογές γιατί εκεί  μεγάλωσα τα καλοκαίρια, γνωρίζουν ότι υπήρχαν προβλήματα στο Μάτι που έπρεπε να αντιμετωπιστούν, αλλά δεν έγινε όταν έπρεπε. Άλλωστε δεν μπορεί να προβλέψει κανείς πού και πότε θα γίνει μία τέτοιας έντασης καταστροφή. Έπρεπε  από  το  πρώτο  χρόνο που είχε εκλεγεί,  να πάει να ισοπεδώσει το Μάτι.  Για να λες λοιπόν ότι φταίει κάποιος πρέπει να κυττάξεις το πραγματικό πρόβλημα από την αρχή. Έπρεπε η πολιτεία χρόνια ολόκληρα πριν,  ακομμάτιστα, να ασχοληθεί και να λύσει προβλήματα,

Τώρα αν κατά τη διάρκεια εκείνης της νύχτας υπάρχουν συγκεκριμμένες ευθύνες πρέπει η Δικαιοσύνη  να το εξετάσει. Αλλά  είναι απλοϊκό να λέμε  ότι για όλα φταίει η Δούρου και είναι ανώφελο για όλους  εμάς, για την κοινωνία. Πρέπει οι ίδιοι οι πολίτες να ζητήσουν πιο καθαρές εξηγήσεις για όλο αυτό το ζήτημα.

Το σκέφτεσαι για την Ελλάδα  του 2019.

Θα ήθελα με  ένα  μαγικό ραβδάκι να γυρίσουν τα χαμόγελα  στους ανθρώπους. Να μπορέσου οι άνθρωποι να ζήσουν καλύτερα.

Πολιτικά θα σου πω ότι, και στο λέω με ειλικρινεία, ας βγει όποιος θέλει  ο κόσμος αρκεί να ανέβει ο πήχης.

Να γίνουν πράγματα ώστε να μπορέσει να ξαναέρθει στους ανθρώπους το χαμόγελο της ανεμελιάς. Ένας λόγος ακόμη που βρίσκομαι εδώ είναι ότι δεν αρκεί να βοηθάς τους ανθρώπους  ατομικά, αλλά πρέπει να το κάνεις ομαδικά.

Έχουμε περάσει την κρίση, είτε θέλουμε να το λέμε είτε όχι, αλλά την πέρασαμε τυπικά. Τώρα πρέπει να την περάσουμε και ουσιαστικά.

Θέλω να δω τους ανθρώπους να μπαίνουν σ ένα τέτοιο δρόμο. Να βρεθούμε ξανά στην ανεμελιά, στις ωραίες στιγμές. Έχοντας  όμως τη γνώση τι περάσαμε και τα προηγούμενα 30 και τα τελευταία 8.