Μαρία Φιλίπου: Ο φρόνιμος ο άνθρωπος πρέπει και να φυλάγεται στις ευτυχίες, γιατί το λάθος καραδοκεί.

Γιατί να έρθει το κοινό να δει τις Τραχίνιες του Σοφοκλή;

Το έργο που παρουσιάζουμε είναι κλασικό, με αποτέλεσμα η παράσταση που δημιουργήθηκε χωρίς φανφάρες και στέκεται στο κείμενο, να έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, αφού κατορθώνει να θίγει θέματα που και σήμερα ακόμα είναι τόσο σύγχρονα. Προσωπικά καλώ τον κόσμο να έρθει με τα παιδιά του, μιας και η ποιητική μετάφραση του Κ. Χ. Μύρη είναι τόσο άμεση και ταυτόχρονα η διασκευή του Θωμά Γκαγκά και της Χριστιάνας Ματζουράνη είναι εξαιρετική, έτσι ώστε και οι μικροί μας θεατρόφιλοι να μπορούν να καταλάβουν, ενώ παράλληλα η διάρκειά της είναι μόλις μία ώρα. Μαζί με τους καταξιωμένους μου συναδέλφους έχουμε δουλέψει με μεγάλη προσήλωση το κείμενο των Τραχίνιων ούτως ώστε να μπορεί να είναι κατανοητό απ’ όλους.

Μας ενδιαφέρει ο Ηρακλής και η Δηιάνειρα;

Αν και όλοι γνωρίζουμε τον Ηρακλή και τους άθλους του, στην ερώτηση ποιο είναι το τέλος του, ελάχιστοι ακόμη κι από τους ενήλικες να μπορούν να δώσουν την σωστή απάντηση. Αυτή την απάντηση λοιπόν διαπραγματεύονται οι Τραχίνιες με έναν εξαιρετικά έξυπνο και πολύ ωραίο τρόπο.

Ο ρόλος μου στην παράσταση είναι του τροφού και του αγγελιοφόρου και μαζί με τους πέντε συναδέλφους μου κάνουμε και τον χορό. Ο σκηνοθέτης Θωμάς Γκαγκάς έστησε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παράσταση με όραμα, η οποία τηρεί τους νόμους του αρχαίου δράματος.

Μου αρέσουν τα κλασικά πράγματα και, αν και δεν είμαι φίλος πολύ των νεωτερισμών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι με ενδιαφέρει μία μουσειακή παράσταση, έστω και ένα ρόλο αν είχα θα το απέδιδα με το ίδιο σθένος. Θεωρώ ότι το αρχαίο δράμα είναι ο λόγος.

Πώς βλέπεις την επόμενη φάση μετά την υγειονομική κρίση καλλιτεχνικά;

Ο καλλιτεχνικός χώρος δεν έχει καμία διαφορά από οποιονδήποτε άλλον. Έχουμε μία μετάλλαξη Δ, ενώ παράλληλα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αρνούνται να εμβολιαστούν. Πιστεύω λοιπόν πως το όπλο μας στην παρούσα χρονική στιγμή είναι ο εμβολιασμός. Ακόμα και εμβολιασμένοι πρέπει να φοράμε τις μάσκες μας. Ούτε κι εγώ πήγα χαρούμενη να εμβολιαστώ. Όμως, θεωρώ ότι είναι ο μόνος τρόπος να πάρουμε τη ζωή μας πίσω. Και αυτό δεν είναι μόνο για το θέατρο ή την εστίαση, αλλά και σ΄ οποιονδήποτε χώρο. Εμείς έχουμε πληγεί ίσως περισσότερο από όλους. Έχουμε να δουλέψουμε πραγματικά σαν κλάδος δύο χρόνια και το μόνο που πήραμε ήταν απλά τα νόμιμα και τίποτα παραπάνω. Ποιος όμως μπορεί να ζήσει με αυτά; Το ζητούμενο δεν είναι να πούμε τι πήραμε και τι δεν πήραμε. Το ζητούμενο είναι να ξεκινήσουμε και πάλι τη ζωή μας και ο μόνος τρόπος για να την κερδίσουμε είναι να ακολουθήσουμε τα βήματα που μας έχουν υποδείξει οι επιστήμονες. Μίλησα με τρεις γιατρούς τους οποίους εμπιστεύομαι και αυτό που μου πρότειναν είναι ο εμβολιασμός.

Εύχομαι όταν τελειώσει αυτό το μαρτύριο, σε ένα, σε δύο χρόνια ή σ΄ όσο κρατήσει να μην έχουμε ξεχάσει την αγκαλιά, το φιλί και να μην χρειαστεί ποτέ ξανά να στερηθούμε τους δικούς μας . Προσωπικά δεν είμαι από τους τυχερούς να έχω τους γονείς μου εν ζωή, και πολλές φορές σκέφτομαι τι θα έκανα αν τους είχα και πως είναι δυνατόν να συνεχίζω να μην τους φιλώ.

Υπάρχουν φορές που οι κυβερνήσεις γίνονται κακές;

Όντας Κύπρια έμαθα να είμαι νομιμόφρων και να εμπιστεύομαι αυτό που μου λέει η οποιαδήποτε κυβέρνηση. Αναφέρουν ότι ο ιός είναι κατασκευασμένος. Κι εγώ σου λέω ότι μπορεί και να είναι και έτσι. Αφού λοιπόν υπάρχει, οφείλουμε να τηρήσουμε τους νόμους. Ρώτησα τους γιατρούς μου και συμπίπτει άποψή τους με την όποια κυβέρνηση. Αν βέβαια η κυβέρνηση έλεγε να μην εμβολιασθούμε και γιατροί μου λέγανε να εμβολιασθούμε, εγώ θα έπραττα αυτό που θα μου έλεγαν οι γιατροί μου. Αυτήν όμως τη στιγμή οι απόψεις συμπίπτουν. Άρα, δεν καταλαβαίνω πού είναι το δίλημμα;

Πληροφορίες για την παράσταση Τραχίνιαι στο Θέατρο Ρεματιάς Χαλανδρίου ΕΔΩ