Μαριλένα Λιακοπούλου 

«Έλα τώρα, δεν πά να μην αρέσεις…»

Ποιοί ήταν οι λόγοι που σε έκαναν να δεχτείς να παίξεις και να σκηνοθετήσεις το κείμενο “Με λένε Γιώργο REVISED” του Δημήτρη Οικονόμου;

Η ερώτηση μάλλον είναι πως ο Δημήτρης δέχτηκε να του δώσω εικόνα και ήχο διότι εγώ τον προσέγγισα! Το έργο με συγκινεί βαθιά. Το διάβασα το 2017 και από τότε ήθελα να το μοιραστώ με κάποιον τρόπο. Σκεφτόμουν διάφορους τρόπους κατά καιρούς αλλά ο Γιώργος τελικά αποφάσισε μόνος και ανεξάρτητος πότε θα γίνει παράσταση! Το έργο πραγματεύεται έννοιες και υπαρξιακά ερωτήματα που είναι επίκαιρα σε κάθε εποχή. Για μένα, το κείμενο του Δημήτρη είναι φιλοσοφικό κι έχει πολλές φύσεις.

Τι σκέφτηκες, όταν πρωτοδιάβασες το έργο;

Ότι μας αφορά όλους. Πνιγόμαστε σε προβλήματα της καθημερινότητας, μιας ζόρικης καθημερινότητας και δεν καταλαβαίνουμε ότι την έχουμε πλάσει εμείς ζόρικη για να μην σκεφτόμαστε τα άλυτα προβλήματα μέσα μας. Αλλά εκεί που πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας είναι στον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας κι όχι στους τεραστίων διαστάσεων εαυτούς μας. Τους έχουμε φτιάξει τόσο τέλειους που δεν αφήνουμε τίποτα να μας επηρεάσει.

Μίλησέ μας για το δικό σου ρόλο.

Ο Γιώργος είναι οι συνειρμοί μας, το καταφύγιό μας, η αγκαλιά, το εμπόδιο που περνάμε και γινόμαστε καλύτεροι, είναι παντού και πουθενά. Είναι η αλληλεγγύη, ο διπλανός μας στο σχολείο, τα αδέρφια μας, οι γονείς μας, κάτι θεϊκό. Είναι κάτι τόσο γενικό αλλά και τόσο συγκεκριμένο. Όπως και το νόημα της ζωής. Ο Γιώργος είναι το φως μέσα στο σκοτάδι.

Η γέννησή μας, ο τόπος γέννησης, το φύλο είναι τυχαία γεγονότα, που συχνά γίνονται βραχνάς κατά τη διάρκεια της ζωής των ανθρώπων….

Οι άνθρωποι τείνουν να τονίζουν σε τι διαφέρουν και όχι σε τι μπορούν να συναντηθούν και να συνυπάρξουν κι αυτό με θλίβει. Υπάρχουν άνθρωποι που ενοχλούνται όταν με κάποιον διαφέρουν στο φύλο, στον τόπο γέννησης, ακόμη και σε μια αθλητική ομάδα. Έχουμε δει κόσμο να χάνει τη ζωή του για τα παραπάνω και για χίλιους δυο ακόμα λόγους. Όμως υπάρχουν και οι άλλοι άνθρωποι που επιλέγουν να μην αντιδράσουν και να μην πάρουν θέση, που είναι του δόγματος «Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις». Δεν ξέρω ποιοι είναι χειρότεροι.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη” ;

«Έλα τώρα, δεν πά να μην αρέσεις…» Υπέροχος ποιητής που βγάζει απαλά τις λέξεις, με χειρουργική ακρίβεια θα έλεγα. Θα συμφωνήσω με την συγκεκριμένη άποψη. Ο κάθε άνθρωπος οφείλει να πορεύεται σύμφωνα με αυτά που λαχταρά κι ας είναι κόντρα σε ολόκληρη την κοινωνία και οφείλει να το κάνει με άποψη και ταρακούνημα. Τα μεγαλύτερα προβλήματα του σήμερα είναι, η έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των ανθρώπων, η αποξένωση και η μη αποδοχή του αληθινού εαυτού μας, με αποτέλεσμα να γινόμαστε μικροί και να επιλέγουμε να ζούμε σε γυάλες. Ονειρεύομαι ότι αυτό θα πάψει και θα δημιουργήσουμε κάποια στιγμή έναν κοινό σεβασμό ο ένας στον άλλον παρέα με τις διαφορετικότητές μας.

Πληροφορίες για την παράσταση:

Οι φωτογραφίες είναι του Βαγγέλη Μάγειρου.