Νίκος Δραγώνας

Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που ψάχνουν να βρουν έναν διαφορετικό τρόπο για να δουν τον κόσμο.

Για ποιούς λόγους είπες το ναι στην Άρτεμη Λαμπίρη να χορέψεις στην παράστασή της “Θέλει καθημερινό πότισμα η ελευθερία μάτια μου”.
Είπα ΝΑΙ στην Άρτεμη Λαμπίρη για πολλούς λόγους. Είναι πάντα μεγάλη χαρά να συνεργάζομαι με νέους χορογράφους και να μαθαίνω ένα διαφορετικό ύφος δουλειάς. Όλη η ιδέα της παράστασης και πώς την σκέφτηκε, με έκαναν να θέλω να γνωρίσω την φαντασία της και την ερμηνεία της. Κατάλαβα πως είναι, μία γυναίκα με δύναμη, θέληση, όρεξη για δουλειά που δεν φοβάται να βάλει δύσκολους στόχους στον εαυτό της. Το θέμα της Ελευθερίας μου φαίνεται δύσκολο, επίκαιρο και ενδιαφέρον. Με “γαργαλάει” που οι πρόβες /παραστάσεις είναι τόσο συμπυκνωμένες χρονικά και με 10 τελείως διαφορετικούς ερμηνευτές. Η αντίθεση της αυστηρής οριοθέτησης για να παραχθεί ένα έργο που μιλά για την Ελευθερία.

Τι σχήμα, τι χρώμα, τι μορφές πιστεύεις ότι παίρνει η ελευθερία για σένα, μέσα από τον χορό;

Έχω ζήσει την ελευθερία σαν παιδί που έπαιξε πολύ σε μια Αθήνα με άδειους σχεδόν δρόμους από αυτοκίνητα και κίνηση, στα 70’, 80’. Την Δικτατορία και τους Αγώνες απελευθέρωσης. Το Πολυτεχνείο. Την Κύπρο. Το σχολείο ήταν σαν ποινή φυλακής και γιόρτασα το τέλος του, ενώ στο Πανεπιστήμιο ήμουν χαρούμενος. Αγάπησα αναπάντεχα τον χορό και παράτησα τις σπουδές μου στα Οικονομικά για να τον ακολουθήσω. Έχασα πολύ νέος τους γονείς μου. Η αδερφή μου πήγε να ζήσει στην Αμερική. Εγώ με δυσκολία έλειψα για τον χορό 3 μήνες από την Ελλάδα και απέρριψα πρόταση για να δουλέψω στο εξωτερικό. Πήρα μόνος μου αποφάσεις, αλλά ακόμα τις έχω υπό έρευνα, για να αποφασίσω αν ήταν οι σωστές.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις το απόφθεγμα του Bertrand Russell: Μη φοβάσαι να έχεις εκκεντρικές απόψεις, γιατί κάθε άποψη που σήμερα είναι γενικά αποδεκτή, κάποτε ήταν εκκεντρική;

Οι εκκεντρικές απόψεις στην δική μου λογική φέρνουν πάντα κάτι νέο, άσχετα με το αν θα πετύχουν τον σκοπό τους. Στους καλλιτέχνες είναι σχεδόν υποχρεωτική αυτή η διαρκής αναζήτηση. Καταλαβαίνω τον Φόβο και την Προκατάληψη από όσους δεν είναι έτοιμοι να τις ακούσουν. Πρέπει όμως να προχωράμε πάντα προς τα εμπρός. Τι ήταν ο Γαλιλαίος για την εποχή του; Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που ψάχνουν να βρουν έναν διαφορετικό τρόπο για να δουν τον κόσμο.

Πιστεύεις ότι οι καλλιτέχνες μετά απ’ όλες τις κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας θα πρέπει να αλλάξουν τρόπο σκέψης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους σε σχέση με το παρελθόν;
Οι Τέχνες και ειδικά ο χορός στην Ελλάδα, ποτέ δεν υπήρξαν ευνοημένες οικονομικά, οπότε πιστεύω πως θα συνεχίσουν να κάνουν την δουλειά τους όπως ξέρουν, ελπίζοντας πάντα σε ένα καλύτερο μέλλον. Στην δύσκολη οικονομικά δεκαετία που περάσαμε πριν τον Κορωνοϊό, κάποιοι κατάφεραν να αποκτήσουν μια διεθνή πορεία με το έργο τους.

Πληροφορίες  για την παράσταση 10: Θέλει καθημερινό πότισμα η ελευθερία μάτια μου