Νίκος Καρακαλπάκης

Νιώθω πολύ μόνος σε αποφάσεις που αφορούν το μέλλον μας.

Πότε και πως ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τη μουσική και το τραγούδι;

Μεγάλωσα σε μια φιλόμουση οικογένεια, το ραδιόφωνο έπαιζε όλη μέρα στο σπίτι, η μητέρα μου τραγουδούσε υπέροχα…Ήξερα πριν ξεκινήσω το σχολείο να τραγουδάω απέξω πολλά τραγούδια. Οι γονείς μου με ενθάρρυναν να ξεκινήσω μουσικές σπουδές. Κι έτσι πήγα στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών, αργότερα σπούδασα στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και σιγά σιγά ξεκίνησα να τραγουδάω επαγγελματικά και φτάνουμε στο σήμερα.

Μίλησέ μας για το νέο σου τραγούδι «Διπλός Καφές».

Ο Λεωνίδας Μαριδάκης και η Νικόλ Κατσάνη, οι δημιουργοί του τραγουδιού “Διπλός Καφές”, μου το έστειλαν πριν ενάμιση χρόνο περίπου και μου είπαν πως το έγραψαν ειδικά για μένα. Μου άρεσε πολύ και πράγματι ήταν κομμένο και ραμμένο πάνω μου. Έχει αντιφατικά στοιχεία: κυριαρχεί ένα αίσθημα χαρμολύπης, μια ιστορία αγάπης με κωμικοτραγικά στοιχεία, όπως ακριβώς συμβαίνει και στη ζωή. Κι εγώ σαν ερμηνευτής – κυρίως στις ζωντανές μου εμφανίσεις- έχω αντιφατικά στοιχεία. Εκεί που θα γελάσει και θα διασκεδάσει το κοινό στο πρόγραμμα μου, εκεί και θα συγκινηθεί. Είμαι έτσι κι εγώ ως άνθρωπος. Πολύ χιούμορ και φως αλλά και σκοτάδι και εσωστρέφεια. Ο Λεωνίδας και η Νικόλ κατάφεραν σε αυτό το τραγούδι να με “βρουν” και τους ευχαριστώ.

Επίσης θέλω να ευχαριστήσω πολύ όλους τους συντελεστές της δουλειάς αυτής, μιας και το τραγούδι οπτικοποιήθηκε από τον Στάθη Γιαννακόπουλο σε ένα music video που έγραψα το σενάριο και βοήθησαν πολύ και τα παιδιά της Baila Fuerte DC στην Καλαμάτα, όπου έγιναν τα γυρίσματα. Εύχομαι να το αγαπήσετε κι εσείς όσο κι εμείς.

Πιστεύεις ότι ένας μουσικός μπορεί να αποκατασταθεί επαγγελματικά το 2022;

Πολύ δύσκολο. Εγώ εργάζομαι στην εκπαίδευση εδώ και πολλά χρόνια, παράλληλα με το τραγούδι. Ευτυχώς διορίστηκα μετά από χρόνια ταλαιπωρίας με πολλές μετακινήσεις και ας πούμε ότι τα βγάζω πέρα. Γιατί πληρώνω ο ίδιος τις μουσικές παραγωγές μου από το 2012. Οι περισσότερες εταιρείες καί δεν κάνουν την παραγωγή καί ζητούν χρήματα από τους καλλιτέχνες, την στιγμή που ο καλλιτέχνης έχει ήδη χρηματοδοτήσει την παραγωγή του τραγουδιού του ή ακόμη και του music video, όπως στην περίπτωσή μου. Ωστόσο το μεγάλο βιοποριστικό πρόβλημα είναι κυρίως για τους καλλιτέχνες που είναι τώρα 50-60 ετών. Αν δεν έχουν επιχειρήσεις ή κάποιο άλλο εισόδημα,πρέπει να βρουν να κάνουν μια άλλη δουλειά και δυστυχώς δεν βρίσκουν. Ακόμη και τα μεγάλα ονόματα, πιστεύω πως συντηρούνται από επενδύσεις που έκαναν τα προηγούμενα χρόνια.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις το απόφθεγμα του Μάρκου Αυρήλιου “Ο καλύτερος τρόπος για να αντιστέκεσαι είναι να μην εξομοιώνεσαι”;

Νιώθω πολύ μόνος σε αποφάσεις που αφορούν το μέλλον μας. Δεν είμαι απολιτίκ αλλά δεν μου άρεσε ποτέ η κομματική παρέμβαση στους κλάδους που βρίσκομαι, τον καλλιτεχνικό και εκπαιδευτικό. Πιστεύω πως τα αιτήματα των κλάδων είναι κοινά και ενιαία, ανεξάρτητα από την πολιτική μας επιλογή. Θα έπρεπε τα κόμματα και οι κυβερνήσεις να εξαρτώνται από τα αιτήματα μας και όχι εμείς από αυτούς. Δυστυχώς με τον συνδικαλισμό μόνο τον διχασμό πετυχαίνουμε. Προσωπικά προτιμώ να ‘μαι αξιοπρεπής και εντάξει με την συνείδηση μου και να λέω πάντα τα σωστά και τα λάθη. Και ας μην ανήκω κάπου. Λίγοι έχουν το θάρρος. Και έτσι δεν γίνεται τίποτε σωστά και ποτέ, γιατί ο άνθρωπος έχει κυρίως αδυναμίες και προτιμά πρώτα την βόλεψη του αλλά και να είναι υπόχρεος σε αυτόν που τον ευνοεί. Με τρομάζει όταν βλέπω “επαναστάτες” να εναντιώνονται στο σύστημα στο οποίο ουσιαστικά ανήκουν και τους στηρίζει. Μεγαλώνουμε, τα είδαμε και τα βλέπουμε. Δεν μπορώ την κοροϊδία. Λυπάμαι αλλά αυτό το “μαζί” είναι μια ουτοπία όταν αφορά ένα μέρος και όχι το όλο. Πάντως έχω φροντίσει όπου μπορώ να βοηθάω κι έτσι νιώθω καλά με τον εαυτό μου. Προτιμώ από το να φωνάζω για να φαίνομαι, να κάνω διακριτικά αυτό που πιστεύω πως είναι σωστό και τίμιο.

Πιστεύεις ότι οι καλλιτέχνες μετά από όλες τις κρίσεις τις τελευταίες δεκαετίες θα πρέπει να αλλάξουν τρόπο σκέψης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους σε σχέση με το παρελθόν;

Τους τελευταίους μήνες είδα και μια διάσπαση του κλάδου των τραγουδιστών. Δημιουργήθηκε ένας δεύτερος με ερμηνευτές της πρώτης γραμμής. Βέβαια δεν καταλαβαίνω και τον λόγο που έγινε ένας δεύτερος. Τα αιτήματα δεν είναι κοινά για όλους; Ή μήπως όχι; Δεν έχω ακόμη ενημερωθεί πλήρως οπότε δεν θα πω περισσότερα. Ελπίζω όποιες κινήσεις γίνονται να ευνοήσουν όλους μας και όχι κάποιους επιλεκτικά με το πρόσχημα του “ονόματος” ή δεν ξέρω εγώ τί άλλο. Και ναι πρέπει να διεκδικήσει ο κλάδος ευνοϊκότερες συνθήκες μετά από τα προβλήματα που αναδείχθηκαν κυρίως με την πανδημία, ενωμένος όμως!

Πληροφορίες για το νέο single EΔΩ