Νίκος Τσολερίδης

Κινείται μεταξύ του Κρατικού Θεάτρου & του Σασμού

Ο Σασμός έχει ήδη κάνει τεράστια επιτυχία. Γιατί πιστεύετε ότι έχει συμβεί αυτό;

Πράγματι η σειρά κάνει μεγάλη επιτυχία, γιατί ο κόσμος την αγκάλιασε και την επέλεξε, ανάμεσα από άλλα τόσα προγράμματα. Από το βιβλίο του κ. Πετρουλάκη, την σκηνοθεσία, τους υπέροχους πρωταγωνιστές, μέχρι και τους βοηθητικούς ηθοποιούς. Όλοι μαζί συντελούν το τεράστιο ψηφιδωτό του Σασμού. Είναι μια μεγάλη και δυνατή ομάδα, μπροστά και πίσω από τις κάμερες, που κάνουν απίστευτη δουλειά με αγάπη και πάθος για να μπορούν αυτοί οι 15-20 ήρωες της ιστορίας να ζωντανεύουν στις οθόνες του κοινού.

Μιλήστε μας για την εμπειρία, που προσκομίζετε με το να παίζετε μαζί, με τόσο σημαντικούς ηθοποιούς, όπως η Όλγα Δαμάνη, η Μαρία Τζομπανάκη, η Μαρία Πρωτόπαπα, ο Δήμητρης ΄Ημελλος…..κ.λ.π.;

Τι να πρώτο πω! Απ την πρώτη κλακέτα μέχρι και τώρα, αισθάνομαι τυχερός που συναντήθηκα μαζί τους. Η εμπειρία τους και η γεναιοδωρία τους είναι μεγάλη. Θέλει εμπειρία να μπορείς να ταιριάξεις ενεργειακά και υποκριτικά μέσα σε τόσο λίγο χρόνο. Όταν όμως πρόκειται για τους συγκεκριμένους, η εμπειρία τους και ο τρόπος που σου δίνουν τον χώρο για να δράσεις, είναι υπέροχος. Ευγνωμοσύνη λοιπόν, και τύχη!

Παίζετε στην “Δολοφονία του Μαρά” στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας. Γιατί πιστεύετε ότι ο κόσμος πρέπει να δει τη συγκεκριμένη παράσταση;

Η συγκεκριμένη παράσταση είναι απ’ τις μεγαλύτερες, αν όχι η μεγαλύτερη παραγωγή του ΚΘΒΕ τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι τυχαίο, ότι, η δολοφονία του Μαρά δεν είναι εύκολο να ανεβεί στις σκηνές. Άλλωστε μιλάμε για 40 άτομα επί σκηνής. Εν μέσω πανδημίας δεν νομίζω να υπάρχει άλλη πολυπληθείς παραγωγή. Αυτό και μόνο είναι αρκετό για να έρθει κάποιος να δει την παράσταση.

Τι σκέφτεστε όταν διαβάζεις τη φράση του Konrad Adenauer “Όλοι ζούμε κάτω από τον ίδιο ουρανό, αλλά δεν έχουμε όλοι τον ίδιο ορίζοντα;

Την διαφορετικότητα. Το δικαίωμα της επιλογής και συνεπώς την διάθεση εαυτού.

Πιστεύετε ότι οι καλλιτέχνες μετά απ΄ όλες τις κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας θα πρέπει να αλλάξουν τρόπο σκέψης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους σε σχέση με το παρελθόν;

Εδώ δεν τίθεται το θέμα αλλαγής τρόπου σκέψης. Επιβάλλεται να γίνουν πράξη, οι αλλαγές που θα κάνουν αυτή την τέχνη, επάγγελμα και όχι δουλειά- δουλεία. Και αυτό πρέπει να γίνει συλλογικά.

Πληροφορίες για την παράσταση “Η Δολοφονία του Μαρά” στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας ΕΔΩ