Νίνα Έππα

Να προσφέρουμε φως στο σκοτάδι με την αλήθεια μας & τον σεβασμό στον συνάνθρωπο.

Γιατί αποδέχτηκες την πρόταση της Λίλλυ Μελεμέ να παίξεις σ΄ αυτό το τόσο εμβληματικό έργο, το Dogville;

Η Λίλλυ είναι δώρο για έναν ηθοποιό. Εκτός από καλλιεργημένος άνθρωπος είναι και πολύ γενναιόδωρη, ενωτική, διαθέτει αστείρευτη φαντασία και τρομερή αισθητική. Είχα την τύχη να είμαι μαθήτριά της στη δραματική σχολή, οπότε ήδη είχαμε χτίσει έναν κώδικα επικοινωνίας πάνω στη δουλειά και της έχω τυφλή εμπιστοσύνη καλλιτεχνικά. Παράλληλα μιλάμε για το Dogville, ένα από τα αριστουργήματα της Έβδομης Τέχνης θεωρώ, οπότε στη συνάντηση αγαπημένου έργου με σκηνοθέτη ήταν μονόδρομος το «ναι» με τεράστια χαρά και τιμή. Αισθάνομαι πολύ τυχερή που στα πρώτα μου βήματα στο θέατρο δουλεύω με ανθρώπους που θαυμάζω και εκτιμώ.

Για ποιους λόγους πιστεύεις ότι πρέπει να δούμε αυτήν την παράσταση;

Το Dogville αποτελεί καθρέφτη της κοινωνίας μας. Δυστυχώς κοινωνιολογικά το έργο αυτό είναι πιο επίκαιρο από ποτέ για τις εγχώριες εξελίξεις, κυρίως αναφορικά με την θέση της γυναίκας και την κατάχρηση της εξουσίας. Θίγονται ωστόσο διαχρονικά και πανανθρώπινα ζητήματα. Είναι σοκαριστικό ότι ο θεατής ταυτίζεται με την αδικία που βιώνει ένας ήρωας που υφίσταται βαναυσότητα και αποτροπιασμό, και την ίδια στιγμή νιώθει δικαίωση όταν έρχεται το τέλος του έργου που συμβαίνει με εξίσου ειδεχθή τρόπο στους θύτες του. Δικαιολογεί ουσιαστικά μέσα του την «κάθαρση» και ας παρακολουθεί μια κτηνωδία απ’την αρχή ως το τέλος. Σφετερίζεται τον μωσαϊκό νόμο της εκδίκησης οφθαλμόν αντί οφθαλμού, φέρνοντας στο προσκήνιο το θέμα της αυτοδικίας-επίσης μείζον θέμα της επικαιρότητας. Αυτό φανερώνει πολλά για τα κατώτερα ένστικτα της ανθρώπινης φύσης, και θέτει αλλεπάλληλους προβληματισμούς για όλα της τα δίπολα: καλό/ κακό, δίκαιο/άδικο κλπ. Εγώ πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου πάνω στη σκηνή να εστιάζει σε διαφορετικό σημείο του κειμένου κάθε φορά, κάποιες ατάκες στο έργο ηχούν μέσα μου σαν αντίλαλος και μου τριβελίζουν το μυαλό. Υπάρχει μια σκηνή στην οποία η Έλλη απευθύνεται στο κοινό και τους θέτει μια ερώτηση. Εκείνη τη στιγμή παρατηρώ το πως αποτυπώνεται στα πρόσωπα των θεατών η σκέψη και ο προβληματισμός τους, και αυτό με συγκινεί, εκεί λέω ότι ίσως η παράσταση πέτυχε τον στόχο της, μετακίνησε ορισμένους και ταρακούνησε κάποιους άλλους. Πιστεύω λοιπόν ότι αξίζει να έρθει κανείς να δει την παράσταση όχι μια, αλλά και παραπάνω φορές, διότι δημιουργούνται διαρκώς νέα ερωτήματα για συζητήσεις.

Ποιος είναι για σένα το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που ορίζει τον ρόλο σου;

Εγώ υποδύομαι τη Λιζ Χένσον, τη νεότερη κοπέλα και ατραξιόν του χωριού πριν την έλευση της Γκρέης. Για μένα η Λιζ αντιπροσωπεύει την καταπιεσμένη νεότητα που ασφυκτιά από πλήξη στην κλειστή κοινωνία του Dogville. Καταπιεσμένα σεξουαλικά ένστικτα, ανέφικτες επιθυμίες και όνειρα, που συσσωρεύουν θυμό και ξεσπούν με αντιδραστικότητα και σαδισμό. Μια γλυκούλα κορασίδα δηλαδή χαχα.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη ”;

Σκέφτομαι την επιστροφή στον πυρήνα και το κέντρο μου. Όπου πυρήνας για μένα είναι η αγάπη και το μοίρασμα-όσο τετριμμένο και αν ακούγεται αυτό. Είναι οι αξίες και τα ιδανικά: τρυφερότητα, ευγένεια, καλοσύνη κόντρα στην χυδαιότητα και την ανθρωποφαγία της εποχής. Το να μην αφήνουμε τη βαρβαρότητά της να αλλοιώνει το μέσα μας. Να προσφέρουμε φως στο σκοτάδι με όποιον τρόπο μπορούμε, με την αλήθεια μας και τον σεβασμό στον συνάνθρωπο. Βραδύτητα και ουσιαστικές στιγμές κόντρα στον καταιγιστικό ρυθμό της ευφήμερης καθημερινότητας…

Πληροφορίες για την παράσταση: