Νεκτάριος Παπαλεξίου

Μόνο αν κάποιος κλειστεί σε μια σπηλιά ίσως γλυτώσει από την εξομοίωση του, ωστόσο υπάρχουμε άνθρωποι που συνειδητά προσπαθούμε να κρατάμε μια θέση ακέραια.

Τι ιδιαίτερο έχει η δική σας παράσταση σας, ώστε να έρθουμε να την δούμε;

Tο κείμενο του Τειρεσία Λυγερού το οποίο δεν έχει την κλασική μορφή της θεατρικής γραφής αλλά μια γραφή με ύφος καταγγελίας με ιδιαίτερα πυκνά νοήματα και συμβολισμούς είναι πρόταση για να παρακινήσει κάποιον ώστε να έρθει να δει την παράσταση.

Τι πιστεύεις για την παράσταση που παίζεις “Το Ημερολόγιο ενός Αποτυχημένου Συγγραφέα”;“

Το ημερολόγιο ενός αποτυχημένου συγγραφέα” αποτελεί μια πρωτότυπη θεματολογικά και δραματουργικά σύλληψη. Ο συγγραφέας χωρίς στερεότυπα και απωθημένα καταθέτει ένα εμφανώς αυτοαναφορικό κείμενο που ανατέμνει τα προβλήματα του πνευματικού ανθρώπου του 21ου αιώνα. Παρότι στο κείμενο βρίσκουμε επαρκή πληροφόρηση ώστε να προσδιορίσουμε τον χρόνο και τον τόπο, η συναισθηματική/ψυχική πλατφόρμα στην οποία κινείται η δράση παραπέμπει σε μια ακαθόριστη εφιαλτική δυστοπία. 

Ο δικός σου ρόλος.

Τον συγγραφέα που υποδύομαι τον διακρίνει ο πόνος, το αφήγημα της αποτυχίας του ενός που γίνεται θέμα αναφοράς για όλους όταν η βία και η σκληρότητα αλώνει τις ψυχές των ανθρώπων και η ματαίωση των ονείρων τους οδηγεί στην καταρράκωση. Όταν καθημερινά ανεχόμαστε μια ανυπόφορη κατάσταση για να μην συντριβούμε με αποτέλεσμα ο σύγχρονος άνθρωπος να συνθλίβεται από τα γρανάζια της εξουσίας, της διαφθοράς, και της πώρωσης.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις το απόφθεγμα του Μάρκου Αυρήλιου “Ο καλύτερος τρόπος για να αντιστέκεσαι είναι να μην εξομοιώνεσαι”;

Μόνο αν κάποιος κλειστεί σε μια σπηλιά ίσως γλυτώσει από την εξομοίωση του, ωστόσο υπάρχουμε άνθρωποι που συνειδητά προσπαθούμε μέσα από την θέση και στάση ζωής μας στην καθημερινότητα , τα κοινωνικά σύνολα, απέναντι στον συνάνθρωπο μας να κρατάμε μια θέση ακέραια…. Με τα μέσα όμως και τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα, όπως τα ΜΜΕ με την μαζική πληροφόρηση, τον αυστηρό προγραμματισμός στο χώρο της εργασίας και την απίστευτη εξειδίκευση που χρειάζεται κάποιος για να σταθεί επαγγελματικά αλλά και να ανέλθει κοινωνικοοικονομικά, με το άγχος και το στρες που δημιουργεί όλος αυτός ο έντονος ρυθμός ζωής ώστε να ανταπεξέλθει σε αυτό που επιβάλει η σύγχρονη ζωή, έχουν ως αποτέλεσμα την εξομοίωση του σύγχρονου ανθρώπου και την μαζοποίηση του, εκμηδενίζοντας τη σκέψη και την κρίση του, τυποποιώντας τον σε όλες σχεδόν τις εκδηλώσεις της ατομικής και κοινωνικής ζωής του.

Πιστεύεις ότι οι καλλιτέχνες μετά απ’ όλες τις κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας θα έπρεπε να αλλάξουν τρόπο σκέψης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους σε σχέση με το παρελθόν;

Οι καλλιτέχνες ήμασταν , είμαστε και θα είμαστε στους δρόμους, πέρα από τη σκηνή του θεάτρου… Σας παραθέτω μερικούς τίτλους εφημερίδων και site:

• Στο δρόμο της διεκδίκησης για την επιβίωση οι καλλιτέχνες…

• Πολιτισμός / Στον δρόμο ξανά οι καλλιτέχνες… 
• Καλλιτέχνες – Κινητοποίηση την Τρίτη στο υπουργείο Εργασίας…
• Μαζικό συλλαλητήριο των καλλιτεχνών και επιστολή στον Πρωθυπουργό…

Η ερώτηση ίσως θα πρέπει να απευθυνθεί στην εκάστοτε κυβέρνηση , Υπουργείο Πολιτισμού και Εργασίας για την κατάλυση και όχι κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Ακόμα και στην ιδρυματοποίηση που επικρατεί τα τελευταία αρκετά χρόνια και το ελεύθερο θέατρο με τις πολλές θεατρικές σκηνές στα χέρια του ενός με αποτέλεσμα τις μονοπωλιακές συνθήκες εργασίας και την καταστρατήγηση των είδη πενιχρών απολαβών. Τα υπόλοιπα στην κρίση των αναγνωστών. Μαζικό συλλαλητήριο των καλλιτεχνών

Πληροφορίες για την παράσταση “Το Ημερολόγιο ενός Αποτυχημένου Συγγραφέᨔ στο Θέατρο Δρόμος ΕΔΩ

Φωτογραφίες : Υπατία Κορνάρου