Νεκτάριος Φαρμάκης

Τα όνειρα & τα δικαιώματα, όσων είναι διαφορετικοί από μας δεν μπορούν ούτε να καταργηθούν, ούτε να καταπατηθούν, αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι.

Για ποιους λόγους πιστεύεις ότι πρέπει να δούμε την παράστασή σας τον “Μικρό Πρίγκηπα” του Γάλλου συγγραφέα Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ, ένα κείμενο του 1943;

Πρώτα απ’ όλα είναι ένα έργο κλασικό, αν σκεφτεί κανείς ότι έχουν πουληθεί εκατομμύρια αντίτυπα από τη μέρα της συγγραφής του και εξακολουθεί να πουλάει γύρω στα 2.000.000 τον χρόνο παγκοσμίως. Αυτό σημαίνει ότι αγγίζει τις ψυχές των ανθρώπων διαχρονικά. Γιατί γίνεται αυτό; Γιατί αφορά μικρούς και μεγάλους, γιατί είναι ένα είδος μύησης στην ενηλικιότητα και είναι σαν να γεφυρώνει το χάσμα ανάμεσα σε διαφορετικές γενιές. Ο Μικρός Πρίγκιπας μας θυμίζει το παιδί που όλοι υπήρξαμε, ανακαλεί την αθωότητα, την περιέργεια, την αγάπη, το ένστικτο που έχουμε καταπνίξει ως ενήλικες μέσα μας. Η περιπέτεια, η ευρηματικότητα και η σοφία είναι στοιχεία του έργου που γοητεύουν τα παιδιά.

Πώς είναι να δουλεύεις με την Κάρμεν Ρουγγέρη, η οποία έχει αφήσει πια το στίγμα της στο παιδικό θέατρο;

Είναι μια πολύτιμη εμπειρία, είναι μια σκηνοθέτις που έχει τεράστια εμπειρία στο θέατρο για παιδιά, ξέρει να αφουγκράζεται τις ψυχές των παιδιών και μπορεί να βλέπει με τα μάτια τους. Αυτά είναι πολύτιμα εργαλεία για τους ηθοποιούς που δουλεύουν μαζί της. Έχω συνεργαστεί πολλές φορές με την Κάρμεν Ρουγγέρη και τη Χριστίνα Κουλουμπή, έτσι που είμαστε πια ένα είδος οικογένειας, που λειτουργεί αρμονικά και κάθε παράσταση είναι μια ενδιαφέρουσα περιπέτεια.

Μίλησέ μας για τον ρόλο σου.

Ήταν ένας ρόλος-πρόκληση για μένα, γιατί έπρεπε να ανασύρω από μέσα μου μνήμες, ερωτηματικά, καθαρότητα, αμεσότητα, αυθορμητισμό και γενικά όλα εκείνα τα συναισθήματα που χαρακτηρίζουν ένα παιδί. Ας πούμε, κάποια στιγμή ο Μικρός Πρίγκιπας λέει στον Πιλότο: «Τι περίεργοι που είναι οι μεγάλοι», πράγμα που είναι χαρακτηριστικό του πώς αντιλαμβάνεται ένα παιδί τον κόσμο. Ήταν λοιπόν μια εξαιρετικά ευχάριστη διαδικασία να ξαναβρώ αυτό το παιδί μέσα μου και κρατώντας το απ’ το χέρι να το φέρω στον κόσμο των μεγάλων.

Πώς νιώθετε απέναντι στα φαινόμενα ρατσισμού (με όλες τις εκφάνσεις του), που έχουν ενταθεί τα τελευταία χρόνια;

Νιώθω ντροπή και αποτροπιασμό. Και απογοήτευση. Πώς μπορείς να αγαπάς τη ζωή και τους ανθρώπους και να τους κρίνεις με βάση το χρώμα τους, τη φυλή τους, το φύλο τους, την κοινωνική τους θέση και γενικά τη διαφορετικότητά τους. Πολύ περισσότερο είναι τραγικό τα φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας να παρατηρούνται σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, που πάντα έστελνε ‒και εξακολουθεί να στέλνει‒ μετανάστες σε όλα τη μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Για παράδειγμα εγώ γεννήθηκα σε μια πόλη του Καναδά, όπου οι γονείς μου ήταν μετανάστες, επειδή ονειρεύονταν μια καλύτερη ζωή. Τα όνειρα όσων είναι διαφορετικοί από μας δεν μπορούν να καταργηθούν και τα δικαιώματά τους δεν μπορούν να καταπατηθούν, αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι.

Πιστεύετε ότι οι κυβερνήσεις σε περιόδους κρίσης βρίσκουν τρόπους για να καταπατούν τα εργασιακά και τα ανθρώπινα δικαιώματα;

Όπως πολύ ωραία το παρουσιάζει ο Μπρεχτ στο έργο του Μάνα κουράγιο, ο πόλεμος είναι μια ευκαιρία κέρδους για κάποιους. Το ίδιο ισχύει και κάθε είδους κρίσεις, όπου ορισμένοι (λίγοι) βρίσκουν την ευκαιρία να κερδοσκοπούν έναντι των πολλών, καταπατώντας τα εργασιακά και τα ατομικά τους δικαιώματα. Και θα χρησιμοποιήσω πάλι τον Μπρεχτ και το ποίημά του «Η μπαλάντα του έμπορα»:

Τι είναι στ’ αλήθεια ο άνθρωπος
πού να ξέρω ο άνθρωπος τι είναι
ποιος να το ξέρει τάχα.
Δεν ξέρω ο άνθρωπος τι είναι, Ξέρω την τιμή του μονάχα.

Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σας σχέδια, μετά (;) την εποχή του κορονοϊού;

Αν και δεν ξέρουμε αν είμαστε στη μετά κορονοϊό εποχή ακόμα, εκτός από τον Μικρό Πρίγκιπα (στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, σε κείμενο Κάρμεν Ρουγγέρη, σκηνοθεσία Χριστίνα Κουλουμπή – Κάρμεν Ρουγγέρη, παίζω στην παράσταση Εμπόριο, ένα έργο για την εμπορία ανθρώπων (στο θέατρο Radar κείμενο: Κοραής Δαμάτης & Θεατρική Ομάδα Ανδρομέδα, σκηνοθεσία: Κοραής Δαμάτης). Επίσης συμμετέχω στη σειρά Κρίσιμες στιγμές, που θα προβληθεί στην ΕΡΤ, βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα της Γαλάτειας Καζαντζάκη, σε σκηνοθεσία Μανούσου Μανουσάκη και σενάριο Σταύρου Αβδούλου και Ειρήνης Ριτσώνη. Υπάρχουν και μελλοντικά σχέδια που δεν ανακοινώσιμα ακόμα.

Πληροφορίες για την παράσταση  “Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ” ΣΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ ΕΔΩ