Νεφέλη Παπαδερού

Ας μάθουμε απ’ τα παιδιά. Κι όταν μεγαλώσουμε, να ανατρέχουμε στον παιδικό μας εαυτό, στη μνήμη.

Γιατί δέχτηκες να παίξεις στην παράσταση “Ο θησαυρός της Βαγίας” της Ζωρζ Σαρή σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καλογιάννη;

Για πολλούς λόγους. Όταν μου έγινε η πρόταση ενθουσιάστηκα και απάντησα άμεσα και θετικά. Η Ζωρζ Σαρή ήταν η αγαπημένη συγγραφέας των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων. Θυμάμαι τα καλοκαίρια να διαβάζουμε με τις φίλες μου βιβλία της και μετά να συζητάμε για ώρες. Ήταν οι στιγμές οι δικές μας! Ο Θησαυρός της Βαγίας, επίσης, είναι από τα πιο γνωστά και γλυκά αναγνώσματά της. Ως θεατής είχα πάντα την απορία γιατί δεν έχουν ανέβει έργα της στο θέατρο. Όταν λοιπόν η Αθανασία, μου μίλησε για το έργο και την απόφασή της, χάρηκα πολύ που θα ήμουν μέρος της παράστασης αυτής.

Επίσης, ήθελα πολύ να δουλέψω μαζί της. Η Αθανασία Καλογιάννη είναι μια εξαιρετική σκηνοθέτης και συνεργάτης, με χιούμορ και αμεσότητα και μαζί με την Kids Theater, είχαν ανεβάσει πολύ όμορφες δουλειές στο παρελθόν με σεβασμό στο παιδί και το παιδικό θεάτρο. Η αλήθεια είναι πως το ένστικτό μου δεν με διέψευσε. Η συνεργασία μας είναι άψογη και η ομάδα που έφτιαξε, είναι ότι καλύτερο μπορεί σε κάποιον να συμβεί σε επίπεδο συνεργασίας και είμαι ευτυχής γι’αυτό.

Τι πιστεύεις ότι έχει να μας πει σήμερα το συγκεκριμένο κείμενο;

Το έργο είναι διαχρονικό, έχει μια παιχνιδιάρικη διάθεση με στοιχεία ιστορικότητας. Μας ταξιδεύει πίσω στα χρόνια της ανεμελιάς, των παιδικών μας χρόνων, της νοσταλγίας, της χαράς και έχει άρωμα καλοκαιριού. Μιλάει για τη δύναμη της φιλίας, για τα εμπόδια που ξεπερνιούνται όταν είμαστε μαζί.

Αυτή η θεματική σε συνδυασμό με το κυνήγι θησαυρού και το καλοκαιρινό στοιχείο, βρίσκει έδαφος να ταυτιστούν όλοι.

Μίλησέ μας για το ρόλο σου.

Η Νικόλ είναι ελληνογαλλίδα, μένει μόνιμα στο Παρίσι και είναι βοηθός ψυχιάτρου. Είναι φίλη της Ζωής και έρχεται τα καλοκαίρια στην Αίγινα για διακοπές. Τα παιδιά την λατρεύουν, είναι η μεγαλύτερή τους φίλη, η νταντά, η «θεία», και όταν βρίσκεται μαζί τους γίνεται κι αυτή παιδί. Αυτή τη φορά έρχεται για να τους παρασύρει σε ένα παιχνίδι περιπέτειας και κυνήγι θησαυρού. Τον συγκεκριμένο ρόλο τον αγαπώ πολύ! Με την καθοδήγηση της Αθανασίας Καλογιάννη, φτιάξαμε μια γλυκιά, παιχνιδιάρικη, τρυφερή και προστατευτική Νικόλ, πολύ διαφορετική από την Νικόλ όπως την ξέρουμε. Βάλαμε πολλά γαλλικά στοιχεία στο ρόλο. Ήταν πρόκληση για μένα γιατί έπρεπε να θυμίζω γαλλίδα όχι μόνο εξωτερικά, αλλά και στον τρόπο ομιλίας. Προσπάθησα να μιλήσω γαλλικά που δεν είχα ιδέα, να μάθω γιουκαλίλι και να αποπνέω τον αέρα της γαλλίδας με γνώμoνα τη χρονολογία που παρουσιάζεται το έργο, της εποχής εκείνης.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη ”;

Ας μάθουμε απ’τα παιδιά. Από την αθωότητα, την αγνότητα, την ευφυία τους. Κι όταν μεγαλώσουμε, να ανατρέχουμε στον παιδικό μας εαυτό, στη μνήμη.

Εκεί βρίσκεται η επανάσταση. Η ανθρωπιά, η ενσυναίσθηση, η τρυφερότητα, η ελπίδα. Τότε αποκτά νόημα το εγώ και γίνεται η δύναμη του εμείς και τότε μόνο, μπορεί η κοινωνία να μαλακώσει, και να μονιάσει, να μην είναι ανθρωποφαγική. Να υπερασπίζεσαι τα πιστεύω σου κι όταν όλα είναι ουτοπικά και σκοτεινά να πηγαίνεις κόντρα με σθένος. Στο φως. Αυτό μόνο έχει νόημα κι ας μην μπορείς να αλλάξεις όλο τον κόσμο. Σημασία έχει να προσπαθείς, για τα παιδιά, για τα αθώα βλέμματα, γιατί κι εσύ υπήρξες κάποτε παιδί.

Πληροφορίες για την παράσταση: