Ντένης Μακρής: “Μόνο αν εμπιστευτείς κάτι και του δώσεις πίστη και χρόνο μπορεί να ανθίσει.”

Τι σκέφτηκες όταν σου πρότεινε ο σκηνοθέτης Γιάννης Σκουρλέτης να παίξεις  στο κείμενο «ΤΑ  ΔΑΣΗ ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ» του Άκη Δήμου;
Ότι θα ήθελα να γνωρίσω και τον ίδιο και το κείμενο . Δεν ήξερα πολλά για το έργο μέχρι που βρεθήκαμε ένα βράδυ να το διαβάσουμε οι δυο μας κι εκεί μου αποκαλύφθηκε μια πολύ ιδιαίτερη και λεπτή ομορφιά που συνεχίζω να την ανακαλύπτω σε κάθε παράσταση ξανά απ’ την αρχή. Οι εικόνες του, οι λέξεις και οι διαδρομές των χαρακτήρων μ’ έκαναν να αισθανθώ μια οικειότητα και την επιθυμία να το συναντήσω σε περισσότερο βάθος.

Μίλησε μας για το κείμενο και τον ρόλο σου.

Το κείμενο είναι μια σύνθεση απ’την πρωτότυπη γραφή του Άκη Δήμου και από αποσπάσματα του Παύλου Μάτεσι απ’ το μυθιστόρημα ‘’Ο παλαιός των ημερών’’. Ο ρόλος μου είναι ενός νεαρού χωρικού ο οποίος αποκλισμένος  και τοποθετημένος μέσα σ’ένα κλειστό σύστημα αποφασίζει να γνωρίσει έναν ξένο ο οποίος φέρεται ως άγιος και να συναντήσει μαζί του μια νέα ζωή και έναν νέο εαυτό που θα του συστήσει μια τελείως καινούρια πραγματικότητα για το τι και το πώς της μέχρι τότε ζωής του.

Υπήρξαν δυσκολίες στην προσέγγιση του ρόλου που σε προβλημάτισαν;

Οι όποιες δυσκολίες είχαν να κάνουν με τη διαδρομή του χαρακτήρα πιο πολύ. Σε σχέση με τις αποφάσεις που παίρνει. Πώς τον αλλάζουν και πώς επικυρώνει μια άλλη απόφαση κάθε φορά σε σχέση με το μυθιστόρημα το όποιο έδινε περισσότερο χώρο ώστε να αναπτυχθούν τα πράγματα και οι επιλογές των προσώπων. Εδώ σε μια θεατρική μεταφορά έπρεπε να βρεθεί ο τρόπος που είτε μέσω αφήγησης είτε μέσω εικόνων να οικονομηθεί αρκετή πληροφορία με αποτέλεσμα οι διαδρομές των χαρακτήρων -όπως κυρίως του δικού μου- να είναι πιο πυκνές και άρα να έχουν ανάγκη να καθαρίσουν αρκετά αναζητώντας μια ερμηνευτική και δραματουργική ευκρίνεια η οποία μεταβαίνει πιο άμεσα και γρήγορα απ΄τη μια απόφαση/δράση στην άλλη.

Ποιες σκέψεις μπορεί να έχει ο θεατής αφήνοντας πίσω τη σκηνή του θεάτρου;

Μια αίσθηση τελετουργίας θα έλεγα. Όλη η παράσταση είναι έτσι φτιαγμένη που σου ορίζει ένα πολύ καθαρό πλαίσιο χώρου και χρόνου. Οι σκηνογραφικές επιλογές και γραμμές που χουν επιλεχθεί ορίζουν κάδρα στο χώρο και ο ρυθμός έναν μηχανισμό που τρέφει και πυροδοτεί εκρήξεις και σιωπές. Που κι αυτές ξεπηδούν από μια πολύ χαρακτηριστική ιερότητα η οποία προκύπτει απ΄την μεγαλύτερη και ιερότερη απ’όλες, την ανάγκη. Την ανάγκη για επαφή. Κι η ανάγκη αυτή δεν μπορεί παρά να μην έχει μια πολύ λεπτή και ιερή φροντίδα απέναντι στον χρόνο και στον τόπο.

Συμμετέχεις και στην παιδική παράσταση  «Το Σκλαβί».  Πες μας λίγα λόγια για τον εκεί ρόλο σου.

Ναι είναι μια πολύ ιδιαίτερη συνεργασία και στιγμή. Απ’ τη μία είναι μια παράσταση που έρχεται από ένα πολύ πετυχημένο παρελθόν κι απ’ την άλλη μου δίνεται η ευκαιρία να δουλέψω με ανθρώπους, τον Θωμά Μοσχόπουλο και τη Σοφία Πάσχου, που ξέρουν πώς να εναρμονίζουν τη δουλειά του το ‘’τότε’’ με το ‘’τώρα’’ .

Εγώ υποδύομαι το Βασιλόπουλο αδελφό του Σκλαβιού όπου ερωτεύομαι μια κοπέλα από μια ζωγραφιά, την όμορφη του κόσμου και αποφασίζω να πάω να την βρω όπου κι αν είναι. Εκεί ξεκινάνε και όλες οι περιπέτειες με μένα και τον αδελφό μου.

Τι σκέφτεσαι για την Ελλάδα του 2019;

Αναρωτιέμαι και παρατηρώ. Δε ξέρω ποιά ισχυρή δύναμη μας σπρώχνει στις αποφάσεις που παίρνουμε. Πολιτικά και προσωπικά. Αλλά διαπιστώνω διαρκώς ότι δεν προέρχεται τίποτα από μια γνήσια δική μας ανάγκη.

Σαν να έχει διαπεράσει το ασυνείδητό μας μια πολύ λεπτή και ύπουλη νοοτροπία που μας υπαγορεύει ξένους τρόπους έκφρασης και σκέψης. Από τη μόδα και τη διασκέδαση μέχρι τη γλώσσα που μιλάμε , το χιούμορ , τις αποφάσεις που παίρνουμε συλλογικά κι ατομικά και τον τρόπο ζωής.  Κάποιες φορές σκέφτομαι ότι ακόμα κουβαλάμε έναν τεράστιο υποδόριο συντηρητισμό κι άλλοτε ότι είμαστε συναισθηματικά παράλυτοι.  Προσπαθώ με κόπο να διατηρώ μια προσωπική αισιοδοξία στρέφοντας τη ματιά μου στη δική μου προσωπική κοινωνία και τι μπορώ εκεί να αλλάξω για να στραφώ μετά και στην έξω. Όλα τρέχουν και αλλάζουν μ’ έναν φρενήρη ρυθμό και τελικά βλέπω να φτιάχνεται μια νέα φυλακή από ατελείωτες επιλογές.  Μόνο αν εμπιστευτείς κάτι και του δώσεις πίστη και χρόνο μπορεί να ανθίσει.

Πληροφορίες για την παράσταση “Τ Α Δ Α Σ Η Σ Τ Α Γ Ο Ν Α Τ Α” του Άκη Δήμου στο  Θ. ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΔΩ

Ο Ντένης Μακρής παίζει και στην παιδική παράσταση  “Το Σκλαβί”  στο θέατρο ΠΟΡΤΑ ΕΔΩ