Ορέστης Τουλιάτος

Τι είναι για σας η μνήμη;

Πώς αντιμετώπισες τον ρόλο σου στο Numb;

-Πηγαίνοντας από μέσα προς τα έξω. Σε προηγούμενες δουλείες μου, μπορεί να έχω δημιουργήσει το καλούπι του χαρακτήρα μου, με βάση τα στοιχεία που λαμβάνω από το κείμενο και με βάση κάποια άλλα που φαντάζομαι εγώ και τα κουμπώνω στον Ορέστη. Αυτό για εμένα είναι το απ’ έξω προς τα μέσα. Αυτή τη φορά, οδήγησα τα στοιχεία του Ορέστη, προς τον χαρακτήρα που με περιμένει να πάρει ζωή. Μέθοδοι είναι και τα δύο, δεν υπάρχει σωστό και λάθος, απλώς εξαρτάται από τις συνθήκες, το τι σου ζητάει ο σκηνοθέτης σου και τι εξυπηρετεί καλύτερα εκείνη τη στιγμή.

Τι είναι το Numb; Ένας θεατρικός πειραματισμός ή ένα work project;

Δεν θα ήθελα να βάλω κάποια ταμπέλα, πέρα από το ότι το Numb είναι μια δυστοπία, η οποία δεν είναι και τόσο απίθανη να πάρει σάρκα και οστά κάποια στιγμή. Το έργο μας αγγίζει το θέμα της μνήμης με αρκετά σκοτεινό και υπόγειο τρόπο και μας οδηγεί στο να επαναπροσδιορίσουμε πράγματα τα οποία θεωρούμε τελείως δεδομένα. Και αν όμως δεν είναι;

Ποιο είναι το προσωπικό σου στοίχημα στην παράσταση;

Να δικαιώσω τον σκηνοθέτη μου που με επιλέγει για τρίτη χρονιά για να συνεργαστούμε, να δικαιώσω τις προσδοκίες όσων έρθουν και μας δουν και τέλος να δικαιώσω τις δικές μου προσδοκίες για αυτό το απαιτητικό και πολύ ενδιαφέρων έργο.

Τι είναι για εσένα η μνήμη;

-Κυρίως η παιδική μου ηλικία, η παιδικότητα μου, τα όνειρα μου και ένας από τους λόγους που προσπαθώ να φτάσω εκεί που θέλω. Σκέφτομαι όλα όσα έχω ζήσει και περάσει και θέλω να τα καταφέρω ακόμα περισσότερο. Για την ήδη υπάρχουσα ζωή μου.

Συνεργάζεσαι για τρίτη χρονιά με το Νίκο Σκουλά. Πιστεύεις ότι την ιστορία την γράφουν οι παρέες;

Το να δημιουργηθεί μια ομάδα δεν είναι καθόλου εύκολο. Ειδικά σε αυτόν τον χώρο. Παρόλα αυτά, όπως ανέφερα και παραπάνω, αυτή είναι η τρίτη χρονιά που συνεργαζόμαστε με τον Νίκο και τον έτερο συμπαίκτη μου Λουκά Κούτρα, οπότε αυτό κάτι σημαίνει. Πλαισιώνουμε καλά ο ένας τον άλλον, τα βρίσκουμε στο κομμάτι τώρα κάνουμε δουλειά – τώρα είναι “playtime” και πιστεύω πώς ο καθένας σπρώχνει τον άλλον προς το καλύτερο. Εγώ προσωπικά τον Νίκο τον βλέπω σαν δάσκαλο και τον Λουκά σαν μια σοφή και ήρεμη δύναμη.