Ο Βασίλης Ζώης μας μιλά για την παράσταση “Ζωή Μετά Χαμηλών Πτήσεων” του Αρκά

Tι σκέφτηκες όταν σου προτάθηκε να παίξεις στο έργο του Αρκά ;

Η πρόταση αρχικά ήρθε τη χειμερινή σεζόν που μας πέρασε για την παράσταση που πραγματοποιήθηκε στο θ. Αποθήκη! Την περίοδο εκείνη βρισκόμουν σε μια παραγωγή του Χρήστου Τριποδη πράγμα που έκανε τα πράγματα πολύ δύσκολα καθώς η παράσταση του Αρκά απατούσε αρκετή δουλειά και ο χρόνος που είχα ήταν πολύ λίγος! Το κείμενο όμως του Αρκά και η επικείμενη συνεργασία με τον Δ.Αγορά κ την Α.Γύρα, ήταν κάτι που με δελέασε και δεν μου άφησε περιθώρια στο να μην πάρω το ρίσκο αυτό. Γιατί η αλήθεια είναι πως το να αναμετρηθείς με ένα τόσο σπουδαίο κείμενο σε ένα πολύ μικρο χρονικό διάστημα είναι ένα μεγάλο και ριψοκίνδυνο εγχείρημα! Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό λοιπόν είναι πως αυτή είναι μια ευκαιρία που πρέπει να αρπάξω και δουλεύοντας σκληρά να δικαιωθώ για την επιλογή μου!

Τι διαφορετικό έχει το συγκεκριμένο κείμενο;

Τα κείμενα του Αρκά τα διαβάζω από μικρό παιδί! Η γραφή τους είναι μοναδική! Σε ανύποπτο χρόνο σε αιφνιδιάζει. Από τη μια σε χαλαρώνει και σε διασκεδάζει και από την άλλη σου τρυπάει τα Κόκκαλα με την ειλικρίνεια και την καυστικότητα της.

Mίλησε μας για τον ρόλο σου.

Στην παράσταση καλούμαι να υποδυθώ το Μικρό Σπουργιτη. Μια διαβολική ψυχοσύνθεση κλεισμένη στο σωμα ενός μικρού σπουργιτιού. Ο μικρός Σπουργίτης, μια από τις πιο εμβληματικές και ενδιαφέρουσες για μένα φιγούρες του Αρκά. Είναι μια συνεχώς οπλισμένη μηχανή – καταπέλτης που εξοντώνει όποιον βρεθεί στο διαβα του. Με πρώτο και καλύτερο τον μπαμπά του. Και φυσικά την Κουκουβάγια δασκάλα του, που είχε την ατυχία να “προσγειωθεί” δίπλα του. Υπάρχει μια ολοκληρωμένη εξέλιξη στον χαρακτήρα, καθώς παρουσιάζεται σε πολύ μικρή ηλικία , περνά από την εφηβια του και καταλήγει στην τελευταία σκηνή της παράστασης, μεγάλος πλέον, σε έναν απολογισμό βαθύ και ειλικρινή.

Μια σκηνή ή μια ατάκα του έργου που είναι για σένα η πιο χαρακτηριστική;

Αν όμως δεν είναι δίκαιη η ζωή, τα κόμικς είναι.

Τι περιμένεις από το θέατρο;

Για μένα το θέατρο είναι ένας Ιερός Τόπος, γιατί εκεί μπορώ να βρίσκω τον εαυτό μου ξανά και ξανά. Από το θεατρο λοιπόν δεν μπορώ να περιμένω τίποτα. Θα είναι δίπλα μου και εγώ σε αυτό, όσο με γεμίζει με καλυτερεύει και με εξελίσσει σαν άνθρωπο. Θα πρέπει να υπάρχει μια ανιδιοτέλεια σε αυτή τη σχέση. Η τουλάχιστον να δουλεύουμε προς αυτή την κατεύθυνση. 

Tι σκέφτεσαι για την Ελλάδα του 2019;

Το μέλλον ανήκει σε αυτούς που πιστεύουν στην ομορφιά των ονείρων τους. Προσπαθώ να μην επηρεάζομαι απο την ομολογουμένως οριακή κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας. Πρέπει να πιστέψουμε σε κάτι καλύτερο, να δουλεύουμε σκληρά και να διεκδικούμε ό,τι μας αξίζει, αλλά κυριως να είμαστε τίμιοι με τους εαυτούς μας και κατ επέκταση με τους άλλους. Γιατί η κρίση αξιών που βιώνουμε καθημερινά είναι πολύ πιο ισχυρή από την οικονομική κρίση που μας πλασάρουν. Σε μια εξ ολοκλήρου μη αξιοκρατική χώρα προδίδουμε καθημερινά τη συνείδηση μας. Μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτούμε.

Πληροφορίες για την παράσταση Ζωή Μετά Χαμηλών Πτήσεων ΕΔΩ