Ο σκηνοθέτης & οι ηθοποιοί του “Πελεκάνου” μιλούν για την παράσταση

Επιμέλεια συνέντευξης Νίκος Ελευθεριάδης

Βρεθήκαμε με τους συντελεστές της παραστασης Πελεκάνος του Βασίλη Ραΐση που σκηνοθέτησε ο Μιχάλης Καλιότσος και τους δύο ηθοποιούς που παίζουν, τον Τάσο Αντωνίου και Τώνια Αποστόλου, για να μας πουν δύο λόγια για το έργο τις πρόβες και γενικά για αυτή την θεατρική τους συνάντηση φέτος που φαίνεται να τους έχει ευνοήσει σε διάφορα επίπεδα.

Μιχάλη Τώνια και Τάσο καλησπέρα σας. Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται φυσικά να σας ρωτήσω είναι τι θεωρείτε δέσμευση εσείς στις μέρες μας μιας και το έργο αναφέρεται σε αυτήν;

Μιχάλης Καλιότσος: Η καλή δέσμευση και η κακή δέσμευση θα έλεγα. Στην καλή δέσμευση ο άνθρωπος που είναι με κάποιον δεν χάνει τον εαυτό του, τα πιστεύω του τις αξίες του.Η κακή δέσμευση είναι συμβιβασμός βόλεμα σε έναν δεσμό απλά για να μην είμαι μόνος.Τέλμα,χωρις προοπτική εξέλιξης της σχέσης αλλά και του εαυτού μου.
Τάσος Αντωνιου: Αν μιλάμε για ανθρώπινες σχέσεις τότε η έννοια δέσμευση στις μέρες μας περνάει δύσκολα. Οι άνθρωποι αποφεύγουν να δεσμεύονται σε μια σχέση γιατί θέλουν να διατηρούν την αίσθηση ή την ψευδαίσθηση της ελευθερίας. Πολλοί ωστόσο περνάνε στην άλλη όχθη και ορκίζονται πολύ εύκολα δέσμευση σε κάποιον ή διεκδικούν πολύ επίμονα και άγρια τη δέσμευση από κάποιον άλλο. Νομίζω ότι είναι υγιές να έχει κανείς την
αίσθηση ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι δυναμικές και μεταλλάσσονται, διαφοροποιούνται, ανανεώνονται ή ξεθωριάζουν. Το να πιστεύει ή να διεκδικεί κάνεις τη δέσμευση με σκοπό την παγίωση μιας σχέσης είναι σα να την καταδικάζει σε τέλμα. Ίσως η μόνη δέσμευση που μπορεί να αναλάβει κάνεις να είναι απέναντι στον εαυτό του ότι θα διατηρήσει κάποιες αρχές στις σχέσεις του με τους άλλους.
Τωνια Αποστολου: Είναι αυτό που σε κάνει να αφοσιώνεσαι πάνω σε κάτι! Αυτό που σε κάνει να θες να δώσεις τον εαυτό σου! Να αποτελέσει μέρος της καθημερινότητάς σου ακόμα κ της ίδιας σου της ζωής.

Θεωρείτε πιο δύσκολο σήμερα να συνάψει κάποιος μια σχέση που οδηγεί στον γάμο από ότι στο παρελθόν;

Τάσος Αντωνίου: Ο θεσμός του γάμου σε παλαιότερες εποχές σήμαινε τεράστιες αλλαγές για τα εμπλεκόμενα μέλη. Αλλάζανε σπίτι, οικογένεια, κοινωνικοί κύκλο, συνήθειες, ζωή. Στις μέρες μας κάτι τέτοιο δεν υφίσταται. Συνήθως ο γάμος έρχεται ως επίσημη επισφράγιση μιας ήδη υπάρχουσας κατάστασης ή ως αναγκαστικό ή φυσιολογικό επακόλουθο μίας πρόωρης ή μη εγκυμοσύνης. Οι άνθρωποι δεν σταματήσανε ποτέ να παντρεύονται, να ολοκληρώνουν τη σχέση τους με μια επίσημη κατοχύρωσή της. Θα έλεγα ωστόσο ότι αυτό πια συμβαίνει ίσως με αρκετά μεγαλύτερη αφέλεια και επιπολαιότητα από ότι παλιότερα . Για τον λόγο αυτό οι περισσότεροι γάμοι δεν κρατάνε πολύ και διαλύονται ή εξακολουθούν να υφίστανται μόνο τυπικά για κοινωνικούς ή οικονομικούς κυρίως λόγους.
Μιχάλης Καλιότσος: Νομίζω σήμερα διανύουμε περισσότερο την συνθήκη της συμβίωσης παρά του γάμου. Προσωπικά το σύμφωνο του γάμου δεν μου λέει τίποτα. Το θέμα είναι τι την κάνεις αυτή την σχέση που έχεις, σε πάει παρακάτω σαν άνθρωπο, σε εμπνέει; Δυστυχώς μερικές φορές αγαπούμε ανθρώπους που μας αγαπούν λιγότερο,μας πάνε πίσω, αλλά η αγάπη δεν μετριέται στο ζύγι,αν το νιώθεις θα το δείχνεις κιόλας, ίσως επιμένοντας να αφυπνίσεις στον άλλον το φοβερό αυτό συναίσθημα του να αγαπάς.
Τώνια Αποστολου: Στις μέρες μας η αλήθεια είναι πως τα πράγματα των σχέσεων είναι πιο δύσκολα, ενώ θα έλεγε κανείς (και εγώ δηλαδή το λέω) πως όλη αυτή η ελευθερία κ όλα αυτα τα μέσα επικοινωνίας που έχουμε θα την καθιστούσαν πιο εύκολη, όμως αντίθετα την καθιστά για κάποιο περίεργο λόγο πιο δύσκολη! Εχει αναπτυχθεί μάλλον μεσα μας κάποιο είδος άμυνας που δεν μας αφήνει να αποκαλυφθούμε και μα αφεθούμε στον άλλον. Δυστυχώς κρατάμε εγκλωβισμένο μέσα μας οτι πιο όμορφο έχει να προσφέρει ο άνθρωπος, την αγάπη, την φιλία, τον έρωτα.

Τι σημαίνει ο πελεκάνος στο έργο;

Τάσος Αντωνίου: Ο πελεκάνος είναι μία σουρρεαλιστική πινελιά στην ιστορία που προσπαθούν να χτίσουν οι δύο ήρωες του έργου, ο άντρας και η γυναίκα, στις πρώτες στιγμές της γνωριμίας τους. Και εξακολουθεί να είναι το αναξιοποίητο στοιχείο που παλεύει να χωρέσει στην ιστορία της σχέσης τους. Η παράσταση δε δίνει κάποια απάντηση στο τι ρόλο έχει ο πελεκάνος. Οι θεατές είναι ελεύθεροι να κάνουν τη δική του ερμηνεία.
Μιχάλης Καλιοτσος: Ο πελεκάνος.Πολλά και τίποτα μαζί.ο καθένας θα δώσει την δική του ερμηνεία. Το τέλος της παράστασης είναι έτσι στημένο που ο θεατής θα βρει την δική του ματιά ανάλογα απ την οπτική γωνία που βλέπει τα πράγματα.
Τώνια Αποστόλου: Ο πελεκάνος σύμφωνα με την αρχαιότητα είναι το στοιχείο της μητρικής αυτοθυσίας. Προκειμένου να ταΐσει ένας πελεκάνος τα μικρά του, σκίζει με το ράμφος του το στήθος του για να καταφέρει να βγάλει την τροφή που έχει μαζέψει μέσα του. Στο έργο ο κάθε ήρωας, θυσιάζει κάτι απο τον εαυτό του για τον άλλον! Θυσιάζει τα πιστεύω του, την ελευθερία του, βάζει κάτω τον εγωισμό απέναντι στην αγάπη, απέναντι σε μια καινούργια ζωή που έρχεται.

Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο για σένα Τάσο και Τώνια ερμηνευτικά στον ρόλο του άντρα/γυναίκας στην συγκεκριμένη παράσταση;

Τασος Αντωνιου: Η παράσταση που στήσαμε κινείται σε μια ευρεία γκάμα ύφους. Από το εξπρεσιονιστικό στυλιζάρισμα του βωβού κινηματογράφου, την μαύρη κωμωδία και την κομεντί στον ψυχολογικό ρεαλισμό και τους σουρρεαλιστικούς διαλόγους. Το ερμηνευτικό στοίχημα για μένα είναι να μπορώ να κινηθώ όσο δυνατόν πιο πιστευτά σε όλους αυτούς τους διαφορετικούς κόσμους και ταυτόχρονα να διατηρήσω μία ενότητα στον ρόλο που ερμηνεύω. 

Τωνια Αποστολου: Κάνω μια γυναίκα σε πολλές στιγμές και φάσεις της ζωής της. Μόνο από αυτό ήδη το κάνει να έχει ενδιαφέρον! Ξεκινάει με μια γυναίκα που αγαπάει την τρέλα που της προσφέρει η ζωή, είναι ζαλισμένη αλλά και ζαλίζει με το ελεύθερο πνεύμα που την διακατέχει και την ξεχωρίζει, είναι με λίγα λόγια αντισυμβατική. Συνεχίζει με το επόμενο στάδιο της ζωής της που είναι η απόλυτη σύμβαση, την βρίσκουμε μουδιασμένη αλλα και αγριεμένη μέσα σε αυτή. Και στο τέλος συναντάμε μια γυναίκα-μητέρα που εκεί ξυπνάνε όλα τα άγρια θηλαστικά μέσα της και διεκδικεί με λύσσα το μωρό της!

Και για σένα Μιχάλη που ανέλαβες την σκηνοθεσία;

Μιχαλης Καλιότσος: Αρχικά να σας πω ότι ζήλευα στις πρόβες, ήθελα κι εγώ να παίζω μαζί τους,και επειδή τυχαίνει να είμαι ηθοποιός όταν βλέπω στην πρόβα να παιρνούν καλά οι ηθοποιοί, να έχουν φαντασία ετοιμότητα, είναι για μένα τέτοιος ο ενθουσιασμός σαν να μου κάνουν εκείνη την ώρα ένα δώρο που περίμενα από καιρό να μου το πάρουν. Το δικό μου στοίχημα στο έργο αυτό ήταν να πω μια ερωτική ιστορία δοσμένη με διαφορετικό τρόπο.Οι περισσότερες συνθήκες των σκηνών στην πρόβα που έβαζα στον Τάσο και στην Τώνια, και που τελικά επικράτησαν και στήσαμε την παράσταση δεν υπάρχουν ως οδηγίες στο κείμενο.Επίσης για μένα είχε ενδιαφερον να ενώσω τις 3 διαφορετικές ιστορίες που έγραψε ο Βασίλης Ραϊσης ως μια ενιαία, με αρχή μέση και τέλος.

Υπάρχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά στον ρόλο που ερμηνεύεις με τον δικό σου χαρακτήρα;

Τάσος Αντωνιου: Η αλήθεια είναι ότι απέναντι στον γάμο ήμουν κι εγώ κάποτε αρκετά σκεπτικιστής. Ωστόσο δεν ήμουν τόσο απόλυτος όπως αποδείχτηκε στην πορεία. Επίσης με απασχολούν κι εμένα τα θέματα του ταλέντου, της δουλειάς και της αναγνώρισής της, της αξιοκρατίας αλλά και της αδιέξοδης εμμονής για επιτυχία, της ανάγκης καθρεπτίσματος του γονέα στο παιδί του, της εγωιστικής οπτικής του ρόλου του γονέα. Ο ήρωας που ερμηνεύω παλεύει με όλα αυτά αλλά στην προσπάθειά του να προσδιοριστεί σε σχέση με αυτά και να κάνει τη διαφορά πέφτει στην ίδια την παγίδα που πέφτουν και όλοι οι υπόλοιποι από τους οποίους θα ήθελε να είχε διαφοροποιηθεί.

Τώνια Αποστολου: Η αλήθεια είναι πως και εγώ έχω μία φοβία με τη δέσμευση, όπως και πάρα πολύς κόσμος. Βέβαια όχι στον βαθμό που περιγράφεται στην παράσταση, αλλά σε ένα μικρό βαθμό που απλώς με κάνει να φαίνομαι αμυντική απέναντι στους άντρες, σα να μη με αφορά ο έρωτας ή η δέσμευση, ενώ με αφορά! Επίσης άλλο ένα κοινό που πιστεύω πως έχω, είναι πως μπορεί να γίνω κ έγω ένας πελεκάνος για τον συντροφό μου ή για το
παιδί μου!

Σας, ευχαριστώ πολύ για την ωραία αυτή συζήτηση που είχαμε.

Πελεκάνος
του Βασίλη Ραΐση
Θεατρική πρόταση

Μία παράσταση γλυκιά χιουμοριστικη αλλά και υπογείως τρομακτική είναι ο Πελεκάνος του Βασίλη Ραιση σε σκηνοθεσία Μιχάλη Καλιότσου που παίζεται κάθε Τρίτη στις 20:30 στον Πολυχώρο Πολιτισμού Διέλευσις.
Τρία μονόπρακτα του Βασίλη Ραΐση συνθέτουν το πλαίσιο γνωριμίας, συμβίωσης και δημιουργίας οικογένειας ενός ξεχωριστού ζευγαριού. Μια γυναίκα και ένας άντρας που διεκδικούν τη διαφορετικότητά τους σε έναν
κόσμο που τους συνθλίβει. Που φοβούνται τη δέσμευση αλλά τελικά δημιουργούν μία σχέση που γεννιέται επιπόλαια, ωριμάζει επιπόλαια και γεννούν ένα παιδί επιπόλαια. Εκείνη εμφανίζεται στο πρώτο ραντεβού
ντυμένη νύφη. Εκείνος αφορίζει τον γάμο αλλά είναι έτοιμος να παντρευτεί σε λιγότερο από μέρα. Παίζει βιολί με συγκίνηση αλλά εκείνη συγκινείται βλέποντας λέαινες να κατασπαράζουν έγκυες ζέβρες. Στέκουν και οι δύο
πάνω από ένα λίκνο ως γονείς και προσπαθούν να καθρεφτιστούν στο μωρό τους. Και κάπου ανάμεσα στην ιστορία τους περιμένει να μπει ένας πελεκάνος. Ένα έργο για το ακατόρθωτο του έρωτα.
Ο Πελεκάνος λοιπόν συστηνεται ως μια χειροποίητη παράσταση με δύο ηθοποιούς (Τάσος Αντωνίου, Τώνια Αποστόλου) να συγκρούονται μεταξύ τους, εγκλωβισμένοι σε ένα κάδρο που αλλάζει πίνακες.

Ταυτότητα παράστασης:
Κείμενο: Βασίλης Ραΐσης
Σκηνοθεσία-μουσική επιμέλεια: Μιχάλης Καλιότσος
Σχεδιασμός φωτισμού: Γιάννης Ζέρβας
Σκηνικά-κοστούμια: η ομάδα
Χειρισμός Φωτισμών: Στεφανία Λάτση
Μουσική επεξεργασία: Παύλος Λάππας
Βίντεο προβολές: Βασίλης Ραϊσης
Φωτογραφίες: Πάνος Παπασωτηρίου (panosot)
Επεξεργασία αφίσας: 4P Productions
Διάρκεια: 1 ώρα

Παίζουν: Τάσος Αντωνίου, Τώνια Αποστόλου
Εισιτήρια: 10€, VIVA/+65: 8€, φοιτητικό/ανέργων/ΑμΕΑ: 7€, ατέλεια: 5€,

Διέλευσις:
Λέσβου 15 και Πόρου, 11256, Κυψέλη Τηλ.: 2108613739
dieleusis@gmail.com www.dieleusis.gr fb: Πολυχώρος διέλευσις
Κρατήσεις θέσεων
Παρακαλούμε, λόγω περιορισμένων θέσεων, επικοινωνήστε μαζί μας για
κράτηση
στο dieleusis@gmail.com, ή στο τηλέφωνο 210 8613739