Πέτρος Αλαφούζος

Μια ζωή έχουμε, κι αν δεν τη ζούμε όπως εμείς θέλουμε, είναι σα να μη ζούμε καθόλου.

Ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που πιστεύεις ότι φέρνουν τον «Ρωμαίο και Ιουλιέτα» του Σαίξπηρ στο 2022;

Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, είναι αναγκαίο η νέα γενιά να ακολουθήσει το παράδειγμα του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας και να επαναστατήσει. Αυτά τα δύο παιδιά με μόνο γνώμονα τα αγνά τους αισθήματα και τις αληθινές τους επιθυμίες πήγαν κόντρα στις ιδεολογίες και στους κανόνες που είχαν θέσει οι οικογένειες τους. Επέλεξαν να ευτυχήσουν πραγματικά, όποιο και αν ήταν το κόστος, και όχι να συμβιβαστούν με μια ζωή γεμάτη απωθημένα, μια ζωή που πολύ απλά θα εκπλήρωνε τις επιθυμίες των γονιών τους και θα οδηγούσε τα παιδιά σε σίγουρη δυστυχία. Μια ζωή έχουμε, και αν δεν τη ζήσουμε όπως εμείς θέλουμε, τότε είναι σαν να μη ζούμε καθόλου. Αυτό λοιπόν πρέπει να κάνουμε κι εμείς σήμερα, να επαναστατήσουμε, για πολλούς και διάφορους λόγους, για να ζήσουμε τη ζωή που θέλουμε, χωρίς φόβο και ενοχές.

Ποια είναι η οπτική της παράστασης που δώσατε με την σκηνοθέτη Έλενα Μαυρίδου; “Μυ

Είναι ένα, κατά παράδοσην, τραγικό έργο, που εμπεριέχει όμως πολλά κωμικά στοιχεία. Αυτά εμείς θέλαμε να τονίσουμε στην παράσταση μας. Ότι μέσα στην τραγικότητα μιας κατάστασης, πάντα υπάρχουν ευχάριστες κι ανέμελες στιγμές. Έτσι είναι η ζωή. Έτσι είναι ο έρωτας, έχει απ’όλα, και όμορφα και άσχημα. Για να εκτιμήσεις το γέλιο, πρέπει να έχεις βιώσει και το δάκρυ. Όπου υπάρχει αληθινή αγάπη, αληθινή ανθρώπινη σχέση, θα περάσει απ’όλων των ειδών τις διακυμάνσεις. Αυτό που θέλουμε να καταλάβει το κοινό είναι ότι δεν είναι όλα τόσο τραγικά όσο φαίνονται και δεν οφελεί σε τίποτα να τα βλέπουμε έτσι, πάντα κάπου θα κρύβεται λίγη χαρά αρκεί να ψάξεις καλά.

Μίλησέ μας για τους δικούς σους ρόλους.

Ας ξεκινήσουμε με τον Μπένβολιο, τον ξάδερφο του Ρωμαίου και παράλληλα τον κολλητό του. Πρόκειται για μια πολλή αθώα και αγνή ψυχή, γεμάτη ενέργεια και όρεξη για ζωή. Λογικός και πάντα καλοδιάθετος, νοιάζεται βαθιά για τον ξάδερφο του και θεωρεί χρέος του να τον προστατεύει, και σωματικά αλλά κυρίως ψυχικά. Δείχνοντας αληθινό ενδιαφέρον για τους προβληματισμούς του ξαδέρφου του, προσπαθεί να δώσει λύσεις και παράλληλα να του τονώσει το ηθικό. Επίσης, και ο Μερκούτιο κατέχει ένα ξεχωριστό μέρος στην καρδιά του, για τον οποίο τρέφει μεγάλο θαυμασμό. Αν και στο κείμενο υπάρχουν υπονοούμενα ότι πολλές φορές εμπλέκεται σε καβγάδες, στο έργο είναι αυτός που προσπαθεί να κατευνάσει τα πνεύματα και να κρατήσει τις ισορροπίες, μπορεί φοβούμενος τον Τυβάλδο και την οικογένεια του, άξιους ξιφομάχους, μιας και μια τέτοια σύγκρουση θα αποδεικνύοταν ιδιαίτερα αιματηρή.

Και μετά έχουμε μία ιδιαίτερη προσέγγιση στον χαρακτήρα του Πάρη, μια προσέγγιση που οφείλεται στη δουλειά με τη μάσκα της Commedia dell’ Arte. Πρόκειται για τον ορισμό του πλούσιου αστού, εκείνου που έχει πολλή μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Είναι κάπως αφελής και δε σκέφτεται τα πράγματα σε βάθος. Αν και ποθεί να παντρευτεί την Ιουλιέτα, δε βλέπουμε πουθενά σημάδια αληθινού έρωτα. Προσπαθεί να τη διεκδικήσει κυρίως μέσω της εύνοιας του πατέρα της και όχι προσπαθώντας να χτίσει μια σχέση με την ίδια την Ιουλιέτα.

Γιατί πιστεύεις ότι θα έπρεπε να έρθουμε νa δούμε την παράσταση;

Πρόκειται για μια ιδιαίτερη παράσταση. Ο θεατής δεν παρακολουθεί ένα απλό και κοινό ανέβασμα του έργου “Ρωμαίος και Ιουλιέτα”, αλλά μια ομάδα ηθοποιών που διηγήται την ιστορία. Αυτό οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο δουλέψαμε, με τις μάσκες Commedia dell’ Arte. Μια πολλή ενδιαφέρουσα μεθοδολογία που μας απελευθερώνει πλήρως σαν ηθοποιούς και μας βοηθά να χτίσουμε καθαρούς, ζωντανούς και ενεργούς χαρακτήρες, όλοι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους. Αυτοί οι χαρακτήρες, λόγω της εξωστρέφειας και της ενέργειάς τους, προσδίδουν στην παράσταση μια φρεσκάδα, μια αμεσότητα αλλά και μια κωμικότητα που δε θα μπορούσε να επιτευχθεί με κάποιο άλλο μέσο. Πρόκεται για μια μοναδική εμπειρία και για εμάς τους ηθοποιός που μελετήσαμε τη μέθοδο, αλλά και για όσους την δουν.

Πιστεύεις ότι οι καλλιτέχνες μετά απ΄ όλες τις κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας θα πρέπει να αλλάξουν τρόπο σκέψης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους σε σχέση με το παρελθόν;

Αν έλεγα ότι πρέπει να αλλάξει ο τρόπος διεκδίκησης, το μόνο που θα μπορούσα να πω είναι να γίνει ακόμα πιο έντονος. Έχουν γίνει πολλές και αξιέπαινες ενέργειες από τον καλλιτεχνικό κόσμο εδώ και πολύ καιρό, αλλά βλέπουμε πως η απαξίωσή μας συνεχίζεται. Τώρα περάσανε ένα διάταγμα το οποίο εξισώνει τα πτυχία μας με αυτά του λυκείου, λες και οι κόποι μας κι η έρευνα μας τόσο καιρό δε μετράει. Λες και οι καλλιτέχνες δεν είναι επαγγελματίες, αλλά χομπίστες. Πολλοί είναι αυτοί που δυστυχώς δεν καταλαβαίνουν την αναγκαιότητα των καλλιτεχνικών δρόμενων στην καθημερινή μας ζωή. Δίνουν νόημα στηρουτίνα μας και τροφή για σκέψη. Το θέμα εκτός από πρακτικό είναι και ηθικό. Παρ’όλα αυτά δεν πρέπει να πτοούμαστε σε καμία περίπτωση, αντιθέτως, πρέπει να συνεχίζουμε το έργο μας απτόητοι όποιες και αν είναι οι συνθήκες. Είναι ο πιο εύκολος και άμεσος τρόπος να δείξουμε την εναντίωσή μας σε όλη αυτή την κατάσταση.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη”;

Το είπα και πιο πάνω, θα το ξαναπώ και τώρα. Μια ζωή έχουμε, κι αν δεν τη ζούμε όπως εμείς θέλουμε, είναι σα να μη ζούμε καθόλου. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε όνειρα, μικρά ή μεγάλα, που για να εκπληρωθούν δεν πρέπει να αφήσουμε τίποτα και κανέναν να μπει εμπόδιο στην εκπλήρωση τους. Πολλοί είναι αυτοί που, άθελα ή ηθελημένα, θα σε κρατήσουν πίσω, εσύ δεν πρέπει παρά να τους προσπεράσεις, να φτάσεις τον στόχο σου και ίσως να αποτελέσεις παράδειγμα και για άλλους. Θα χρειαστούν θυσίες και πολλές φορές υπερβάσεις, θα περάσεις από πολλές τρικυμίες πιθανότατα. Όμως τα μόνα σου όπλα σε αυτή τη διαδρομή είναι η στοχοπροσήλωση και η καλή διάθεση.

Φωτογραφίες του Elias Joidos

Πληροφορίες για την παράσταση: