Ποπέτα Σούκου

Ο καθένας ήρθε στη ζωή για να βάλει ένα λιθαράκι.

Ποιοί ήταν οι λόγοι που σε έκαναν να δεχτείς να παίξεις στην παράσταση “Σόλνες ο Πρωτομάστορας”του Χένρικ Ίψεν σε σκηνοθεσία της Ανδρονίκης Αβδελιώτη;

Αρχικά η ίδια η Ανδρονίκη και το όραμά της, η σκηνοθετική της ματιά και η πάντοτε άριστη συνεργασία μας. Έπειτα, ο Ίψεν, αγαπημένος συγγραφέας που έχει αφουγκραστεί βαθιά την ανάγκη του ανθρώπου να βρει το νόημα της ζωής. Αυτό είναι κάτι που με αφορά. Το έργο όμως που προκύπτει από τη διασκευή της Ανδρονίκης, ήταν το μεγαλύτερο κίνητρο.

Τι σκέφτηκες, όταν πρωτοδιάβασες το έργο;

Πόση μοναξιά κρύβει άραγε η κορυφή; Αξίζει τελικά να γκρεμίζεσαι από τη ματαιοδοξία ή να χάνεσαι μέσα στη αδυναμία σου να προχωρήσεις παρακάτω;

Μίλησέ μας για το δικό σου ρόλο.

Η Κάγια Φόσλι, είναι αρραβωνιασμένη με τον Ράγκνερ, αρχιτέκτονα και υπαλληλο του Σόλνες. Δουλεύει και η ίδια στο γραφείο ως γραμματέας. Είναι μια κοπέλα δυναμική που διεκδικεί μαζί-και για-τον σύντροφό της ένα καλύτερο μέλλον. Ωστόσο δεν έχει καταφέρει να γλιτώσει και η ίδια από τη γοητεία που ασκεί ένας μεγάλος κατασκευαστής όπως ο Σόλνες, και τον ερωτεύεται. Δεν ντρέπεται να του το πει και παρόλο αυτά να συνεχίζει να στηρίζει τον Ράγκνερ. Η Κάγια για μένα είναι ένα πλάσμα με ενέργεια, σαγήνη, δυναμισμό κι επιμονή που όμως τυφλώνεται κι αυτή από την ανάγκη που έχουμε κάποιες φορές να πιστέψουμε στα ινδάλματα και δυστυχώς τσακίζεται.

Τι πιστέυεις ότι έχεις να μας πει σήμερα το συγκεκριμένο κείμενο;

Κανείς δεν έφτασε ποτέ στην κορυφή χωρίς να έχει βουλιάξει κάτι πρώτα μέσα του. Και ίσως, όταν στην πορεία της ζωής, χάνουμε κάπου τον λόγο για τον οποίο κάνουμε κάτι, καλό είναι να κοιτάζουμε πίσω, να θυμόμαστε, ποιος ήμουν, τι ήθελα. Εγώ το κάνω πολλές φορές μέσα στη μέρα, όταν για παράδειγμα πάω στην κουζίνα για νερό και στο δρόμο ξεχνάω τι ήθελα! (αστειάκι)

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη;

Σκέφτομαι πως ο καθένας ήρθε στη ζωή για να βάλει ένα λιθαράκι. Μικρό, μεγάλο, σημαντικό ή μη. Έτσι κι εγώ βαδίζω εκεί που πιστεύω κι ας με γελά καμιά φορά ο κόσμος.

Πληροφορίες για την παράσταση: