Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη

Κάθε φορά που κυκλοφορεί ένα καινούργιο μου βιβλίο, νιώθω όπως ο ηθοποιός λίγο πριν βγει στη σκηνή.

Συνέντευξη στον Θάνο Ζαχαράκη.

Με είκοσι μυθιστορήματα για ενήλικες και περισσότερα από τετρακόσια παιδικά αφηγήματα στο ενεργητικό της, η Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη έχει καθιερωθεί ως μία από τις πιο αγαπημένες συγγραφείς του ελληνικού κοινού. Το νέο της βιβλίο, «Βουτιά στην αγάπη», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, αποτελεί μια ακόμη δυνατή ιστορία γεμάτη συναίσθημα και αλήθεια. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, η συγγραφέας μάς μιλά για τη νέα της δουλειά, τη βαθιά σχέση που διατηρεί με τους αναγνώστες της, αλλά και για το πώς νιώθει βλέποντας σχεδόν όλα της τα βιβλία να γίνονται best sellers.

Φέτος εκδόθηκε το εικοστό στη σειρά μυθιστόρημα σας. Πείτε μας λίγα λόγια για το νέο σας βιβλίο «Βουτιά στην αγάπη» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ψυχογιός».

Η αγάπη ανέβηκε στη σκηνή παρέα με το καινούργιο μυθιστόρημά μου, το εικοστό στη συγγραφική μου καριέρα, και πριν προλάβει να πέσει η αυλαία, υποδύθηκε ένα σωρό ρόλους. Βούτηξε σε αμέτρητα συναισθήματα, έστησε τον χορό των αισθήσεων, αναρωτήθηκε τόσα πολλά, σε μια προσπάθεια να πλησιάσω αυτό το βαθύ, το απόλυτο συναίσθημα, να το βιώσω παρέα με τους ήρωες. 

Στάθηκα στον σιδηροδρομικό σταθμό, στον Βόλο, δίπλα στον μικρό Ορέστη κι έβλεπα τα τρένα να περνούν… Τον αντίκριζα να πλάθει τον δικό του μικρόκοσμο, τον φτιαγμένο από παλιά και ξεχασμένα αντικείμενα, για να νιώσει ασφάλεια, να «ξεχάσει» την προδοσία των γονιών του. Περπάτησα μαζί του στο μαγευτικό Πήλιο και στα λιβάδια του ονείρου, στα κροκοχώραφα της Κοζάνης.  

Πιστεύοντας πως είμαστε φτιαγμένοι από κομμάτια των προγόνων μας, πως τα βήματά μας ακολουθούν τη δική τους σκιά, έφτασα μέχρι την Κωνσταντινούπολη, την Πόλη των Πόλεων, προχώρησα ως τη Σμύρνη, σε εποχές αλλοτινές, για να καταγράψω την ιστορία της Ιουλίας και του Μουράτ.  

Ταξίδεψα στο νησί του μύθου και της ιστορίας, τη Σάμο, με τις μεθυστικές ομορφιές, την οργιώδη βλάστηση. Δοκίμασα το μοναδικό, αρωματικό της μοσχάτο, γέμισα τις σελίδες έρωτα, χρώματα και φως. Όλα σε ένα. 

Ο Λουκάς, ένας αγαπημένος ήρωάς μου από το περσινό μου μυθιστόρημα, το «Δυο νύχτες έρωτα», με ακολούθησε και σε αυτό το βιβλίο, για χάρη του με καλοδέχτηκε και πάλι η αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη.  

Στο «Βουτιά στην αγάπη» αναφέρομαι στη μοναδική σχέση πατέρα κόρης, αλλά στους γονείς που αγαπούν περισσότερο τον εαυτό τους. Εστιάζω στη δύναμή της αγάπης να ξεπερνάει προκαταλήψεις, ηλικίες, χρώματα, θρησκείες, παλεύω να ερμηνεύσω την πολυπλοκότητα της στην εποχή μας, στο πόσο δυσκολευόμαστε να την προσεγγίσουμε. 

Κάνοντας μια αναδρομή στην συγγραφική σας καριέρα τι είναι αυτό που θυμάστε πιο έντονα από τότε που ξεκινήσατε να γράφετε; 

Αυτό που βιώνω έντονα από τα πρώτα κιόλας χρόνια που βούτηξα στη γραφή, είναι η συναισθηματική ανταπόκριση των αναγνωστών μου. Αυτή η πολύτιμη αγάπη που μου προσφέρουν απλόχερα, είναι ένα από τα μεγαλύτερα βραβεία της ζωής μου.  

Λατρεύω να έρχομαι σε επαφή μαζί τους, γεμίζω εμπειρίες, γίνομαι σοφότερη. Σέβομαι κάθε σχόλιο που γίνεται καλοπροαίρετα για οποιοδήποτε βιβλίο μου. Με επηρεάζουν αφάνταστα, πάντα με θετικό τρόπο, δε με έχουν φέρει ποτέ σε δύσκολη θέση. Δεν έχω λόγια για όλα αυτά που μου γράφουν. Βουρκώνω διαβάζοντάς τα και φυσικά απαντώ σε όλους. Με αποκαλούν «Ρένα της καρδιάς τους», μου αναφέρουν πως τα μυθιστορήματά μου τους βοηθούν να ταξιδεύουν στον ίδιο τους τον εαυτό, να γίνουν καλύτεροι γονείς, να βουτάνε στα πιο βαθιά συναισθήματά τους.  

Τις φυλάω τις κριτικές τους στο ντοσιέ της δικής μου καρδιάς.  

Και γράφω, γράφω, προσπαθώντας να φανώ αντάξιά τους, να μη χάσω ποτέ την εμπιστοσύνη τους. 

Η σχέση μου μαζί τους είναι μαγική. Αγγίζει το όνειρο… 

Περιμένατε ποτέ πως τα βιβλία σας θα γίνουν best sellers; 

Δεν περίμενα να αντικρίζω όλα τα βιβλία που έχω γράψει ανάμεσα στα ευπώλητα και δεν είναι αυτός ο στόχος μου όταν γράφω. Δεν μπορώ όμως να μην ομολογήσω πως ενθουσιάζομαι με την ανταπόκριση του αναγνωστικού κοινού. 

Γράφω από μικρούλα, η γραφή είναι η δική μου ανάσα. Δε δυσκολεύομαι καθόλου να βουτήξω στις λέξεις, να καταθέσω την ίδια μου την ψυχή. Το ραντεβού το ορίζει η δίψα μου για τη γραφή, μα πιότερο η ανάγκη να επικοινωνώ με τους φίλους και τις φίλες της καρδιάς μου. Νιώθω κομμάτι τους, παραθέτω όλα τα άγχη, τις ανησυχίες, τους  προβληματισμούς τους, τους ταξιδεύω σε χρώματα κι αρώματα ψυχής. Το πιο σημαντικό για μένα είναι πως γράφω για εκείνους, μέσα από εκείνους.  

Ο δρόμος της συγγραφής είναι μαγευτικός, απαιτεί όμως υπομονή, κατάθεση ψυχής, κουράγιο, περιορισμούς, ρυθμό, συνεχή έρευνα, ενσυναίσθηση.

Σε αρκετές από τις παρουσιάσεις βιβλίων που έχετε κάνει, έχετε πει πως λαμβάνετε αρκετά μηνύματα από αναγνώστες που εκτός από σχόλια και κριτικές για τα έργα σας, σας εκμυστηρεύονται και προσωπικά τους θέματα για τα οποία θέλουν την συμβουλή σας. Θεωρείτε πως παίζει ρόλο η παιδαγωγική σας ιδιότητα και απευθύνονται σε εσάς ή έχουν αποκτήσει την οικειότητα αυτή επειδή σας διαβάζουν χρόνια και σας θεωρούν δικό τους άνθρωπο;

Οι φίλοι αναγνώστες μου, με θεωρούν δικό τους άνθρωπο, μου εκμυστηρεύονται τόσα πολλά. Πιστεύω πως παίζει ρόλο η οικειότητα ανάμεσά μας, αλλά σε πολλές περιπτώσεις και οι σπουδές μου στην παιδαγωγική και την παιδική ψυχολογία. Με ρωτούν για θέματα που αφορούν τους μικρούς τους θησαυρούς, με συμβουλεύονται. Μου μιλούν όμως και για τραύματα της παιδικής τους ηλικίας τα οποία έπαιξαν εξέχοντα ρόλο στην προσωπικότητά τους, μου εκμυστηρεύονται τις προσωπικές τους ιστορίες. 

Τρελαίνομαι να αφουγκράζομαι τις ανάσες της ψυχής τους, να κάνω συλλογή από ιστορίες. Τις κρύβω προσεκτικά στα κουτάκια του νου και της καρδιάς μου. Εύθραυστες είναι, ευάλωτες. Τις προσέχω σαν τα μάτια μου, τις νανουρίζω στην αγκαλιά μου κι έπειτα όταν νιώθω πως ήρθε η κατάλληλη στιγμή, τις ζωντανεύω.  

Όταν γίνεται μεγάλη επιτυχία κάποιο βιβλίο σας, έχετε την αγωνία αν το επόμενο που θα κυκλοφορήσετε θα ξεπεράσει σε επιτυχία το προηγούμενο;   

Κάθε φορά που κυκλοφορεί ένα καινούργιο μου βιβλίο, νιώθω όπως ο ηθοποιός λίγο πριν βγει στη σκηνή. Έχω αγωνία, τρακ και ταυτόχρονα ενθουσιασμό κι ανυπομονησία. Περιμένω τα σχόλια των αναγνωστών μου κι ύστερα τσιρίζω από χαρά σαν μικρό παιδί. 

Δε σκέφτομαι ποτέ αν θα ξεπεράσει σε πωλήσεις το προηγούμενο, κάθε μυθιστόρημα έχει το δικό του αστέρι. Ο δρόμος της συγγραφής είναι μαγευτικός, απαιτεί όμως υπομονή, κατάθεση ψυχής, κουράγιο, περιορισμούς, ρυθμό, συνεχή έρευνα, ενσυναίσθηση. Αλλά και συνεχή επαφή με τις ανάγκες της καθημερινότητας, τους ανθρώπους γύρω μας, τη χαρτογράφηση της ψυχής τους. Καθήκον του συγγραφέα δεν είναι να λογαριάζει τις πωλήσεις, αλλά να παλεύει να γράψει ένα «καλό» βιβλίο. Ένα βιβλίο που θα χαρίσει χαμόγελα καρδιάς, θα μας στηρίξει για να τα καταφέρουμε να αντικρίζουμε τον κόσμο με ένα καθάριο βλέμμα, παρά τις καθημερινές μας δυσκολίες.  

Πόσο επηρεάζει τη συγγραφή σας η κοινωνική πραγματικότητα;

Ανεξάντλητη πηγή ιδεών για μένα είναι η ίδια η καθημερινότητα, όλα όσα ζούμε και βιώνουμε τα οποία με εμπνέουν ακατάπαυστα. Οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, οι Έλληνες κι οι Ελληνίδες του σήμερα, κομμάτι των οποίων είμαι κι εγώ, με κρατούν συνέχεια σε εγρήγορση, παθιάζομαι να χαρτογραφώ την ψυχή τους, να γίνομαι ένα με τις ανησυχίες τους με τα πάθη, τα λάθη τους, τις αγωνίες, τα άγχη τους. Για να τους καταλάβω καλύτερα αρχίζω την ιστορία της ζωής τους από τη μικρή ηλικία, μια κι από εκεί ξεκινούν όλα.  

Τα μυθιστορήματά μου αντικατοπτρίζουν την ίδια τη ζωή, οι ήρωές μου παρόλες τις δυσκολίες, δε λυγίζουν, χαμογελούν, αισιοδοξούν και προχωρούν, παλεύοντας να μεταδώσουν μηνύματα ζωής. 

Διλήμματα με την Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη. 

Τι προτιμάει η αγαπημένη μας συγγραφέας;  

Βουνό ή Θάλασσα; Θάλασσα. 

Χειμώνας ή Καλοκαίρι; Καλοκαίρι. 

Τραγωδία ή Κωμωδία; Κωμωδία. 

Σινεμά ή Θέατρο; Σινεμά. 

Ελληνική λογοτεχνία ή Ξένη; Και τα δύο το ίδιο. 

Εφημερίδα ή Περιοδικό; Περιοδικό. 

Καράβι ή Αεροπλάνο; Αεροπλάνο.