Ρωμανός Μαρούδης

Να είσαι κόντρα στην κοινωνία, αν δεν συμφωνεί με το μέσα σου.

Γιατί επέλεξες να μεταφέρεις στο σανίδι το έργο του Αμερικανού Ντάγκλας Κάρτερ Μπιν;

Είναι ένα σύγχρονο έργο που έχει πολύ ενδιαφέρουσα δομή, χωρίς να είναι μοντερνιά, αν μου επιτρέπεται αυτός ο όρος. Με πολύ ωραία δομημένους και σχεδιασμένους χαρακτήρες.

Και πέρα από το θέμα και την ιστορία που μου αρέσουν πάρα πολύ, το ότι γράφει για αγωνίες που έρχονται από το παρελθόν και αφορούν στο μέλλον, χωρίς να ασχολούμαστε με το παρελθόν ή το μέλλον των ηρώων. Είναι τέσσερις ήρωες στο τώρα, στο σήμερα.

Ποιον ήρωα αγαπάς πιο πολύ;

Νομίζω ότι αγαπώ πιο πολύ τον Μίτσελ και την Νταϊάν γιατί περνάνε τα περισσότερα ζόρια. Tα άλλα είναι πιτσιρίκια, θα τη βρούνε την άκρη. Ζούνε τις πρώτες τους αναποδιές και είναι ήδη σκληρά. Ο Μίτσελ περνάει τρομερά δύσκολα, φταίει και αυτός αλλά όχι μόνο. Πρέπει να ισορροπήσει ανάμεσα στις κοινωνικές επιταγές και στα προσωπικά θέλω. Kαι η Νταϊάν από την μία υποβιβάζει τον εαυτόν της ως ομοφυλόφιλη γυναίκα που δεν το αποδέχεται, αλλά εκεί που την καταλαβαίνω και την αγαπώ είναι ότι έκανε μία συμφωνία. Έδωσε το χέρι και είπε πάμε μαζί σε αυτό το ψέμα. Πάμε να φτάσουμε στην κορυφή γιατί έτσι επιτάσσει η κοινωνία. Και ο Μίτσελ είναι που σπάει το συμβόλαιο, ενώ η άλλη είναι πιστή στους όρους του συμβολαίου και λέει πάμε να το κάνουμε για μας. Για το δικό μας μέλλον. Εκεί είναι που την καταλαβαίνω και την αγαπάω.

Τι σκέφτηκες, όταν πρωτοδιάβασες το έργο;

Πόσο τους καταλαβαίνω και τους γνωρίζω. Είναι γύρω μας, δίπλα μας. Ότι το έργο έχει την επίφαση του Ηollywood αλλά μιλάει για την σημερινή κοινωνία. Έχει την επίφαση του μακρινού, για να μη μας πονέσει πολύ, αλλά αφορά την σημερινή ελληνική κοινωνία και όσα κρύβουμε κάτω από το χαλάκι σε κάθε επίπεδο. Μιλάει καθαρά για εμάς.

Σκηνοθέτης ή ηθοποιός;

Σκηνοθέτης. Έχω περισσότερα στοιχεία σκηνοθέτη στο dna μου, παρά ηθοποιού. Ξέρω ότι αγαπώ το θέατρο ξέρω ότι θέλω να να είμαι μέσα στην αίθουσα, όχι περιφερειακά, αλλά πιο συγκεκριμένα το μυαλό μου πάντα λειτουργεί πιο ομαδικά, πιο σφαιρικά, με μεγαλύτερη απόσταση. Και σκέφτομαι πώς μπορούμε όλοι μαζί να φτιάξουμε κάτι. Μ’ αρέσει περισσότερο αυτή η γέννα.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη” ;

Να είσαι κόντρα στην κοινωνία αν δεν συμφωνεί με το μέσα σου. Αρκεί να μπορείς κάπως να αντέξεις αυτή την αντιπαράθεση. Να έχεις τα κότσια, να έχεις κάποιες βάσεις. Να υπάρχει κάτι να πιαστείς έστω μικρό. Να έχεις κάτι που να μπορεί να σε υποστηρίξει, να σου δώσει ένα boost να σου πει: φάε τα μούτρα σου, κάνε ότι θέλεις, αλλά ακολούθα το σωστό σου δρόμο. Η κοινωνία σήμερα στη χώρα μας σου λέει ακολούθα τον πετυχημένο δρόμο. Γίνε, καλύψου, φτιάξε, χτίσε, οχυρώσου, αλλά όχι ακολούθα το όνειρό σου, το σωστό σου και ας φάς τα μούτρα σου. Ας κάνεις τα λάθη σου, έχεις backup.

Πληροφορίες για την παράσταση: