Σάββας Ρακιντζάκης

Πώς ξεκινήσατε να ασχολείστε με τη μουσική;

Στη μνήμη μου υπάρχουν δύο εικόνες όταν ήμουν ακόμα περίπου στην ηλικία των πέντε χρόνων, οι οποίες σίγουρα έπαιξαν το ρόλο τους στο να ξεκινήσω την ενασχόληση με τη μουσική. Η μία ήταν το πιάνο στο σπίτι της νονάς μου και τα παιδιά της που μου έμαθαν να παίζω ένα εύκολο τραγούδι. Η άλλη, μια συναυλία του Λουκιανού Κηλαηδόνη (μάλλον εκείνη το 1982 στο Λυκαβηττό, η ιστορική) που είδα στην τηλεόραση, ενώ βρισκόμασταν σε καλοκαιρινές διακοπές. Βλέποντάς τον είπα ότι ήθελα να γίνω σαν κι αυτόν, να παίζω πιάνο (μετά από χρόνια έμαθα ότι είχαμε γενέθλια την ίδια ημερομηνία…).

Γιατί αποφασίσατε να διασκευάσετε το συγκεκριμένο τραγούδι  “Γιαρέμ Γιαρέμ”; Τί είναι αυτό που σας ωθεί να εκφράζεστε μέσα από το τραγούδι;

Το πρώτο στοιχείο που με «τράβηξε» στο να διασκευάσω το συγκεκριμένο τραγούδι είναι η ενέργεια που πηγάζει από τον ιδιαίτερο -όσο και ασυνήθιστο- ρυθμό του. Εξ ίσου όμως «ελκυστική» στην απόφασή μου είναι και η χαρακτηριστική μελωδία του Γιώργου Χατζηνάσιου, η οποία, ενώ παραπέμπει στην ελληνική παραδοσιακή μουσική, κρατάει παράλληλα τον μοντέρνο χαρακτήρα της. Τέτοιες μουσικές πάντοτε με γοητεύουν.

Η πρώτη εναρμόνιση (χορωδιακή επεξεργασία) που είχα κάνει στο «Γιαρέμ Γιαρέμ» ήταν για παιδική-νεανική χορωδία ομοίων φωνών, το 2008. Από τότε, η συγκεκριμένη εναρμόνιση έχει παρουσιαστεί πολλές φορές από αξιόλογες χορωδίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Η δημιουργία του Φωνητικού συνόλου En-Chor (σε συνεργασία με τη συν ιδρύτρια του συνόλου Καλή Βανδώρου), έδωσε το έναυσμα για την οριστικοποίηση μίας παρτιτούρας ειδικά για το σύνολο και της παρουσίασης του τραγουδιού σε ζωντανές εμφανίσεις του En-Chor. Μάλιστα, τα επαινετικά λόγια του ίδιου του συνθέτη, του Γιώργου Χατζηνάσιου, ήταν αυτά που μας ενθάρρυναν να ηχογραφήσουμε πρόσφατα το «Γιαρέμ Γιαρέμ» στη συγκεκριμένη εκδοχή.

Μετά από πολλά χρόνια ενασχόλησης με τη μουσική, έχω καταλήξει να επιβεβαιώνω αυτό που έχουν πει πολλοί πριν από εμένα: ότι δηλαδή το τραγούδι είναι ο πλέον άμεσος τρόπος μουσικής έκφρασης που εκπορεύεται από τον άνθρωπο και απευθύνεται στον άνθρωπο. Από το νανούρισμα μέχρι το μοιρολόι, από το ερωτικό κάλεσμα μέχρι το ξέσπασμα για το χτύπημα της μοίρας, κάθε στιγμή της ανθρώπινης ζωής μπορεί να τραγουδηθεί. Αυτό άλλωστε είναι και το στοιχείο που με ωθεί να εκφράζομαι μέσα από τα τραγούδια και τις ανθρώπινες φωνές.

Τί ακούσματα είχατε από παιδί;

Τα ακούσματά μου ήταν πολλά και ποικίλα. Στο πατρικό μου σπίτι, θυμάμαι να ακούω 45άρια με Trio Belcanto, Τώνη Μαρούδα, Rita Pavone, το “Nao se va” (γνωστό στα ελληνικά ως «Τώρα πια» από τον Γ. Πάριο), τους «Αλιείς Μαργαριταριών», την Cumparsita… Κοντά σε αυτά και τα LPs από τη δισκοθήκη της θείας μου, με τους Beatles, τους Pink Floyd με το “The Wall”, τον Mike Oldfield με τα “Queen Elizabeth 2” και Ommadawn”. Αργότερα, στην εφηβεία, πολλή κλασική μουσική, συνδυασμένη με Στέφανο Κορκολή και όχι μόνο. Και κάπου προς το Λύκειο η «γνωριμία» με το ρεμπέτικο, το λαϊκό και το έντεχνο ελληνικό τραγούδι αλλά και με τη Βυζαντινή μουσική.

Πόσο εύκολο είναι για σας να καταφέρετε να εκφράσετε αυτό που νιώθετε μέσα από τα κομμάτια που διασκευάζετε;

Η έκφραση ενός συναισθήματος πιστεύω ότι «συμβαίνει» περισσότερο στο γράψιμο των στίχων και της μουσικής ενός τραγουδιού, από τον στιχουργό και τον συνθέτη αντίστοιχα.

Η διασκευή ενός τραγουδιού είναι κάτι τελείως άλλο: όταν διασκευάζω ένα τραγούδι, συνήθως κρατώ το μουσικό ύφος μίας ήδη γνωστής εκδοχής, προσθέτοντας απλά μερικές μουσικές «πινελιές» που κάνουν το άκουσμα πιο ενδιαφέρον φωνητικά. Υπάρχουν και περιπτώσεις που αλλάζω τελείως το μουσικό ύφος, δίνοντας μία νέα δική μου, προσωπική «ανάγνωση» στο κομμάτι. Πάντοτε όμως αφήνω το λόγο και τη μελωδία να με οδηγήσουν, ώστε να μην παρεκκλίνω από αυτά που πιστεύω ότι θέλουν να εκφράσουν οι στιχουργοί και οι συνθέτες των τραγουδιών που διασκευάζω.

Είστε ένας καλλιτέχνης που ασχολείστε με διαφορετικά αντικείμενα στον τομέα της μουσικής. Θα κατασταλάζατε σε κάποιο από αυτά και γιατί;

Πιστεύω πως όχι. Ασχολούμαι επαγγελματικά με τη μουσική από την ηλικία των δεκαεννέα ετών. Όλα τα χρόνια της ενασχόλησής μου με τη μουσική έχω εργαστεί ως μαέστρος, ενορχηστρωτής, πιανίστας, μουσικός προγυμναστής sound designer, MIDI programmer… Κάθε μία από αυτές τις ενασχολήσεις έχει αφήσει το δικό της όμορφο αποτύπωμα στο νου και την καρδιά μου. Γι’ αυτό άλλωστε και συνεχίζω να ασχολούμαι ενεργά και με όλα τα παραπάνω.

Ποιό είναι το επόμενο βήμα που ονειρεύεστε καλλιτεχνικά;

Όνειρο ζωής -και καλλιτεχνικό, εννοείται- είναι το να γνωρίζω ανθρώπους με γνώσεις και εμπειρίες από το χώρο της μουσικής, ώστε να αντλώ διδάγματα από την συναναστροφή μου μαζί τους. Τα τελευταία χρόνια ήδη έχω γνωρίσει και συνεργάζομαι με κάποιους από αυτούς, πράγμα που με τιμά και με χαροποιεί ιδιαίτερα.

Ως επόμενο βήμα και καλλιτεχνικό όνειρο, θα μπορούσα να αναφέρω την περαιτέρω ανέλιξη του Φωνητικού μας Συνόλου En-Chor, το οποίο, στον ένα χρόνο ενεργής παρουσίας του έχει ήδη καταγράψει μια σημαντική πορεία, όντας κάτι πραγματικά ξεχωριστό ως μουσικό άκουσμα για τα ελληνικά δεδομένα. Στη Μουσική, αυτό που αγαπώ περισσότερο είναι το «σπάσιμο» των ορίων στο χώρο και το χρόνο, το μπόλιασμα του σύγχρονου με το παραδοσιακό, τη συνύπαρξη του παλιού με το νέο. Και το En-Chor (απαρτιζόμενο από μέλη με πολυετείς μουσικές σπουδές και πολύπλευρα μουσικά ακούσματα), μέσα από το «πάντρεμα» των φωνών των μελών του, εκφράζει ακριβώς όλα τα παραπάνω.

Πληροφορίες για το τραγούδι Γιαρέμ Γιαρέμ” από το φωνητικό σύνολο En-Chor!