ΣΟΦΙΑ ΛΙΠΑΝΤΕΤΖΟΓΛΟΥ

«Ο σκοπός της ζωής δεν είναι να ακολουθήσεις την πλειοψηφία αλλά να ζεις σύμφωνα με το νόμο του θεού που έχεις μέσα σου & ο οποίος ονομάζεται συνείδηση»

Για ποιους λόγους δεχτήκατε την πρόταση του σκηνοθέτη Θανάσης Αλφόνσο να παίξετε στην παράστασή του “Γίνε η Βασίλισσά μου”;

Ο αρχικός λόγος που με έκανε να δεχτώ την πρόταση του Θανάση είναι ο ρόλος που έχω…Είναι «κόντρα ρόλος» σε μένα και πολύ απαιτητικός αλλά και συνάμα τόσο γοητευτικός. Είναι μια όμορφη πρόκληση. Αλλά και όλη η παράσταση είναι γεμάτη αντιθέσεις και έντονα συναισθήματα και με ιντριγκάρει…Παράλληλα, ο Θανάσης είναι ένας πολύ ταλαντούχος σκηνοθέτης και η Κατερίνα μια εκπληκτική ηθοποιός και δέσαμε αμέσως!

Τι ιδιαίτερο έχει η δική σας παράσταση σας, ώστε να έρθουμε να την δούμε;

Πρόκειται για μια παράσταση που έχει κάτι που δύσκολα συναντάμε στις μέρες μας… αλήθεια και συναίσθημα. Θίγει αξίες με τις οποίες σπάνια ασχολούμαστε πια. Είναι μία παράσταση που ο θεατής θα έρθει σε επαφή με την ψυχή του… θα γελάσει αλλά και θα δακρύσει…

Ο δικός σου ρόλος.

Υποδύομαι μια νησιώτισσα γεροντοκόρη, μια κοπέλα πολύ αληθινή, σχεδόν αθώα, που «ζει» σε μια άλλη εποχή και έχει διαφορετικές αξίες από τις σημερινές γυναίκες. Δεν έχει βρεθεί ποτέ με άνδρα και ονειρεύεται τον έρωτα σαν μέσα σε παραμύθι… Δεν ξέρει πως είναι να ερωτεύεσαι αλλά θέλει να το ζήσει όσο τίποτα στον κόσμο!

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις το απόφθεγμα του Μάρκου Αυρήλιου “Ο καλύτερος τρόπος για να αντιστέκεσαι είναι να μην εξομοιώνεσαι”;

Σκέφτομαι αυτό που γράφει στη συνέχεια ο Μάρκος Αυρήλιος… «Ο σκοπός της ζωής δεν είναι να ακολουθήσεις την πλειοψηφία αλλά να ζεις σύμφωνα με το νόμο του θεού που έχεις μέσα σου και ο οποίος ονομάζεται συνείδηση». Σήμερα πολλοί άνθρωποι και ιδιαίτερα οι νέοι τείνουν να ακολουθούν τετριμμένες ιδέες τις οποίες ενστερνίζεται η πλειοψηφία, απλά για να ανήκουν σε μια ομάδα. Είναι τέτοια η ανάγκη τους ώστε να μην έχει καμία σημασία η φύση και η ποιότητα των ιδεών αυτών.Με κάνει να σκέφτομαι λοιπόν πόσα από τα πιστεύω μας είναι πραγματικά δικά μας και πόσα έχουμε απλώς υιοθετήσει σαν γενικά παραδεκτές αλήθειες.

Πιστεύεις ότι οι καλλιτέχνες μετά απ΄ όλες τις κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας θα έπρεπε να αλλάξουν τρόπο σκέψης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους σε σχέση με το παρελθόν;

Κρίσεις κάθε μορφής συναντάμε δυστυχώς στα περισσότερα επαγγέλματα και σε διάφορους εργασιακούς χώρους. Απλά ο καλλιτεχνικός χώρος βρίσκεται πολύ πιο κοντά στα φώτα της δημοσιότητας και γι’ αυτό και γίνονται ευρέως γνωστές.

Η εργασία όμως, μπορεί, πέραν των άλλων, να προσφέρει τη δυνατότητα συνεισφοράς στην κοινωνία, προσωπικής ανάπτυξης του εργαζόμενου και πρόοδο, γι’ αυτό και η ύπαρξη ενός εργασιακού περιβάλλοντος στο οποίο κυριαρχεί ο σεβασμός, η ακεραιότητα, οι ίσες ευκαιρίες, η εκτίμηση της προσωπικότητας και η αξιοπρέπεια είναι δικαίωμα ΟΛΩΝ.

Ο εργασιακός χώρος, στον οποίο ανήκει και ο καλλιτεχνικός, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποτελεί το έδαφος στο οποίο καλλιεργούνται συμπεριφορές οποιασδήποτε μορφής βίας, παρενόχλησης, εκφοβισμού ή διάκρισης. Όχι μόνο λοιπόν οι καλλιτέχνες, αλλά κάθε άνθρωπος τόσο στην επαγγελματική όσο και στην προσωπική του ζωή οφείλει να διεκδικεί το δικαίωμα σε τόσο σημαντικές αξίες.

Πληροφορίες για την παράσταση Γίνε η Βασίλισσα μου” στο θέατρο της Ημέρας ΕΔΩ