Στέφανος Δημουλάς: “Είμαι Έλληνας, πολίτης του Λονδίνου αλλά χορευτής του κόσμου!”

Πως νοιώθεις που θα χορέψεις σε ένα από τα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου;

Δέος. Ήδη από την πρώτη πρόβα στη σκηνή, όταν πάτησα αυτό το γερασμένο ξύλινο πάτωμα στα backstage, η ιδέα και μόνο ότι εκεί έχουν περπατήσει, ιδρώσει, κλάψει τεράστιες προσωπικότητες όπως η Maria Callas, o Rudolf Nureyev, η Margot Fonteyn μου προκάλεσε δέος. Η αίγλη και η ιστορία αυτού του χώρου είναι έντονα αισθητή πόσο μάλλον για έναν άνθρωπο που από μικρό παιδί άκουγε για αυτό το θέατρο και τώρα έρχεται η στιγμή να χορέψει σε αυτό. Ξέρετε κατάγομαι από μία μικρή πόλη της Ελλάδας, τον Βόλο και δεν ήμουν συνηθισμένος σε αυτά τα μεγαλεπίβολα σχέδια ίσως γιατί προτιμώ να πατάω στη γη, να θυμάμαι τις ρίζες μου και όχι να πετάω στα σύννεφα με ουτοπικές ιδέες.

Όταν προετοιμάζεσαι για ένα μεγάλο στόχο πώς μένεις προσηλωμένος;

Με αφοσίωση και καθαρή εικόνα του στόχου. Κάνω τις ερωτήσεις στο μυαλό μου ‘Για ποιο λόγο’, ‘Που’, ‘Πόσα’, ‘Για ποιον’ και τις ζυγίζω. Αναλύω -ίσως υπεραναλύω καμιά φορά- την ηθική και την επαγγελματική μου ικανοποίηση. Πάντα έχω στο νου με κάθε δουλειά που κάνω να προστίθεται ένα ακόμη λιθαράκι προς την επίτευξη του στόχου αυτού καθεαυτού. Μπορεί με λίγα λόγια να μην έχω κατακτήσει ακόμα τον ιδανικό μου ρόλο αλλά κάθε δουλειά που κλείνω θέλω να με φέρνει ένα βήμα πιο κοντά του.

Πως ερμηνεύεις έναν κλασσικό ρόλο;

Πέραν του να κάνω μία προσωπική έρευνα για το ρόλο και την ιστορία του, ο σκηνοθέτης και ο χορογράφος πάντα βοηθούν δίνοντας τα δικά τους στοιχεία για το πώς ‘βλέπουν’ τον ρόλο στην ολότητά του. Ομολογώ ότι οι κλασσικοί δραματικοί ρόλοι μου ταιριάζουν περισσότερο. Παράδοξα βρίσκω μία ζεστασιά στον πόνο. Μου προκαλεί έντονα συναισθήματα που εκτινάσουν τη δημιουργικότητά μου.

Ποιο πιστεύεις ότι είναι το θεμελιώδες στοιχείο, που δημιουργεί έναν καλό χορευτή;

Ίσως καμιά φορά να επαναλαμβάνομαι με τις απαντήσεις που δίνω, αλλά ακόμα πιστεύω πώς το ένα κύριο συστατικό ενός καλού χορευτή μεταξύ άλλων είναι η συναισθηματική ισορροπία. Μιλάω από τις προσωπικές εμπειρίες και εικόνες που έχω ο ίδιος βιώσει με συναδέλφους και μη θεωρώντας τον εαυτό μου ειδήμονα της κίνησης και του χορού. Η εκ φύσεως σωματοδομή και η τεχνική τελειότητα μέσω της εξάσκησης παίζει σαφέστατα έναν τεράστιο ρόλο. Όχι όμως όλοι οι σωματικά και τεχνικά άρτιοι χορευτές έχουν δουλειά. Και μιλάω για τη δουλειά ή τους ρόλους που επιθυμούν. Όπως επίσης όχι όλοι οι σωματικά και τεχνικά άρτιοι χορευτές είναι χαρούμενοι. Έχει μεγάλη σημασία να είσαι καλά με τον αυτό σου, ηθικός στα πλαίσια της προσωπικής ηθικής σου και ικανοποιημένος. Το στομάχι και οι πεταλουδίτσες του θα σου λένε πάντα πιστεύω αν κάνεις το σωστό και αν κρατάς την ψυχική σου ισορροπία.

Η εξάσκηση που πρέπει να κάνεις για το μπαλέτο σε βάζει σε νοητικά και σωματικά καλούπια, σου δυσκολεύει τη ζωή;

Πλέον όχι. Ή τουλάχιστον όχι τόσο όσο στην αρχή. Ξέρετε η σωματική ανασφάλεια πηγάζει κατά κόρον από την νοητική αμφισβήτηση. Εξού και το ότι οι διατροφικές αστάθειες και κατ’ αποτέλεσμα οι ασθένειες θεωρούνται ψυχολογικά νοσήματα. Πέρασα από διάφορα επίπεδα ‘φανατισμού’ όσον αφορά τουλάχιστον την εμφάνιση. Κάθε μορφή φανατισμού είναι όξινη και ο συγκεκριμένος φανατισμός μου προκάλεσε τραυματισμό στο δεύτερο έτος των σπουδών μου. Ήθελα να έχω τα πέλματα με τις ατέλειωτες χορευτικές καμπύλες, τη μέση και τους κοιλιακούς των είδωλων του χορού. Δυστυχώς ο σωματότυπός μου δεν είναι τέτοιος και στο τέλος καταλαβαίνεις ότι η συμφιλίωση με το όσα σου έχει δώσει η φύση και η σωστή αξιοποίηση των χαρακτηριστικών αυτών είναι μονόδρομος. Νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ…

Ποια είναι τα τρία πράγματα, εκτός από την άσκηση και τη διατροφή, που καθορίζουν την ποιότητα της ζωής σου;

Να ξεκινήσω από το να πω ότι ούτε η άσκηση ούτε η διατροφή είναι τα δυνατά μου σημεία (γέλια). Παρ’ όλα αυτά προσπαθώ τηρουμένων των αναλογιών να τα κρατάω και τα δύο σε ένα υψηλό επίπεδο.

Το πρόγραμμα, η τάξη και η παραγωγικότητα. Η οργάνωση στην καθημερινότητά μού αποφέρει μία ικανοποίηση ψυχολογική και την πραγμάτωση κάποιων έργων. Η τάξη των πραγμάτων γύρω μου και στον προσωπικό μου χώρο αλλά και στον εργασιακό μού δίνουν την ηρεμία. Η συνεχής δράση και η όσο δυνατόν λιγότερη απραξία (με άλλα λόγια η απουσία του δικού μας 5ωρου ’καφέ’) με κρατάνε σε μία εγκεφαλική δραστηριότητα που πιστεύω με εξελίσσει και ως άνθρωπο και ως επαγγελματία. Όλα αυτά σε συνδυασμό με μία καλαίσθητη -για τα δικά μου δεδομένα και προδιαγραφές- εξωτερική εμφάνιση αποτελούν στοιχεία μιας ποιοτικής καθημερινότητας.

https://www.youtube.com/watch?v=md7Bmg7rcQ8

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια και οι προσδοκίες σου; Θα σκεφτόσουν να έρθεις, να δουλέψεις και στην Ελλάδα;

Μακρόχρονα μελλοντικά σχέδια λόγω της ασταθής φύσεως του επαγγέλματος του χορού δεν μπορώ να κάνω. Απλά συνεχίζω τις audition, τα μαθήματα, την προσπάθεια. Προσδοκίες πολλές. Πάρα πολλές. Και θα τις καταφέρω. Με σεβασμό στις όποιες ικανότητές μου, με ανοιχτά αυτιά και με μυαλό.

Θα ήταν τιμή μου να έρθω να χορέψω στη χώρα μου. Ενδόμυχα μπορώ να πω ότι μου λείπει κιόλας. Απλώς ακόμα δεν έχει έρθει στο προσκήνιο κάτι που θα ήταν καλλιτεχνικά ικανοποιητικό. Τα όχι είναι όσο σημαντικά όσο και τα ναι στο επάγγελμά μας.

Είμαι Έλληνας, πολίτης του Λονδίνου αλλά χορευτής του κόσμου. Εκεί έχω καταλήξει μετά από τις χώρες και τους πολιτισμούς που έχω γνωρίσει λόγω του χορού. Ένα ταξίδι είναι ο χορός. Πας σε μέρη που πάντα ήθελες να πας. Πας σε μέρη που δεν θα ήθελες να δεις. Φτάνει να μην ξεχνάς πίσω σου την αλήθεια.

Ο Έλληνας χορευτής Στέφανος Δημουλάς στη Royal Opera House του Λονδίνου