Σταμάτης Πακάκης

Κάθε ομοιότητα με γνωστές Τελενοβέλες είναι εντελώς σκόπιμη…

Με ποιο σκεπτικό έγραψες το συγκεκριμένο κείμενο “Τελενοβέλα”;

Όλα μου τα έργα είναι αποτέλεσμα προσωπικών παρατηρήσεων και προβληματισμών. Μου αρέσει να κρατάω σημειώσεις για όσα συμβαίνουν δίπλα μου, να τα επεξεργάζομαι και να τα μετουσιώνω σε θεατρικά. Έχω πολλά ημιτελή έργα στο συρτάρι κι αυτό γιατί δεν θέλω να τελειώνει μέσα μου η διαδικασία της δημιουργίας. Επειδή τα γράφω και τα σκηνοθετώ προτιμώ να τα βάζω στο συρτάρι και να τα ολοκληρώνω όταν πρόκειται να τους δώσω ζωή ανεβάζοντάς τα στη σκηνή. Η “Τελενοβέλα” ήρθε ως ιδέα κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας, διότι ξεκίνησα να βλέπω μέσω YouTube τις Μεξικάνικες Τελενοβέλες που μου κρατούσαν συντροφιά στην εφηβεία. Ως ενήλικας παρατήρησα άπειρες ομοιότητες της ελληνικής πραγματικότητας με αυτή της μεξικανικής και κατάλαβα πόσο μας έχουν επηρεάσει οι Τελενοβέλες… κάποιοι μεγαλώσαμε μ’ αυτές τις σαπουνόπερες και κάποιοι τις γνώρισαν μέσα από επαναλήψεις. Έτσι αποφάσισα να κάνω μια δική μου θεατρική Τελενοβέλα που να περιέχει όλα αυτά τα “ωραία” στοιχεία όπως φόνους, δολοπλοκίες, πυρκαγιές, τροχαία, μάγια, έρωτες με ταξική διαφορά, χωρισμούς, απάτες, εγκυμοσύνες, πλούτο, φτώχεια, θρησκεία κ.ά. Όλα μπορούν να συμβούν σε μία Τελενοβέλα…

Εσύ έβλεπες μεξικάνικες τελενοβέλες;  

Φανατικά κάθε μεσημέρι μετά από το σχολείο. Φοιτούσα στο Μουσικό Σχολείο της Ρόδου και σχολούσα στις 15:45. Με περίμενε η μητέρα μου με το αυτοκίνητο και σφαίρα πηγαίναμε σπίτι για να δούμε παρέα την Μαριμάρ, την πρώτη Τελενοβέλα που είναι για μένα και η πιο αγαπημένη. Η δική μου μητέρα με άφηνε να βλέπω τα πάντα στην τηλεόραση, από παιδικά μέχρι Τελενοβέλες, και την ευχαριστώ γι αυτό. Μου έδωσε τη δυνατότητα να δημιουργήσω τον χαρακτήρα μου χωρίς περιορισμούς και ‘’πρέπει’’ καθώς και τα δικά μου φίλτρα εισερχόμενων πληροφοριών. Μετά τη Μαριμάρ, ήρθε η Μαρία της γειτονιάς, η Σφετερίστρια, η Εσμεράλντα και τόσες άλλες…

Μίλησέ μας για το δικό σου ρόλο.

Εγώ στην παράσταση έχω έναν ιδιαίτερο ρόλο. Είμαι η Soledad Katalina Colomer Martinez, μία φτωχή κοπέλα και κόρη του επιστάτη του Ράντσο των De Rosario, που καταφέρνει να παντρευτεί τον μεγαλοεργοστασιάρχη Esteban Maria Rosario Sanchez και να αναρριχηθεί στην υψηλή κοινωνία… όμως τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται…. Παρατηρείτε κι εσείς στις φωτογραφίες και το τρέιλερ κάτι ‘’περίεργο’’ στην Soledad…. Δεν μπορώ να πω παραπάνω στοιχεία για τον ρόλο μου διότι δε θέλω να προδώσω το μυστικό της Soledad… ωστόσο σας παραθέτω την υπόθεση του έργου:

‘’Μια φορά κι έναν καιρό, στο Μεξικό των 90’s, ζούσε ευτυχισμένη μία ζάμπλουτη θρησκευόμενη οικογένεια, η οποία είχε στην κατοχή της τα γνωστά… ένα ράντσο, μία έπαυλη κι ένα εργοστάσιο. Το εργοστάσιο αυτό κατασκεύαζε αγαλματάκια της Παναγίας της Γουαδελούπης. Ψέματα… της Παναγίας της Μακαρένα. Η οικογένεια αυτή είχε το επώνυμο Rosario, γιατί άραγε; Αρχηγός της δυναστείας των Rosario είναι η χήρα Consuelo Regina Sanchez de Rosario η οποία προστατεύει τον μοναχογιό της Esteban Maria Rosario Sanchez και τον εγγονό της Alejandro Joaquin Rosario Perez με μοναδικό της όπλο την εφευρετικότητά της σε δολοπλοκίες και δολοφονίες με σύμμαχο την Αζτέκικης καταγωγής εσώκλειστη υπηρέτρια της, την κουτσομπόλα Susanita Munitis. Η ‘’ήρεμη’’ ζωή της οικογένειας ταράζεται από δύο γεγονότα που το ένα διαδέχεται το άλλο… Η δεύτερη γυναίκα του Esteban, η Soledad Katalina Colomer Martinez, είναι μία σφετερίστρια και σα να μην έφτανε αυτό ο νεαρός Alejandro ερωτεύεται μία παρακατιανή ρακοσυλλέκτρια, την πανέμορφη Bonita Dolorez Lopez…

Τι θα συμβεί με τη συμβίωση όλων των παραπάνω στην έπαυλη των Rosario; Κάθε ομοιότητα με γνωστές Τελενοβέλες είναι εντελώς σκόπιμη…’’

Τι πιστεύεις ότι έχεις να μας πει το συγκεκριμένο κείμενο;

Έχει να σας χαρίσει στιγμές ξεγνοιασιάς και γέλιου η συγκεκριμένη μουσικοθεατρική κωμωδία. Σε πρώτο επίπεδο είναι ένα εύπεπτο έργο βασισμένο στις μεξικάνικες τελενοβέλες, όμως αν ο θεατής επιθυμεί να δει σ’ ένα δεύτερο επίπεδο κάτω και πίσω από την κωμωδία των ρόλων και των καταστάσεων θα βρει στοιχεία διαχρονικά που ταλαιπωρούν την κοινωνία και θα φύγει από την παράσταση έχοντας γελάσει και προβληματιστεί.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη” ;

Θα απαντήσω με την πρώτη σκέψη μου διαβάζοντας την ερώτησή σας…

‘’Ωχ βρίσκομαι πάλι Γ’ Λυκείου και δίνω εξετάσεις στην Νεοελληνική Λογοτεχνία;’’

Πληροφορίες για την παράσταση: