Σταύρος Αλέξανδρος Ικµπάλ

Είναι έξω από τα όρια της φαντασίας µου η αποσύνδεση µου από το χορό.

Γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς µε τον χορό;

Ουσιαστικά δεν θα έλεγα ότι πρόκειται για µια συνειδητή απόφαση… Οι αναµνήσεις της παιδικής µου ηλικίας είναι γεµάτες µε χορό. Η πρώτη επαφή µου ήταν ανεβασµένος στο τραπέζι της κουζίνας-εκεί γύρω στα 2-να χορεύω ξέφρενα µε κλειστά φώτα µε την µαµά µου. Έκτοτε, ο χορός έγινε για µένα ο τρόπος που εκφραζόµουν και επικοινωνούσα. Αυτή την ανάγκη αφουγκράστηκε η µητέρα µου και µέσα από ‘συγκυρίες΄ και ανθρώπους που ήρθαν στον δρόµο µας για να τον φωτίσουν έµαθε για την ΚΣΟΤ προτείνοντας µου να συµµετάσχω στις εξετάσεις του Φυτώριου, όπως και έκανα. Στα χρόνια του Δηµοτικού είχα την ευτυχία (χρησιµοποιώ την λέξη µε πλήρη επίγνωση) να πάρω τις βάσεις για την µελλοντική µου πορεία και κυρίως να καλλιεργηθεί και να ανθίσει µέσα µου η αντίληψη µου για την τέχνη του Χορού. Στο Γυµνάσιο, η εφηβική αναστάτωση µε έκανε να αποσυρθώ για λίγο από τις σπουδές µου. Ήταν αδύνατο όµως και για το σώµα µου και για την ιδιοσυγκρασία µου να παραµείνω εκτός για µεγάλο διάστηµα. Έτσι, µετά από µια παύση 2 χρόνων, επανήλθα στον -συνειδητά- φυσικό µου χώρο. Για να απαντήσω άµεσα στο ερώτηµα αυτό, θεωρώ πως το (όποιο) ταλέντο µας επιλέγει και εµείς απλά το ακολουθούµε – ενστικτωδώς.

Ήσουν στη Γενεύη σε junior οµάδα χορού. Μίλησέ µας γι’ αυτή σου την εµπειρία.

Όντας στο τρίτο έτος της ΚΣΟΤ, έκανα ακρόαση για το Ballet Junior de Genève και, µε την υποστήριξη της Cynthia Odier και του Fluxum Foundation, µετακόµισα στην Ελβετία αµέσως µετά την αποφοίτησή µου. Το Ballet Junior αποτελεί ένα δυναµικό formation, γεφυρώνοντας τη µετάβαση από τις σπουδές στον επαγγελµατικό χώρο. Εκεί είχα την τιµή να συνεργαστώ µε σπουδαίους χορογράφους, χορεύοντας σε έργα των Hofesh Shechter, Marcos Morau, Cathy Marston, Barak Marshall, Emanuel Gat, Roy Assaf, Jan Martens κ.ά. Ήµουν επίσης ιδιαίτερα τυχερός, καθώς, ακόµα και κατά τη διάρκεια της πανδηµίας, συνεχίσαµε κανονικά τις πρόβες και τις παραστάσεις. Τέσσερα χρόνια µετά, αντιλαµβάνοµαι πόσο καθοριστική ήταν αυτή η εµπειρία στη διαµόρφωση της καλλιτεχνικής µου ταυτότητας.

Εργάστηκες χορευτικά και στις Η.Π.Α. Τι ακριβώς έκανες εκεί;

Από τη συνεργασία της ΚΣΟΤ µε τον Christian Denice προέκυψε η καλλιτεχνική πρόταση για τη δηµιουργία του έργου SEE ME για την οµάδα Eisenhower Dance Detroit στις ΗΠΑ. Το έργο παρουσιάστηκε σε διάφορες πόλεις της Αµερικής και πλέον ανήκει στο ρεπερτόριο της οµάδας. Εκεί άνοιξε για µένα ένα νέο πεδίο δηµιουργικής δράσης, καθώς ανακάλυψα µια διαφορετική καλλιτεχνική έκφανση που µε εξέφραζε βαθιά. Η οργάνωση, ο συντονισµός και η παραγωγική διαδικασία της πρόβας αποδείχθηκαν για µένα εξίσου δηµιουργικά και συναρπαστικά µε την ίδια την παράσταση. Έκτοτε, έχω εργαστεί ως βοηθός χορογράφου σε δηµιουργίες των Αντώνη Φωνιαδάκη, Blenard Azizaj και Κωνσταντίνου Ρήγου, εξερευνώντας ακόµα περισσότερο τον ρόλο µου στη διαδικασία της δηµιουργίας.

Μίλησέ µας για την παράσταση Τσαϊκόφσκι που παίρνεις µέρος τώρα στην Εθνική Λυρική Σκηνή.

Η συνεργασία µου µε την ΕΛΣ είναι µια εµπειρία που µε γεµίζει ενθουσιασµό και χαρά. Είναι ένας ολόκληρος νέος κόσµος και µια ευκαιρία να διευρύνω το κινητικό µου λεξιλόγιο µέσω αυτής της πρόκλησης. Γιατί ναι ,περί πρόκλησης µιλάµε. Το αντιµετωπίζω µε νεανικό ενθουσιασµό και σοβαρότητα ενήλικα ταυτόχρονα δίνοντας στον εαυτό µου την ευκαιρία να δοκιµαστώ και να προσπαθήσω να εξελιχθώ µέσα από αυτή την νέα εµπειρία .

Ταυτόχρονα είσαι κινησιολόγος στη Χορωδία “Chóres”. Τι δουλειά έχει ένας χορευτής σε µια Χορωδία;

Οι Chóres µπήκαν στην ζωή µου µε το που επέστρεψα από την Ελβετία. Μετά από πρόταση της αγαπηµένης µου δασκάλας Μαρκέλλας Μανωλιάδη προέκυψε η συνεργασία µε ‘µια χορωδία που ήθελε να είναι παραπάνω από µια χορωδία’. Ένα νέο project µε ‘προκαλούσε’ να το εξερευνήσω, και όντας ‘επιρρεπής’ στις νέες προκλήσεις το έκανα. Η επαφή µου µε κορίτσια διαφόρων ηλικιών µε ενεργοποίησε στο να ψάξω και να βρω έναν νέο κώδικα επικοινωνίας προκειµένου να ενισχυθεί η σκηνική τους παρουσία µέσα από το µάθηµα κινησιολογίας. Ακολούθησαν χορογραφικές συνεργασίες πάνω σε κοµµάτια του ρεπερτορίου της οµάδας τα οποία έχουν παρουσιαστεί σε Ελλάδα και Ουγγαρία. Αξέχαστη εµπειρία αποτέλεσε για µένα η χορογραφία της τελετής έναρξης της ευρωπαΐκής πολιτιστικής πρωτεύουσας 2023 την Ελευσίνα αλλά και το Opening Act του Rolex Arts festival το οποίο παρουσιάστηκε στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ. Οι Chóres αποτελούν για µένα τον δίαυλο επικοινωνίας ανάµεσα σε ένα είδος µουσικής που ως τώρα δεν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω.

Θα µπορούσες να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς τον χορό;

Θα απαντήσω µονολεκτικά -όχι-. Είναι έξω από τα όρια της φαντασίας µου η αποσύνδεση µου από τον χορό. Δεν περιορίζω την σχέση µου στα όρια της κίνησης -που είναι η πρωταρχική µου σύνδεση. Όσο κλισέ και αν ακούγεται, ο χορός είναι αναπόσπαστο κοµµάτι της ζωής µου, ένας πυρήνας ταυτότητας. Δουλεύω µε το σώµα µου και επικοινωνώ µέσω του χορού. Πρόκειται στην ουσία για τον αυτοπροσδιορισµό µου.

Οι φωτογραφίες από την Εθνική Λυρική Σκηνή είναι του Γιάννη Αντώνογλου.

Οι προσωπικές φωτογραφίες είναι του @joeyleo