Παίζεις στο έργο ”Οι δολοφόνοι” του Έρνεστ Χέμινγουεϊ στο RABBITHOLE. Για ποιους λόγους πιστεύεις ότι θα έπρεπε να έρθουμε στην παράσταση;
Αν θέλετε να δείτε αυτή την παράσταση, θα παρακολουθήσετε άλλη μία ειλικρινή και με αγάπη συγκροτημένη δουλειά της ομάδας Νοσταλγία. Μίας ομάδας που επί 20 χρόνια εργάστηκε στηριζόμενη μόνο στο προσωπικό της όραμα και το σταθερό της πλέον κοινό.
Σε μια άνυδρη Αμερική στα μέσα του 20ου αιώνα, σε ένα εστιατόριο στη μέση του πουθενά, καταφθάνουν δύο πληρωμένοι δολοφόνοι σε αναζήτηση του επόμενου θύματός τους και συνδέονται με τους ελάχιστους εργαζόμενους και τον μοναδικό πελάτη εκεί.
Πρόκειται για μια θεατρική διασκευή των “Δολοφόνων” του Έρνεστ Χέμινγουεϊ από τον Γιώργο Σίμωνα, ο οποίος και το σκηνοθετεί. Οι θεατές παρακολουθούν μπροστά τους τα όσα συμβαίνουν στην πίσω αποθήκη του εστιατορίου, ενώ η ζωντανά βιντεοσκοπημένη δράση του κυρίως χώρου του εστιατορίου προβάλλεται σε κινηματογραφικό πανί επί σκηνής. Πρόκειται για ένα πάντρεμα βλέμματος με το οποίο εξοικειωθήκαμε εξ ανάγκης μες στην πανδημία και ίσως έχει μια ψυχική χρησιμότητα να το βιώσουμε μέσα σε θεατρικό πλαίσιο.
Μίλησέ μας για τον ρόλο σου.
Υποδύομαι τον Μαξ, τον έναν από τους δύο επαγγελματίες δολοφόνους. Είναι ο ψυχρός πόλος του ζευγαριού. Μεγαλύτερος σε ηλικία, κορεσμένος από συγκινήσεις, καθώς τον συναντούμε στη δύση της πορείας του, όπου σταδιακά ανακαλύπτει στοιχεία συμπόνιας και ανθρωπιάς μέσα του.
Τι σκέφτεσαι για τα φαινόμενα ρατσισμού & φασισμού που έχουν ενταθεί τα τελευταία χρόνια;
Τα φαινόμενα αυτά τα βιώνω ως ιστορικές ευκαιρίες στοχασμού και συζητήσεων. Οι σπόροι του ρατσισμού και του φασισμού υπήρχαν και υπάρχουν πάντα στο κοινωνικό μας έδαφος. Οι γόνιμες για αυτούς συνθήκες και η αμέλεια των καλλιεργητών είναι που απασχολούν τόσο εμένα όσο και τους κοντινούς μου ανθρώπους.
Πιστεύεις ότι οι κυβερνήσεις σε περιόδους κρίσης βρίσκουν τρόπους για να καταπατούν τα εργασιακά και τα ανθρώπινα δικαιώματα;
Οι περίοδοι κρίσης είναι εξ’ ορισμού εποχές ανασφάλειας και φόβου για όλους μας. Η τάση μας για εσωστρέφεια σε τέτοιες περιόδους ευαλωτότητας, η απομάκρυνσή μας από τα κοινά, από τους συλλογικούς αγώνες, σίγουρα δημιουργούν τυφλά σημεία, στα οποία οι κυβερνήσεις μπορούν και παίζουν άσχημα παιχνίδια.
Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σου σχέδια, μετά (;) την εποχή του;
Εκτός από τους “Δολοφόνους” που τρέχουν κάθε Δευτέρα και Τρίτη, συμμετέχω και στη δεύτερη παραγωγή του θεάτρου Rabbithole, στον “Μακμπέθ” του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Τώνιας Ράλλη, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, ενώ από τις 24 Δεκεμβρίου πάλι στον ίδιο χώρο θα είμαι στο “Αβυσσαλέο κτήνος”, σε κείμενο και σκηνοθεσία Γιώργου Σίμωνα, μία παράσταση βασισμένη σε διηγήματα του Τζακ Λόντον από τον κόσμο των παράνομων στοιχημάτων του μποξ, στην Αμερική του 20ου αιώνα.
Πληροφορίες για την παράσταση Οι δολοφόνοι του Έρνεστ Χέμινγουεϊ EΔΩ
Το Art and Press δημιουργήθηκε με σκοπό την πολιτική, πολιτιστική και πολύπλευρη ενημέρωση των πολιτών. Πίσω από τη λειτουργία του Art and Press υπάρχει μία ομάδα «ανήσυχων» ανθρώπων, που προέρχονται από διάφορους κοινωνικούς χώρους, στους οποίους προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν εθελοντικά όπου και όσο μπορούν. Η κοινή αγάπη των μελών της ομάδας μας για την πολιτική, τον πολιτισμό και γενικά την ενημέρωση, είναι η κινητήρια δύναμη για την παρακολούθηση, καταγραφή και παρουσίαση σε όλους εσάς, όσων συμβαίνουν. Δεν μας καθοδηγεί κανείς, δεν μας χρηματοδοτεί κανείς και ως εκ τούτου παραθέτουμε τα γεγονότα όπως ακριβώς λαμβάνουν χώρα. Η πορεία του Art and Press είναι συνεχόμενα και ραγδαία ανοδική όσον αφορά την προσέλκυση επισκεπτών / αναγνωστών τόσο στην κύρια ιστοσελίδα όσο και στο κανάλι του Youtube.