Συνέντευξη Ρένας Σιγάλα, Συγγραφέα, σεναριογράφου.

*Σας γνωρίσαμε πέρυσι με το παιδικό θεατρικό έργο ” ο Λούλης ταξιδεύει στην Αρχαία Ελλάδα” , όπου μας εξιστορίσατε τις περιπέτειες και τα ταξίδια ενός χαρταετού. 

– Ναι , ο Λούλης είναι το πνευματικό αγαπημένο μου παιδί και η αιτία να βρίσκομαι στον υπέροχο και γοητευτικό χώρο του θεάτρου.

* Ποιά η ανάγκη σας να επικοινωνείτε με τον κόσμο, μέσω της συγγραφής;

– Η ανάγκη να εκφράζομαι και να επικοινωνώ όσα νιώθω μέσω της συγγραφής , είναι από τα αγαθά θεωρώ που μας ενώνουν και μας προβληματίζουν τους ανθρώπους. Το να μπορείς να συγκινείς, να αφυπνίσει και να περνάς μηνύματα μέσα από τα έργα σου , είναι για μένα εξίσου σημαντικό με τον τρόπο που ζεις και φέρεσαι μέσα στη κοινωνία.

* Με τον χαρταετό , τον χάρτινο ήρωα σας, το Λούλη, ποιό μήνυμα θέλατε να περάσετε στο παιδικό, κι όχι μόνο, κοινό σας;

– Ο Λούλης γεννήθηκε πριν 18 χρόνια , όταν τα τέσσερα από τα πέντε παιδιά μου ήταν ακόμη μικρά. Ήταν μια αγνή αποτύπωση της ψυχής μου , η οποία ένιωσα πώς εξυψώθηκε στα χέρια των παιδιών μου και πέταξε στην όμορφη χώρα του Ουράνιου Τόξου, τη χώρα των συναισθημάτων της χαράς και της ολοκλήρωσης. Το αποτύπωμα του ήρωα μου στο θεατρικό σανίδι, έγινε σε μια εποχή που ήθελα να ευαισθητοποιήσω τα παιδιά και τους γονείς τους στο θέμα του πλούτου της χώρας μας, που είναι οι αρχαιολογικοί μας τόποι, οι πλούσιοι τόσο σε ιστορία όσο και σε πολιτισμό. Η ανταπόκριση και η αποδοχή του κόσμου στο έργο μου, με εξέλιξαν ακόμη περισσότερο , καθώς ξεκλείδωσαν την έμπνευση και τη δημιουργία δύο νέων έργων, με απόλυτα κοινωνικά υπόβαθρο, αυτή τη φορά. Ανακάλυψα με χαρά , δεν σας κρύβω, πώς η συγγραφή σεναρίων για θεατρικά , και όχι μόνο έργα, με ενθουσιάζει. 

* Να κάτι που δεν γνωρίζαμε! Ασχολείστε δηλαδή πλέον με τη συγγραφή σεναρίων;

-Ναι! Ήδη στο συρτάρι μου υπάρχουν δύο νέα θεατρικά έργα, για μεγάλο κοινό, με δύο έντονα κοινωνικά θέματα της εποχής μας.

* Πείτε μας λεπτομέρειες, είναι πολύ ελπιδοφόρο να υπάρχουν νέοι έλληνες σεναριογράφοι στο χώρο.

– Το πρώτο που καταπιάστηκα να γράφω είναι το έργο “Πεταλούδα”, ένα δύσκολο έργο, το οποίο με απασχόλησε ακόμη και στη δομή της μορφής που θα ήθελα να έχει. Τελικά αποφάσισα πώς έπρεπε να είναι ένας μονόλογος.

*Δύσκολο φαντάζομαι να αποδώσετε μόνο με έναν χαρακτήρα όσα νιώθετε, αν κρίνουμε από το παιδικό σας που είχε εννέα χαρακτήρες!

-Όντως! Αλλά με την έμπνευση δεν μπορείς να πεις ποιό είναι το εύκολο και ποιό το δύσκολο τελικά!

Η Πεταλούδα αφορά ένα άτομο τρανς, το οποίο νιώθει και είναι διαφορετικό και αυτό όμως είναι το δικαίωμα που έχει κάθε ανθρώπινο πλάσμα , να είναι και να νιώθει όπως αυτό θέλει και ονειρεύεται. 

* Ιδιαίτερο θέμα και μας εκπλήσσετε, από τη μία άκρη στην άλλη τα δύο σας έργα.

– Και ποιός βάζει τα όρια στις άκρες της κοινωνίας , αν όχι εμείς οι ίδιοι ,που ζούμε μέσα σε αυτήν. Δε νιώθω πώς υπάρχουν άκρα, παρά μόνο ακραίες συμπεριφορές που καλλιεργούνται και διαιωνίζονται από εμάς τους ίδιους, περνώντας από τη μία γενιά στην άλλη. 

*Η σκέψη αυτή ίσως να είναι σωστή. Πείτε μας και για το δεύτερο έργο σας.

– Το έργο λέγεται ” Τα λέμε” και είναι η αποτύπωση μιας σύγχρονης ιστορίας φιλίας δυο γυναικών. Μια ιστορία που μέσα της θα βρείτε τη μάστιγα της εποχής μας, δηλαδή την ενδοοικογενειακή βία , που καταστρέφει ανθρώπους, ζωές και οικογένειες. Με προβλημάτισε πολύ ένα επώδυνο διαζύγιο μιας δικής μου φίλης και ήθελα να προβληματίσω το κοινό με τις σκέψεις και τα βιώματα αληθινών ανθρώπων που ζουν ανάμεσα μας. Το έργο όμως ξεδιπλώνει την αξία της γυναικείας φιλίας και αλληλεγγύης και το πρόσωπο της σύγχρονης γυναίκας.

* Σας ευχόμαστε καλή επιτυχία και ανυπομονούμε να τα απολαύσουμε στο θεατρικό σανίδι σύντομα.

-Σας ευχαριστώ ! Πιστεύω πώς μέσα στην Άνοιξη θα ανθίσουν θεατρικά και τα δύο!