Τάσος Προβιάς

Η μεγαλύτερη ευθύνη σου είναι ο εαυτός σου.

Γιατί αποδέχτηκες την πρόταση του Αλέξη Κοτσώρη να παίξεις στην παράσταση “Βαθιά Γαλάζια Θάλασσα”;

Ο Αλέξης με επέλεξε μέσα από την διαδικασία ανοιχτής ακρόασης, πράγμα σπάνιο τον τελευταίο καιρό. Από την πρώτη στιγμή που συναντηθήκαμε πιστεύω ότι υπήρξε ένα κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Με τον τρόπο του με έκανε να νιώσω πολύ άνετα στις δύο ακροάσεις που έγιναν, ειδικά στην δεύτερη που ήταν και πιο απαιτητική. Από αυτό το στάδιο κιόλας με εμπιστεύτηκε και μου έδωσε μεγάλη ελευθερία. Οπότε όταν έμαθα ότι με ήθελε δεν υπήρχαν και πολλά πράγματα να σκεφτώ, ήξερα ότι θέλω να δουλέψω με αυτόν τον άνθρωπο. Το έργο και ο ρόλος βέβαια συνέβαλαν σε αυτή την απόφαση.

Για ποιούς λόγους θεωρείς ότι πρέπει να δούμε την παράσταση;

Αρχικά πιστεύω ότι το κείμενο είναι από μόνο του ένας λόγος να δει κάποιος την παράσταση. Οι περισσότεροι ξέρουν το έργο, αν το ξέρουν, από την ταινία, πράγμα που πιστεύω ότι το αδικεί πολύ. Είναι ένα εξαιρετικό θεατρικό κείμενο με πολύ ενδιαφέροντες χαρακτήρες και πλοκή, που αγγίζει πολλά ευαίσθητα διαχρονικά θέματα της δυτικής κοινωνίας. Από εκεί και πέρα πιστεύω ότι η ομάδα μας, η οποία αποτελείται από υπέροχους και ταλαντούχους ανθρώπους, προσέγγισε το έργο με την αγάπη και το σεβασμό που του έπρεπε, καταφέρνοντας να αναδείξει όλες τις θεματικές του.

Με ποιον τρόπο πιστεύεις ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε την μοναξιά, την συναισθηματική στέρηση και το καταπιεσμένο πάθος των συμβάσεων και των κοινωνικών πιέσεων;

Ο άνθρωπος είναι ένα κατά βάση κοινωνικό όν, παρόλα αυτά η μοναξιά είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ύπαρξης του. Θεωρώ ότι ο καθένας μας χρειάζεται προσωπικό χρόνο με τον εαυτό του, χρόνο ο οποίος μπορεί να λειτουργήσει επουλωτικά στις πληγές που αφήνει η κοινωνία πάνω του. Το πρόβλημα είναι ότι βλέπουμε την μοναξιά σαν κάτι άρρωστο, υπάρχουν άνθρωποι που τυχαίνει να αναγκαστούν να περάσουν ένα βράδυ μόνοι τους και αυτό τους προκαλεί μεγάλη ταραχή. Νιώθω ότι ο προσωπικός μοναχικός χρόνος του καθενός μπορεί να συμβάλει στην μεγαλύτερη κατανόηση του εαυτού του, πράγμα που θα βοηθήσει κάποιον να αγαπήσει τον εαυτό του πιο εύκολα. Κι ένας τέτοιος άνθρωπος μόνο θετικά πράγματα μπορεί να προσφέρει σε μια κοινωνία. Παράλληλα όμως πιστεύω ότι η συλλογικότητα είναι απαραίτητη σε όποια μορφή κι αν αυτή υπάρχει στη ζωή ενός ανθρώπου, κι ακόμα περισσότερο όταν μιλάμε για τον άνθρωπο της μετά (;) covid εποχής. Σε τελική ανάλυση το μόνο που πραγματικά έχουμε σε αυτή τη ζωή είναι ο ένας τον άλλον. Όλα είναι θέμα ισορροπιών.

Τι ιδιαίτερο έχει ο δικός σου ρόλος;

Ο Φρέντυ Πέιτζ, ο χαρακτήρας μου στο έργο είναι ένας πολυσύνθετος χαρακτήρας, δείγμα της εξαιρετικής γραφής του Τέρενς Ράντιγκαν. Ομολογώ πως τον αγάπησα από την πρώτη επαφή μαζί του. Πιστεύω ότι έχει στοιχεία με τα οποία μπορεί να ταυτιστεί πολύς κόσμος. Στο έργο τον βλέπουμε συνεχώς να παλεύει ανάμεσα στο σωστό και το λάθος έχοντας παράλληλα να αντιμετωπίσει το τεράστιο εγώ του. Ποιος άνθρωπος δεν έχει βρεθεί αντιμέτωπος με αυτό; Τα υπόλοιπα θα αφήσω να τα ανακαλύψετε μόνοι σας!

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη ”;

Η μεγαλύτερη ευθύνη σου είναι ο εαυτός σου. Και αυτή είναι πολύ μεγάλη ευθύνη. Γιατί (και) από τον εαυτό σου αποτελείται ο κόσμος. Άρα είσαι υπεύθυνος και για αυτόν. Αλλά όλα ξεκινάνε από εσένα. Δεν μπορείς να κατηγορήσεις κανέναν, αν πρώτα δεν στραφείς στον εαυτό σου. Τι έκανες εσύ; Πώς φέρθηκες εσύ; Ανέλαβες την ευθύνη που σου αναλογεί; Έκανες το καλύτερο που μπορούσες;

Ποια θα είναι η επόμενη σου συνεργασία;

Έχω την μεγάλη χαρά και τιμή να συνεργαστώ με τον Νικορέστη Χανιωτάκη στην παράσταση “Λούκυ Λουκ” που θα ανέβει σε πρώτη φάση τον Δεκέμβριο στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια θα έρθει και στην Αθήνα.

Πληροφορίες για την παράσταση: