Τίτος Πινακάς

Αγάπη και όνειρα, αυτά φοβάται η κοινωνία.

Για ποιους λόγους νομίζεις ότι το συγκεκριμένο έργο μπορεί να συνδεθεί με το 2022;

Στο έργο βλέπουμε ξεκάθαρα και πολύ απλά πως κάποιοι άνθρωποι επωφελούνται, ενώ άλλοι χάνουν τα πάντα σε έναν πόλεμο -ο οποίος μάλλον κάποιον συμφέρει και να διατηρείται, το έργο μπορεί να συνδεθεί με το τώρα και όλα τα τώρα του χρόνου. Γιατί μιλάει για την ανάγκη να ανοίκει κάποιος στο σύστημα και στην οικογένεια του.

Για την ανάγκη της προσωπικής ύπαρξης και ανεξαρτησίας. Ο Στάινμπεκ θίγει ακόμα και το ζήτημα των φύλλων. Καθώς στο μυθιστόρημα γνωρίζουμε την εγγονή του κυρίου Χάμιλτον που σε πολύ μικρή ηλικία καταλαβαίνει μέσα της πως είναι αγόρι.

Όλη αυτή η εσωτερική σύγχυση, η μάχη με το σκοτάδι και το φως, η ψυχή του παιδιού που δεν σταματάει ποτέ να ζητά ένα βλέμμα αποδοχής από τον γονιό. Και φυσικά ο έρωτας που κάθεται στον θρόνο του από πάντα και για πάντα χαμογελώντας μας. Είναι αλήθειες που υπάρχουν αιώνια στον κόσμο μας.

Γιατί δέχτηκες να συνεργαστείς με την Ανδρονικη Αβδελιώτη;

Πλάκα έχει αυτή η ιστορία. Εγώ τελείωσα από την δραματική σχολη τον Ιούλιο του 22. Και νομίζω μια η δυο βδομάδες πριν είχα στείλει το βιογραφικό μου στο θέατρο, για μια άλλη παραγωγή όμως όχι για τα Ανατολικά της Εδέμ.

Τελειώνοντας λοιπόν από την σχολη ήμουν έτοιμος να επιστρέψω στη Θερμή μου Θεσσαλονίκη. Κολλάω όμως κοβιντ και αναγκάζομαι να κάτσω στην Αθηνα ακόμη μια βδομάδα. Στο μεταξύ μου έρχεται μειλ πως με καλούν σε ακρόαση για την παραγωγή που ανέφερα πιο πάνω. Βγαίνω αρνητικός την ημέρα της ακρόασης, πάω στο θέατρο παρουσιάζω ότι μου ζητήθηκε και εκεί ήταν και η Ανδρονίκη. Με ρώτησε γιατί δεν έστειλα βιογραφικό στην ίδια και της απάντησα πως δεν γνώριζα το έργο. Παρόλα αυτά διάβασα ένα κομμάτι που μου έδωσε από την Εδέμ και λίγες μέρες μετά με πήρε τηλέφωνο για να συνεργαστούμε.

Οπότε νομίζω πως κατά κάποιο τρόπο ήτανε για να συμβεί αυτή η συνεργασία. Και χαίρομαι πολύ γιατί η Ανδρονικη είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος, έξυπνη, αληθινή και ανοιχτή στο να ακούσει τις προτάσεις μου, να με κατευθύνει σε δρόμους που εγώ μπορεί να μην σκεφτόμουν, αλλά ταυτόχρονα με άφησε πολύ πολύ ελεύθερο στο πως λειτουργώ πάνω στην σκηνή και την ευχαριστώ πολύ για αυτό και για όλα.

Μίλησε μας για τον ρόλο σου

Καλ Καλ Καλ.

Άμα είχε κοπέλα δεν ξέρω αν θα ήθελε να τον γνωρίσει στους γονείς της.

Ο Καλ είναι ένα πολύ ανήσυχο και έξυπνο παιδί, γεμάτο ενέργεια.

Από μικρός καταλαβαίνει πως όλοι ξεχωρίζουν τον αδερφό του, και μαθαίνει να ζει και να προχωράει με αυτό.

Μεγαλώνοντας έχει την ανάγκη να βγει από το σπίτι του. Τα βραδυα το σκάει, πηγαίνει στα μπαρ, κάνει τα τσιγαράκια του και το πρωί επιστρέφει στο σπίτι χωρίς να τον καταλάβουν.

Σε αντίθεση με την Κάθυ, αποφασίζει να αντιμετωπίσει τους δαίμονες του και να βγάλει από πάνω του την ταμπέλα του «κακού» που του έχει φορεθεί από την αρχή.

Η ψυχή του λαχταρά λίγη αγάπη από τους γονείς του. Κάνει τα πάντα για αυτό.

Ωριμάζει και ερωτεύεται.

Θεωρώ πως είναι ο μόνος που πραγματικά μπορεί να φτάσει στην «Εδέμ»

Και δεν είναι τυχαίο που στο τέλος είναι αυτός που βγαίνει από την σκιά, μετά απο όλα όσα συμβαίνουν.

Πιστεύεις ότι οι καλλιτέχνες μετά από όλες τις κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας, θα πρέπει να αλλάξουν τρόπο σκέψης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους σε σχέση με το παρελθόν;

Νομίζω πως ήδη το κάνουν.

Αυτή την στιγμή γίνεται κατάληψη στο Εθνικό διεκδικώντας το αυτονόητο.

Οπότε Δεν θέλω να ρίξω την ευθύνη μόνο στους ανθρώπους που ονομάζονται καλλιτέχνες. Γιατί για μένα πρώτα πρέπει να είσαι άνθρωπος.

Σε ότι αφορά το επαγγελματικό κομμάτι, τις προάλλες είπα σε κάποιον ότι είμαι ηθοποιός και εκείνος μου απάντησε «Τέλεια, αλλά σαν κανονική δουλειά τι κάνεις ;» Δεν το είπε κακοπροαίρετα. Αυτό το σκεπτικό όμως επικρατεί, ότι δεν είναι μια κανονική δουλειά αλλά ένα χόμπι. Με αυτόν τον τρόπο παίρνουν πάτημα αυτοί που θα προσφέρουν ψίχουλα για μια δουλειά. Είναι σημαντικό να μάθουμε να λέμε όχι αν δεν μας προσφέρεται ο,τι αξίζουμε.

Πάνω στο ανθρώπινο κομμάτι ος@ έχουν δεχτεί κακοποίηση, και δεν μιλάμε μόνο για την πράξη του βιασμού αλλά για μια ολόκληρη κουλτούρα η οποία καλλιεργείται από παντού, τους υποκλίνομαι για το Θάρρος τους που μίλησαν και τους ευχαριστώ. Αλλά δεν είναι μον@ τους, όλοι όσοι γνωρίζουν η είναι μπροστά σε κάτι τέτοιο πρέπει να μιλάνε και να αντιδρούν.

Ο προπονητής μου ο Ζαφειρης έλεγε πάντα ότι δεν μπορείς να κάνεις αυτό που θέλεις αν πρώτα δεν το ονειρευτείς. Πλέον είναι πολύ φανερό ότι δεν θέλουν ο κόσμος να ονειρεύεται, προσπαθούν να υποβαθμίσουν την τέχνη και να αποτρέψουν τον κόσμο να εξελιχθεί.

Όσο όμως παλεύουμε και δουλεύουμε για αυτό που αγαπάμε δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις την φράση του Οδυσσέα Ελύτη «το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη»;

Τις αδερφές μου, τους γονείς μου και τους φίλους μου. Αυτοί για μένα είναι το παν. Για πολλούς πολλούς λόγους ξέρω πως χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσα να κάνω ούτε αυτό που αγαπάω, ούτε να πάω κόντρα σε κανέναν.

Αγάπη και όνειρα, αυτά φοβάται η κοινωνία.

«Όσες κι αν χτίζουν φυλακές, κι αν ο κλοιός στενεύει. Ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει.»

Πληροφορίες για την παράσταση: