Τα μελη του Συλλόγου «Οι Φίλοι Γ. Δροσίνη»επισκέφτηκαν το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Αθηνών

Μπαίνω σε κήπο ανθηρό & μοσχομυριστό,

Το Βυζαντινό Μουσείο θορρώ.

Εικόνες ραδινές, δράκοι & δικέφαλοι

Αετοί σύμβολα από μια άλλη εποχή!

Ιππότες & Άγιοι προβάλλουν επιβλητικοί,

Μην τάχα η ξενάγησή μας είναι μικρή;

~ Ευφροσύνη Λούζη~

Την Παρασκευή 7 Απρίλη , τα μέλη του Συλλόγου “ Οι Φίλοι του Μουσείου Δροσίνη” βρέθηκαν στην Οδό Βασιλής Σοφίας σ’ ένα απ’τα καλύτερα Μουσεία ανάμεσα σε αυτά που έχουν γίνει στην Καστοριά στη Θεσ/νίκη κτλ. Το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Αθηνών το οποίο συμμετέχει στις τριετείς εκδηλώσεις (2022-2024) για τα εκατό χρόνια μνήμης από το 1922 με σειρά δράσεων υπό τον γενικό τίτλο “100 χρόνια στο ΒΧΜ”. Πρόκειται για μια ειδική έκθεση θεματική διαδρομή μέσα στη μόνιμη έκθεση του Μουσείου και συνίσταται στην κατά χώρα ανάδειξη προσφυγικών κειμηλίων.

Η ξενάγηση λοιπόν, των μελών του Συλλόγου “Οι Φίλοι του Μουσείου Δροσίνη” άρχισε στο καφέ του κήπου του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου με τη συντροφιά μιας ξεναγού παλαιάς κοπής , της Ντόρα Σπαχή. Εκεί πληροφορηθήκαμε την ιστορία της Δούκισσας της Πλακεντίας ,μιας Αμερικάνας πολυάσχολης γυναίκας παντρεμένη με έναν Γάλλο και δεινής θαυμάστριας του Ιωάννη του Καποδίστρια που εθεωρείτο απελευθερωμένη κυρία για εκείνη την εποχή. Επίσης μάθαμε ότι εκείνη είχε μια κόρη που λάτρευε και την είχε πάει για επίσκεψη στους Αγίους τόπους όπου πέθανε και έτσι την επέστρεψε μέσα σε σιδερένιο φέρετρο. Έπειτα ακολούθησε η μουμιοποίησή της. Επιπροσθέτως , πληροφορηθήκαμε ότι η περιοχή που βρίσκεται το “σπίτι” λέγεται Ιλίσσια πεδία αφού βρισκόταν κοντά στον Ιλισσό.

Τέλος, σ’αυτόν τον όμορφο περίπατο της Παρασκευής μάθαμε την ιστορία πολλών θαυμαστών εικόνων , μεγάλης αξίας καθώς και ότι η Παναγία είχε σχεδόν 300 ονόματα.

Σ’αυτό το σημείο θα ήθελα να συγχαρώ κι εγώ με τη σειρά μου τα μέλη του Συλλογου “Οι Φίλοι του Μουσείου Δροσίνη” για την φιλομάθειά τους επισκεπτόμενοι τα Μουσεία των Αθηνών καθώς και για την επιθυμία τους να ανοίξουν νέους ορίζοντες χωρίς να παραμένουν στον κλειστό χώρο του δικού τους Μουσείου.

~Ευφροσύνη Λούζη~