Χρήστος Μπότσης

Ο καθένας στον μικρόκοσμο του και κανέναν ενδιαφέρον για τους γύρω του. Ανθρώπους και ζώα. Δεν αφουγκραζόμαστε οι άνθρωποι πια.

Μίλησέ μας για το νέα σου μουσική δημιουργία με τίτλο «Ανδρονίκη».

Kαταρχάς να σας ευχαριστήσω πολύ για την φιλοξενία. Η Ανδρονίκη είναι για μένα μια μουσική ιστορία. Μια ιστορία, μιας άλλης εποχής που με την ενορχήστρωση του Νίκου Μερτζάνου ήρθε στο σήμερα. Είναι ένα δημοτικό τραγούδι της Κύπρου στο οποίο διαδραματίζεται η ιστορία μιας κοπέλας, που αντιστάθηκε στην πατριαρχεία και στην κοινωνική “ηθική” της εποχής της. Περιγράφει δηλαδή, την εικόνα της τότε κοινωνίας που δυστυχώς δεν διαφέρει με την σημερινή. Είναι μια προσωπική κατάθεση- καταγγελία.

Τι ήταν αυτό που σε ενέπνευσε για το νέο σου μουσικό κομμάτι;

Όλα αυτά που ζήσαμε και ζούμε. Οι γυναικοκτόνοι όλο και πληθαίνουν. Δεν ξέρω, αλλά τα έχω χάσει με όλα αυτά που βλέπω και με το ότι συνηθίσαμε στη βία. Στην εικόνα. Μου έλεγε μια φίλη σκηνοθέτης, πως τη δεκαετία του ‘80 όταν δολοφονήθηκε μια κοπέλα σ’ ένα χωριό της Πελοποννήσου, δεν υπήρχε μάντρα να μην το συζητάει. Σε κάθε αυλή. Πλέον, οι άνθρωποι τρώνε μεσημεριανό, βλέποντας στις ειδήσεις να σκοτώνεται η κοπέλα της διπλανής πόρτας. Και συνεχίζουν να τρώνε. Όλες αυτές οι σκέψεις με έπνιγαν και με πνίγουν. Αποφάσισα να δείξω με το τραγούδι αυτό, πως μια γυναικοκτονία κάποτε γινόταν δημοτικό τραγούδι. Δεν περνούσε σαν θέμα σε μεσημεριανάδικο, τρώγοντας και κάνοντας ζάπινγκ.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη”;

Άνθρωποι «φτωχοί» από παρέα, αγάπη, φροντίδα κι όχι μόνο οικονομικά.
Έχουμε γίνει σκληροί και λιγότερο παρατηρητικοί.
Ο καθένας στον μικρόκοσμο του και κανέναν ενδιαφέρον για τους γύρω του. Ανθρώπους και ζώα. Δεν αφουγκραζόμαστε οι άνθρωποι πια.
Άραγε έχει κανένας μας σκεφτεί πόσο δύναμη εμπεριέχεται στο χαμόγελο και στο ‘εμείς’;

Πιστεύεις ότι οι καλλιτέχνες μετά απ΄ όλες τις κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας θα πρέπει να αλλάξουν τρόπο σκέψης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους σε σχέση με το παρελθόν;

Για το παρελθόν δεν μπορώ να μιλήσω γιατί δεν το έχω ζήσει.
Μπορώ να μιλήσω για το σήμερα και γι’ αυτό που ζούμε όλοι οι καλλιτέχνες. Θα πω μόνο πως για μένα η τέχνη είναι σαν την ιατρική. Γιατρεύει την ψυχή και κάνει τον άνθρωπο καλύτερο. Θα πρέπει να αμείβεται όπως της αρμόζει κι όχι οι άνθρωποι να κάνουν 10 δουλειές για να πουν πως είναι καλλιτέχνες.

Πληροφορίες για το :

Νέο τραγούδι από τον Χρήστο Μπότση! Ανδρονίκη