Please enable JS

Χρίστος Μοδέστου

Αν θέλουμε να κάνουμε κάτι ουσιαστικό & να μένουμε στη συνείδηση του κόσμου, πρέπει να αντισταθούμε στο συνηθισμένο.

Πότε και πως ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τη μουσική και το τραγούδι;

Ξεκίνησα από το ψαλτήρι του χωριού μου στην ηλικία των 10 χρόνων. Είχε αρρωστήσει ο ψάλτης του χωριού και έπρεπε να τον αντικαταστήσω για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Έτσι μου μπήκε το μικρόβιο. Στα 14 δούλευα στην Κύπρο σε ένα ξενοδοχείο. Το αφεντικό μου το ήξερε ότι αγαπούσα το τραγούδι. Είχε συνεννοηθεί με τον μουσικό να με ανεβάσει να πω ένα τραγούδι. Την επόμενη βδομάδα είπα τρία τραγούδια, πιο μετά δέκα και στο μήνα απάνω έβγαζα πρόγραμμα. Εδώ και 18 χρόνια κρατάω το μικρόφωνο μόνιμα στο χέρι!

Μίλησέ μας για το «Τζιβαέρι μου». Γιατί αποφάσισες να το τραγουδήσεις;

Το «Τζιβαέρι» είναι ένα τραγούδι που αγαπώ πολύ. Όταν αποφάσισα ότι θα κάνω ένα δίσκο που θα έχει και παραδοσιακά, το «Τζιβαέρι» ήταν το πρώτο στη λίστα μου. Η ηχογράφηση του συνέπεσε χρονικά με την παγκόσμια ημέρα προσφύγων και έτσι αποφάσισα καθαρά για λόγους τιμής προς αυτούς που κάναν χρόνια και χρόνια να δουν τη μάνα τους, να το κυκλοφορήσω σαν single. Με συγκινεί πάντα το «προσφυγικό» θέμα γιατί κατάγομαι από την Κύπρο, όπου σχεδόν οι μισοί κάτοικοι του νησιού είναι πρόσφυγες.

Υπάρχει κάποιο τραγούδι σου που ξεχωρίζεις ιδιαίτερα και γιατί;

Το «Έλα μαζί μου» γιατί μ’ αυτό το τραγούδι συστήθηκα στον κόσμο και αγαπήθηκε πολύ. Είναι ένα τραγούδι σε μουσική του Αποστόλη Αρμάγου και σε στίχους Μάρκου Κρητικού.

Ποια είναι τα μουσικά σου ακούσματα;

Ακούω πάρα πολύ κλασσική μουσική. Αλλά αν μπορούσα να ονοματίσω κάποιους συνθέτες που με «μεγάλωσαν» μουσικά, αυτοί θα ήταν οι Μάνος Χατζιδάκις, Θάνος Μικρούτσικος, Μάριος Τόκας και Μίκης Θεοδωράκης.

Πιστεύεις ότι ένας μουσικός μπορεί να αποκατασταθεί επαγγελματικά στην σημερινή εποχή;

Πιστεύω πως ναι. Υπάρχουν πολλές πτυχές της μουσικής που μπορεί κάποιος να αξιοποιήσει. Δεν είναι μόνο τα κέντρα διασκέδασης. Αν συνδυαστούν σωστά οι ζωντανές εμφανίσεις με τη διδασκαλία πιστεύω πως ένα μουσικός μπορεί να ζήσει αξιοπρεπέστατα.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις το απόφθεγμα του Μάρκου Αυρήλιου “Ο καλύτερος τρόπος για να αντιστέκεσαι είναι να μην εξομοιώνεσαι”;

Ο κάθε άνθρωπος έχει μια δική του προσωπικότητα. Καταστάσεις στη ζωή, μας αλλοιώνουν αλλά και δυναμώνουν την προσωπικότητά μας. Μας προσθέτουν ερεθίσματα. Πάντα αυτός που αντιστέκεται, που δεν βάζει νερό στο κρασί του, ξεχωρίζει από το πλήθος. Είναι αυτός που τον ακολουθούν οι υπόλοιποι. Γι’ αυτό αν θέλουμε να κάνουμε κάτι ουσιαστικό και να μένουμε στη συνείδηση του κόσμου, πρέπει να αντισταθούμε στο συνηθισμένο.


Πιστεύεις ότι οι καλλιτέχνες μετά από όλες τις κρίσεις τις τελευταίες δεκαετίες θα πρέπει να αλλάξουν τρόπο σκέψης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους σε σχέση με το παρελθόν;

Νομίζω πως στο παρελθόν διεκδικούσαν πολλά περισσότερα πράγματα απ’ ότι σήμερα. Ας μην ξεχνάμε τον αγώνα που έκανε ο Στέλιος Καζαντζίδης για τα πνευματικά δικαιώματα. Επίσης πιο παλιά υπήρχε για τους μουσικούς η «άδεια εξασκήσεως του επαγγέλματος», που αν δεν την είχες σε κατέβαζαν επιτόπου από το πάλκο. Πιστεύω ότι θα πάρει μπρος η μηχανή όταν θα αρχίσει η μουσική να είναι η προτεραιότητα των καλλιτεχνών και όχι τα χρήματα. Με αυτό τον τρόπο θα αποβληθούν από το σώμα των καλλιτεχνών όλοι αυτοί που βλέπουν την μουσική ως ξεπέτα και ως δεύτερη επιλογή. Από κει και πέρα όταν το σώμα αυτό θα απαρτίζεται από μουσικούς που σέβονται αυτό που κάνουν, τότε και οι άλλοι θα σεβαστούν τα θέλω και τις ανάγκες των καλλιτεχνών.

Πληροφορίες για το τραγούδι ΕΔΩ:

Array