Χρύσα Παπά

Σέρρα – Ένα έργο γεμάτο τρυφερότητα & βία, που γιορτάζει το μεγαλείο της ζωής & της αγάπης

Με ποια αφορμή ξεκίνησε η δημιουργία της παράστασης “Σέρρα”;

Είναι κάπως μεταφυσικός ο τρόπος που συνέβη. Διάβασα το μυθιστόρημα το 2019 στην περιοδεία της παράστασης “Λωξάντρα”, καθώς πάντα στις περιοδείες παίρνω βιβλία για διάβασμα. Το συγκεκριμένο είναι ένα βιβλίο 600 σελίδων. Και θυμάμαι κάποια στιγμή περίμενα να τελειώσει η παράσταση για να διαβάσω παρακάτω. Το αγάπησα.

Όχι πολύ καιρό μετά, συναντήθηκα με τον Καλπούζο σε μία κοινή παρέα και του μίλησα με πολύ πάθος για το βιβλίο του
κι εκείνος μου είπε ότι το έχει σε μονόλογο. Και μάλιστα μου είπε “Ορίστε πάρτο, στο δίνω, εσύ είσαι το αφεντικό.”
Εκείνες τις μέρες κουβέντιαζα με τον Χατζάκη για να κάνουμε μία άλλη δουλειά και του είπα “κοίτα τι μου έδωσε ο Καλπούζος”. Και κάπως έτσι έγινε.

H κινησιολογία είναι μοναδική. Ποιος την επιμελήθηκε;

Κινησιολόγο δεν είχαμε. Tην κίνηση την επιμεληθήκαμε μαζί με τον Χατζάκη. Προσωπικά έχω κάνει πολλά πράγματα με το σώμα μου κινησιολογικά, γιατί πιστεύω ότι έτσι πρέπει να κάνουν οι ηθοποιοί. Αλλά και ο Χατζάκης ως σκηνοθέτης δουλεύει πάρα πολύ με την κίνηση. Ήταν ένας συνδυασμός λοιπόν.

Τώρα πια που έχει παιχτεί η παράσταση, τι εισπράττεις από τον κόσμο;

Νιώθω υπέροχα. Νιώθω ότι κάθε φορά στην παράσταση γίνεται ένα ταξίδι μου μαζί με τους θεατές. Χθες που είδες την παράσταση ένιωθα ότι ήμασταν όλοι μαζί.
Νιώθω πολύ καλά που μπορώ να πω αυτή την ιστορία στον κόσμο, αυτό το έργο που μιλάει για αγάπη και ανθρωπιά, αλλά και απανθρωπιά.

Τα τελευταία χρόνια, τα σήριαλ πλαισιώνονται από επαγγελματίες ηθοποιούς. Πες μας τη γνώμη σου.

Είμαι πολύ ευτυχής, που βλέπω επαγγελματίες ηθοποιούς και μάλιστα τόσο καλούς να ερμηνεύουν υπέροχους ρόλους στην τηλεόραση.

Πιστεύεις ότι τέτοιους είδους παραστάσεις θα έπρεπε να είναι παράδειγμα για το παρόν και παρακαταθήκη για το μέλλον;

Εγώ θα ευχόμουν το “Σέρρα” και το κάθε “Σέρρα” να είναι ένα έργο που αφορά μόνο το παρελθόν και να λέμε “Τι ωραία που έχει αλλάξει το παρόν μας και το μέλλον μας”. Δυστυχώς το λέω και ανατριχιάζω επειδή παρόμοια πράγματα γίνονται σήμερα και σε κοντινές μας χώρες και
πάντα αναρωτιέμαι θα μάθουμε πότε οι άνθρωποι από τα λάθη του παρελθόντος και από την ιστορία μας; Δεν είναι απίστευτο ότι δεν μπορούμε να το κάνουμε και τόσοι άνθρωποι βασανίζονται και υποφέρουν; Ένας από τους λόγους που με κάνουν ευτυχή που λέω αυτή την ιστορία είναι μήπως με κάποιο τρόπο σκεφτούμε, κινηθούμε. Όπως λέει και το έργο μας, να διαλέγουμε ανθρώπους ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας και κατά βάση μας μαθαίνει αγάπη. Αγάπη με την έννοια του σεβασμού στον συνάνθρωπο.
Μου είπε ένας συνάδελφος που ήρθε στην πρεμιέρα “Ένιωσα ευγνωμοσύνη που μπορώ ακόμα να ζω ελεύθερος”. Είναι ίσως η καλύτερη φράση που έχω ακούσει σε αυτή την παράσταση.

Είναι ένα έργο που γιορτάζει το μεγαλείο της ζωής και την αγάπη μέσα από δύσκολες διαδρομές που ευτυχώς έχει αίσιο τέλος. Και εγώ σε αυτό εστιάζω.

Αυτήν την εποχή βιώνουμε έντονα περιστατικά βίας. Ποιές οι σκέψεις σου;

Αναρωτιέμαι πολλές φορές αν η βία ήταν πάντα τόσο έντονη στην κοινωνία ή απλώς τώρα βγαίνει στην επιφάνεια. Έχουμε κάνει λάθη και ως άτομα και ως κοινωνία.
Εγώ σηκώνω ψηλά τα χέρια με αυτά τα περιστατικά βίας. Τα τελευταία δύο χρόνια είναι ασταμάτητα. Για μένα ή
πάντα συνέβαιναν και απλά τα αποσιωπούσαμε, τα θάβαμε ή τώρα είναι πιο έντονα. Νομίζω όμως ότι απλά σκάσαμε και θέλουμε να μιλήσουμε. Και φυσικά σήμερα βοηθούν και τα social media.
Εγώ αναρωτιέμαι γιατί οι άνθρωποι είμαστε έτσι με τους ανθρώπους.

Πληροφορίες για την παράσταση: