Αλέξανδρος Νικολαΐδης

Το κρίσιμο είναι να εμπνεύσουμε τους εφήβους & να τους ακούσουμε πραγματικά.

Τι σε οδήγησε να ασχοληθείς με το θέατρο;

Από μικρό παιδί μου άρεσε πολύ ο κινηματογράφος και η ποίηση. Ήθελα να ανακαλύπτω από τη μία, τους χαρακτήρες και τα κίνητρα τους, τις σχέσεις, τις εσωτερικές συγκρούσεις, κι από την άλλη τα συναισθήματα τους. Έπαιρνα ένα κείμενο και ήθελα να του δώσω ζωή. Μεγαλώνοντας, λίγο μετά την εφηβεία, ανακάλυψα το θέατρο και μαγεύτηκα. Εύκολα συνειδητοποίησα πως η αφήγηση μιας ιστορίας και η εμψύχωση ενός χαρακτήρα είναι αυτό που με εξιτάρει περισσότερο.

Τι είναι αυτό που σε ελκύει περισσότερο στο παιδικό και εφηβικό θέατρο;

Αρχικά, τα διαχωρίζω αυτά τα δύο. Έχοντας εμπειρία με χιλιάδες παραστάσεις πια και στα δύο είδη, μπορώ να πω οτι πρόκειται για εντελώς διαφορετικό κοινό. Στο θέατρο για παιδιά αυτό που με κέρδιζε ως ηθοποιός ήταν το γεγονός ότι μπορούσα με μια ιστορία και με εκφραστικότητα να ταξιδέψω το κοινό σε ένα παράλληλο σύμπαν. Ένα παιδί θα πει πως αυτό είναι μαγεία. Κι εγώ θα συμφωνήσω με τη λέξη. Από την άλλη το εφηβικό κοινό είναι το πιο απαιτητικό. Η απομάκρυνση από τις τέχνες, η οθόνη και η γρήγορη ταχύτητα, είναι το εμπόδιο για να παρασύρεις έναν έφηβο στον κόσμο του θεάτρου. Αυτό είναι και η πρόκληση για μένα. Να καταφέρεις να τους αφορά αυτό που θες να διηγηθείς. Και όταν τελικά το καταφέρεις, θα εισπράξεις ειλικρινή αγάπη. Και από τα παιδιά και από τους εφήβους.

Πώς ξεκίνησε η συνεργασία σου με την ομάδα Μικρός Βορράς;

Ξεκινάει από τα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής μου πορείας στο θέατρο. Ο Τάσος Ράτζος ήταν καθηγητής μου στη σχολή του Ανδρέα Βουτσινά στη Θεσσαλονίκη και ξεκινήσαμε μαζί σχεδόν τα πρώτα χρόνια της ομάδας. Ξεκίνησε σε μια δύσκολη περίοδο για το θέατρο και την Ελλάδα γενικότερα, επί σκληρής οικονομικής κρίσης το 2013. Λειτουργούσε όμως με παραστάσεις υψηλής ποιότητας και αισθητικής και οι συνεργάτες της ομάδας -από σκηνοθέτη και ηθοποιούς μέχρι και κινησιολόγους, μουσικούς, σκηνογράφους και θεατροπαιδαγωγούς- μου έδειξαν έναν τρόπο δουλειάς που κρατάω μέχρι και σήμερα.

Πώς προσεγγίζετε έργα που έχουν και εκπαιδευτική διάσταση, όπως η Ελένη και η Οδύσσεια;

Με ευαισθησία, τόλμη, έρευνα, σπουδή και με τεράστια αγάπη για το κάθε έργο. Το κλειδί είναι το πάντρεμα της γλώσσας των εφήβων και της σύγχρονης πραγματικότητας, με ποιητική αισθητική, με σωστά εργαλεία θεατροπαιδαγωγικών τεχνικών και με τόλμη στα υποκριτικά εργαλεία. Ή ακόμα πιο απλά, με την αληθινή και ειλικρινή ανάγκη να μοιραστούμε αυτούς τους κόσμους.

Συμμετέχεις σε έργα με κοινωνική θεματολογία, όπως το #Support_Hara. Πώς είναι για σένα η εμπειρία με τους εφήβους;

Ένα τεράστιο κεφάλαιο που μου γέννησε ελπίδα και πίστη πως ένας έφηβος του σήμερα μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Αρκεί να βρει το χώρο να ακουστεί. Είναι ενεργοί πολίτες και θέλουν περισσότερα. Όταν όμως απορρίπτεται η ανάγκη και η έκφραση τους, όταν απουσιάζει η υποστήριξη που χρειάζονται τότε μπορεί να οδηγηθούν σε λάθος δρόμους. Είναι πνεύματα ανήσυχα και ευαίσθητα. Αν μέσα από μία θεατρική παράσταση, αλλάξει κάτι για έναν, είναι έτοιμοι να συμπαρασύρουν κι άλλους μαζί τους. Έχουν τη δύναμη. Το κρίσιμο είναι να τους εμπνεύσουμε και να τους ακούσουμε πραγματικά.

Πληροφορίες για τις παραστάσεις: