Η Λόρνα Κούτση μεταμορφώνει τη Χάιντι σε ύμνο στη φύση και την αγάπη

Η Λόρνα Κούτση, με πολυετή πορεία στο παιδικό και νεανικό θέατρο, υπογράφει μια σκηνοθεσία γεμάτη ζεστασιά, φυσικό ρυθμό και συναισθηματική ευφυΐα. Με σεβασμό στο κλασικό έργο της Γιοχάνα Σπίρι και γνώση της ψυχολογίας του παιδιού, η Κα Κούτση χτίζει μια παράσταση που μιλάει ταυτόχρονα στην καρδιά και στη φαντασία. Με κινησιολογική καθαρότητα, μουσική ροή και οπτική ποίηση, μεταμορφώνει τη “Χάιντι” σε μια γιορτή της φύσης, της αγάπης και της παιδικής αθωότητας.

1.     Η “Χάιντι” επιστρέφει για δεύτερη χρονιά. Τι κρατήσατε ίδιο και τι επιλέξατε να εξελίξετε στη νέα αυτή περίοδο;

Η παράσταση «Χάιντι μικρούλα των βουνών» είναι τόσο όμορφα φτιαγμένη, θεατρικά διασκευασμένη και δομημένη που ενθουσιάζει τα παιδιά. Το διαπιστώσαμε και πέρσι αλλά και φέτος στην πρώτη μας παράσταση, στην πρεμιέρα μας που έγινε την περασμένη Κυριακή. Νιώσαμε την αποδοχή, το χειροκρότημα των ενθουσιασμό μικρών και μεγάλων και αυτό αποδεικνύει ότι αυτή η παράσταση δεν χρειάζεται καμία αλλαγή, καμία προσθήκη. Είναι μία παράσταση που την απολαμβάνουμε και εμείς που τη δημιουργήσαμε αλλά και το κοινό που την παρακολουθεί.

2.     Πώς διατηρείτε τη φρεσκάδα μιας παράστασης που έχει ήδη αγαπηθεί από το κοινό;

Η φρεσκάδα της παράστασης διατηρείται από τον ενθουσιασμό τόσο τον ηθοποιών όσο και του κόσμου. Αγαπάμε πάρα πολύ αυτό που κάνουμε κι αυτό διατηρεί το ενδιαφέρον μας και το πάθος μας αμείωτα.  Και φυσικά με πρωταγωνίστρια μία 9χρονη μικρούλα η ενέργεια όλων επί σκηνής πολλαπλασιάζεται!

3.     Η παράσταση αναδεικνύει πολύ έντονα τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση. Πόσο σημαντικό θεωρείται αυτό το μήνυμα για τα παιδιά του σήμερα;

Τα παιδιά κυρίως της πόλης η αλήθεια είναι ότι ολοένα και περισσότερο απομακρύνονται από τη φύση παρόλο που είναι σε όλους μας γνωστές οι ευεργετικές της ιδιότητες τόσο στην ψυχική όσο και στη σωματική μας υγεία. Γι’ αυτό μία παράσταση η οποία υμνεί τη φύση και δείχνει στα παιδιά το πόσο σημαντικό είναι να την προσεγγίζουν και να την αγαπούν είναι ένα μάθημα ζωής. Η Χάιντι μαγεύεται στα βουνά του Αλμ και συναρπάζεται από τη ζωή εκεί κοντά στα ζωάκια τα οποία μαθαίνει να φροντίζει. Νιώθει πολύ όμορφα κι αυτή την ομορφιά τη μεταφέρει και στους μικρούς θεατές.

4.     Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες προκλήσεις στη δημιουργία ενός σκηνικού κόσμου που ισορροπεί ανάμεσα στο ρεαλισμό και τη μαγεία;

Πιστεύω ότι η σκηνογραφική αυτή προσέγγιση είναι ακριβώς ό,τι ταιριάζει σ’αυτό το έργο. Η ιστορία αυτή θα μπορούσε να είναι πραγματική. Είναι ρεαλιστική δεν είναι ένα παραμύθι με πρίγκιπες, ξωτικά, νεράιδες και πριγκίπισσες. Είναι μία ιστορία ανθρώπινη. Όμως το θέατρο χρειάζεται τη μαγεία, ειδικά το παιδικό θέατρο. Έτσι λοιπόν το σκηνικό αποτυπώνει το ρεαλισμό με έναν τρόπο μαγικό όπως ακριβώς ένας ζωγραφικός πίνακας!

5.     Πώς δουλέψατε με τη μικρή Κύνθια Γεωργιάδου, ώστε να αναδείξει τη φυσικότητα και τη ζεστασιά του ρόλου;

Με την Κύνθια δουλέψαμε με έναν πολύ διασκεδαστικό τρόπο και η προετοιμασία της παράστασης ήταν γι΄ αυτήν κάτι σαν παιχνίδι παρόλο που δούλεψε σαν επαγγελματίας.  Είναι ένα πολύ χαρισματικό παιδί, πανέξυπνο, ταλαντούχο και η κάθε υπόδειξη αφομοιώνεται από εκείνη χωρίς να χρειάζεται επανάληψη. Πραγματικά με έχει εντυπωσιάσει ο επαγγελματισμός της, η αγάπη της για το θέατρο, η ταχύτητα που μαθαίνει τα κείμενα και η άμεση ανταπόκρισή της στις σκηνοθετικές μου υποδείξεις. Έχει νιώσει το ρόλο, έχει ταυτιστεί μ’αυτόν και τον ενσαρκώνει νομίζω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο!

6.     Η μουσική και η κίνηση παίζουν σημαντικό ρόλο στην παράσταση. Πώς συνδυάστηκαν με τη δραματουργία;

Το θέατρο συμπεριλαμβάνει όλες τις Τέχνες: το χορό, τη μουσική, το τραγούδι, τα εικαστικά, γι’ αυτό κι έχει αυτή τη μαγεία. Αυτή η παράσταση μας μεταφέρει κάπου στης ελβετικές Άλπεις και στη Φρανκφούρτη. Το ίδιο και η μουσική του έργου η οποία ταιριάζει απόλυτα με την πλοκή του και σε κάποια σημεία δίνει ιδιαίτερη ζωντάνια και κέφι και σε συνδυασμό με τις εμπνευσμένες χορογραφίες ξεσηκώνει τα παιδιά!

7.     Αν έπρεπε να συνοψίσετε με μία φράση το μήνυμα της “Χάιντι”, ποια θα ήταν;

«Αγαπώ τους ανθρώπους, τα ζώα και τη Φύση!»

8.     Και μια πιο προσωπική ερώτηση: τι κρατάτε εσείς από τη “Χάιντι”; Τι σας συγκινεί κάθε φορά που τη βλέπετε επί σκηνής;

Με συγκινεί πολύ το ότι ένα μικρό παιδάκι δίνει τόση αγάπη και σεβασμό στους μεγάλους ανθρώπους: στον παππού της και τη γιαγιά του Πέτερ η οποία είναι τυφλή κι ανήμπορη και η Χάιντι τη φροντίζει. Με τον παππού της δένεται πολύ και η ίδια λέει ότι «πάντα θα ήθελα να είχα ένα παππού». Επειδή δυστυχώς στην πραγματική της ζωή δεν γνώρισε ποτέ παππού, όλη της την τρυφερότητα τη διοχετεύει στον παππού της ιστορίας μας, τον μπάρμπα Άλμ.