Η Πηνελόπη Σαραφίδη & ο Δημήτρης Χριστοφορίδης μιλούν για το R.I.P.

Γιατί αποδεχτήκατε την πρόταση του Γιάννη Αγγελάκη, να παίξετε στην παράσταση του, στο R.I.P σε κείμενο του Δημήτρη Κουρούμπαλη;

Πηνελόπη Σαραφίδη: Καταρχάς μου άρεσε πολύ το έργο από την πρώτη στιγμή που το διάβασα και στη συνέχεια με κέρδισε η συνεργασία με όλους τους συντελεστές. Συμπίπτουν πολύ οι απόψεις μας πάνω στο θέατρο και αυτό το θεωρώ βασικό στη δουλειά μας για αρμονικές συνεργασίες.

Δημήτρης Χριστοφορίδης: Ήξερα τα παιδιά από πριν, οπότε το ένα έφερε το άλλο. Όταν διάβασα το έργο όμως, σκέφτηκα πόσο επίκαιρο είναι. Είμαι πολύ χαρούμενος που θα συνεργαστώ με όλους τους συντελεστές.

Για ποιους λόγους πιστεύεις ότι πρέπει να δούμε την παράσταση;

Πηνελόπη Σαραφίδη: Είναι ένα έργο που μιλάει για τον έρωτα στην εποχή μας. Σε ένα περιβάλλον επιθετικό που αυτό συμβάλλει στο να ταυτιστεί ο θεατής με αυτό που ζούμε σήμερα. Δύο παιδιά προσπαθούν να κρατήσουν την νιότη τους μέσα από τον έρωτα. Πάντα υπάρχει πιθανότητα να φας τα μούτρα σου και υπάρχουν συνέπειες για αυτό. Η παράσταση δημιουργεί ένα δίλημμα για το οποίο ο καθένας σύμφωνα με τον ψυχισμό του απαντάει.

Δημήτρης Χριστοφορίδης: Δεν υπάρχει πρέπει, αν θέλετε έρχεστε. Ακολουθώντας τη γραμμή του έργου, η παράσταση μιλά αλληγορικά για μια κοινωνία σε απόλυτη σήψη, ένα σύστημα χωρίς κώδικες, που κατατρώει και δηλητηριάζει κάθε τι αγνό. Καμία αλήθεια, τίποτα βέβαιο. Δεν υπάρχουν απαντήσεις λοιπόν, όταν τα όνειρα έχουν πεθάνει. Μόνο ερωτήματα.

Μιλήστε μας για τους ρόλους σας.

Πηνελόπη Σαραφίδη: Είναι ένα κορίτσι βαθιά ρομαντικό που αυτό όμως το έχει καλά κρυμμένο. Είναι η πρώτη της φορά που ερωτεύεται και έτσι αφήνει να βγει ένας άλλος εαυτός της.

Δημήτρης Χριστοφορίδης: Ο ρόλος μου είναι το αγόρι. Ένα αγόρι που βιώνει, νοιώθει και αποθαρρύνεται απ’ όσα διαδραματίζονται στην κοινωνία που ζει. Δε βρίσκει νόημα, όλα του φαίνονται μάταια. Όταν γνωρίζει το κορίτσι όμως, συνειδητοποιεί πως η λύπη δεν κατορθώνει τίποτα. Μόνο ο έρωτας και η ανάγκη για ζωή.

Τι σκέφτεστε όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη”;

Πηνελόπη Σαραφίδη: Ταυτίζομαι απόλυτα διότι οι καλλιτέχνες ανέκαθεν μετέφεραν μηνύματα κόντρα στις κοινωνικές συνθήκες της εποχής τους και σήμερα εφόσον ζούμε σε μια δυστοπική κοινωνία είναι χρέος μας να μιλάμε μέσω της τέχνης μας. Το παν είναι ο καθένας μας να βρει τον προσωπικό του δρόμο χωρίς να ακολουθεί το φορεμένο μοντέλο της κοινωνίας μας.

Δημήτρης Χριστοφορίδης: Καταρχάς τα πρόσωπα του έργου, που ενεργούν και παρακούν τα πρέπει που τους επιβάλλουν. Μέσα σε ένα κόσμο έτοιμο να καεί, να εκλείψει από τις δικές του επιλογές και αμαρτίες, δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά να χαράξουν τη δική τους ρότα. Δεύτερον, ο Ακροβάτης των Χαΐνηδων. Και ότι οι τέχνες, όπως οι άνθρωποι, επικοινωνούν μεταξύ τους σα συγκοινωνούντα δοχεία. Και ας μην το καταλαβαίνουμε καμιά φορά με την πρώτη.

Πιστεύεις ότι οι καλλιτέχνες μετά απ΄ όλες τις κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας θα πρέπει να αλλάξουν τρόπο σκέψης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους σε σχέση με το παρελθόν;

Πηνελόπη Σαραφίδη: Πιστεύω ότι πλέον είναι αναγκαίο να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και να αποτινάξουμε τον ναρκισσισμό που μας κατατρέχει εμάς τους ηθοποιούς και να κοιτάξουμε επιτέλους την ουσία, γιατί στο τέλος μόνο αυτή μένει. Η διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας είναι απαραίτητη διότι όπως μου έχουν μάθει οι δάσκαλοι μου το θέατρο δεν είναι χόμπι αλλά επάγγελμα. Πρέπει να υπάρξει συλλογικότητα γιατί μόνο όλοι μαζί μπορούμε να καταφέρουμε κάτι.

Δημήτρης Χριστοφορίδης: Νομίζω ήδη έχει αλλάξει κάτι μέσα σε αυτή τη δεκαετία, με ίσως αργά βήματα για κάποιους ή γρήγορα για άλλους. Είναι θέμα οπτικής. Τα πάντα κυλάνε, τρέχουν, τίποτα δε χάνεται. Ποτέ. Και ας μεταβολίζει ο καθένας μας στο δικό του χρόνο τις αλλαγές που έρχονται. Στα δικά μου μάτια, η ενασχόληση με την τέχνη, είναι μια πράξη αμιγώς κοινωνική. Το να διεκδικείς τα δικαιώματα σου όμως, σα μέρος ενός συνόλου, είναι αναγκαίο. Άλλωστε, κατά τον Αριστοτέλη, ο άνθρωπος είναι φύσει πολιτικό και κοινωνικό ζώο, και αυτός δε που ζει μακριά από τις κοινωνίες, είναι είτε θεός είτε θηρίο.

Πληροφορίες για την παράσταση:

R.I.P του Δημήτρη Κουρούμπαλη