Μαρία Αποστολακέα

Με συγκινεί όταν οι άνθρωποι δεν ξεχνάνε.

Πώς βιώνεις τη φετινή σου σεζόν με ταυτόχρονη συμμετοχή σε παράσταση και τηλεοπτική σειρά;

Η ταυτόχρονη συμμετοχή σε δουλειές ίδιας φύσεως, με διαφορετικούς συντελεστές, διαφορετικά κείμενα, διαφορετικές καλλιτεχνικές γλώσσες, διαφορετικούς χρόνους, αγγίζει στιγμές τη σχιζοφρένεια.

Πως καταφέρνεις να διαφοροποιείσαι τόσο αποτελεσματικά, παίζοντας τρεις ρόλους στην παράσταση “Η Συναρπαστική εξέργεση του Χούλιο Τόγκα”;

Αυτά στον Βασίλη Μαγουλιώτη! Είχε μια πολύ ξεκάθαρη εικόνα του πώς ήθελε να είναι όλοι οι χαρακτήρες της παράστασης. Όταν ο σκηνοθέτης είναι τόσο συγκεκριμένος, είναι πολύ βοηθητικό (και ανακουφιστικό) για τον ηθοποιό.

Τι πιστεύεις ότι θα μείνει πιο έντονα στο κοινό από αυτή την παράσταση;

Όπως λέει και ο Χούλιο: ‘‘Δεν έχω ιδέα’’.

Αν τους αρέσει η παράσταση πάντως, θα ήθελα να τους μείνει ότι οι ωραίες δουλειές (γιατί πιστεύω ότι είναι μια πολύ ωραία παράσταση!) μπορούν να γίνονται με πολλή αγάπη, χαβαλέ και κατανόηση. Εμένα αυτό θα μου μείνει.

Υπάρχει κάποια σκηνή ή στιγμή στην παράσταση που σε συγκίνησε ή σε ενέπνευσε ιδιαίτερα;

Το βλέμμα του Άρη όταν ξεκινάει η παράσταση.

Το un, dos, tres, cuatro του Μικέ.

Το «μπαμπά» του Δρόσου.

Το πώς παρακολουθεί η Μελίνα τον Δρόσο από τα παρασκήνια πριν το τέλος της παράστασης.

Με συγκινεί όλη η παράσταση. Είναι, μεταξύ πολλών άλλων, και ένας ύμνος στη φιλία, σε όσα κάποτε ζήσαμε, σε όσα δεν είναι πια εδώ, γιατί τελείωσαν, αλλά παρά το τέλος τους, εμείς δεν τα ξεχνάμε. Με συγκινεί όταν οι άνθρωποι δεν ξεχνάνε.

Ποιος είναι ο ρόλος σου στη σειρά “ο Δικαστής” και πώς είναι η εμπειρία σου στη δουλειά;

Παίζω την Όλγα, μια αστυνομικό που προσπαθεί να εξιχνιάσει μια υπόθεση στην οποία μπλέκονται δικαστές, μαφιόζοι και ταλαίπωροι άνθρωποι. Η εμπειρία μου είναι υπέροχη γιατί όλοι οι συντελεστές είναι τρομεροί συνεργάτες.

Υπάρχει κάποια διαφορά στην προσέγγιση ενός χαρακτήρα στην τηλεόραση σε σχέση με το θέατρο;

Δεν ξέρω. Νομίζω ότι η προσέγγιση είναι ίδια, αυτό που αλλάζει είναι οι συνθήκες. Και το ότι στην τηλεόραση, πρέπει να φτιάξεις έναν χαραστήρα που να έχει κάποια συνέπεια για μήνες, ενώ στο θέατρο, για λίγες ώρες.

Ποιες διαφορές βρίσκεις στην προετοιμασία ενός ρόλου για τη σκηνή σε σχέση με την τηλεόραση;

Η μεγαλύτερη διαφορά είναι ο χρόνος. Οι χρόνοι στην τηλεόραση, κάποιες φορές είναι αδυσώπητοι. Και μια μεγάλη διαφορά, είναι ότι στην τηλεόραση τον ρόλο που έχεις να υποδυθείς, τον ανακαλύπτεις σιγά σιγά, ενώ στο θέατρο γνωρίζεις εξαρχής (συνήθως) το τί διακυβεύεται για τον χαρακτήρα σου. Οπότε, το ότι στην τηλεόραση όλα τα ενδεχόμεα είναι πιθανά, δημιουργεί κάποιες φορές έναν υποκριτικό ίλλιγγο.

Τι θέλεις να κρατήσει ο θεατής από την ερμηνεία σου στη σειρά;

Ότι και οι μάνες είναι άνθρωποι!

Πώς νιώθεις όταν βλέπεις την αντίδραση του κοινού στη σκηνή και στην τηλεόραση;

Στο τετ α τετ , το κοινό είναι γενικά διακριτικό. Εκεί που πιστεύω ότι παραληρεί είναι στο διαδίκτυο. Έχει κάτι γαργαλιστικό η σκέψη να γίνονταν μπάχαλα στις παραστάσεις λόγω παθιασμένου κοινού, αλλά δεν ξέρω αν θα το αντέχαμε στ’αλήθεια! Πάντως το να σου μιλάει το κοινό για τη δουλειά σου, είναι πάντα ευχάριστο, γιατί σημαίνει ότι το αφορά αυτό που κάνεις.

Πληροφορίες για την παράσταση: