Νίκη Παλληκαράκη

Το θέατρο έχει τη δική του αλήθεια – συμβαίνει εδώ & τώρα.

Συνέντευξη στον Θάνο Ζαχαράκη. 

Η σπουδαία ηθοποιός Νίκη Παλληκαράκη πρωταγωνιστεί για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στην παράσταση «Μάρτυρας Κατηγορίας» της Αγκάθα Κρίστι, σε σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτάκη, που συνεχίζει με μεγάλη επιτυχία στο θέατρο «Δημήτρης Χορν» (Αμερικής 10). Παράλληλα, συμμετέχει και στην παράσταση «Η Παναγία των Παρισίων» του Βίκτορος Ουγκό, σε σκηνοθεσία και διασκευή της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη.

Την συνάντησα στο θέατρο «Δημήτρης Χορν», λίγο πριν την έναρξη της παράστασης, και είχαμε μια ζεστή και ουσιαστική συζήτηση εφ’ όλης της ύλης. Η Νίκη Παλληκαράκη, φιλική, προσιτή και με αφοπλιστική ειλικρίνεια, μίλησε για τις παραστάσεις στις οποίες συμμετέχει, τις προκλήσεις των ρόλων της, για τις αξίες που τη συνοδεύουν σε κάθε βήμα της στη ζωή και την τέχνη και τονίζει πως η υποκριτική δεν είναι «παιδική χαρά».

Πρωταγωνιστείτε στην παράσταση «Μάρτυρας Κατηγορίας» της Αγκάθα Κρίστι για τρίτη συνεχόμενη χρονιά. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτή την δουλειά.

Ο «Μάρτυρας Κατηγορίας» συνεχίζεται για τρίτη χρονιά, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία. Είναι ένα έργο που έχει αγαπηθεί πολύ από το κοινό και αυτό μας γεμίζει χαρά και ευγνωμοσύνη. Ελπίζουμε και φέτος να συνεχίσει την πορεία του με την ίδια δυναμική – τα πρώτα δείγματα άλλωστε είναι εξαιρετικά ενθαρρυντικά και είμαστε πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό!

Ο χαρακτήρας σας έχει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής. Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίσατε στην ερμηνεία του;

Πάντα μου αρέσει να βάζω στοιχήματα με τον εαυτό μου – να ανακαλύπτω την αλήθεια κάθε ρόλου, να εμβαθύνω σε αυτήν και να βρίσκω τη χημεία με τους υπόλοιπους ηθοποιούς. Πιστεύω ακράδαντα πως καμία παράσταση δεν είναι έργο ενός μόνο ανθρώπου. Το θέατρο είναι συλλογική υπόθεση· είναι αποτέλεσμα ομαδικής προσπάθειας, εμπιστοσύνης και αλληλεπίδρασης.

Παράλληλα θα σας δούμε και στην παράσταση «Η Παναγία των Παρισίων», του Βίκτορος Ουγκό. Πείτε μας λίγα λόγια για τον ρόλο σας.

Είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενη γι’ αυτή τη δουλειά. Κατ’ αρχάς γιατί πρόκειται για μια εξαιρετική παράσταση και κατά δεύτερον γιατί η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη επιλέγει πάντα σπουδαίους συγγραφείς και διαχρονικά έργα. Το γεγονός ότι ανεβαίνει ένα τόσο σημαντικό έργο σε αυτό το θέατρο, το οποίο απευθύνεται όχι μόνο στα παιδιά αλλά και σε ολόκληρη την οικογένεια, το θεωρώ πολύ σπουδαίο. Υποδύομαι τη μητέρα της Εσμεράλντα – έναν ρόλο εξαιρετικά συγκινητικό, γεμάτο βάθος και ευαισθησία. Νιώθω πραγματικά τυχερή που τον αναλαμβάνω.

Ο Βίκτορ Ουγκό έγραψε το έργο του σε μια εποχή που η τυπογραφία άρχιζε να αλλάζει τον κόσμο. Πιστεύετε ότι οι θεματικές του έργου – η αγάπη, η αδικία, η κοινωνική καταπίεση – έχουν τη δύναμη να αγγίξουν και το σημερινό κοινό;

Αναμφίβολα! Οι μεγάλοι συγγραφείς, όπως ο Βίκτορ Ουγκό, αγγίζουν θέματα τόσο οικουμενικά που παραμένουν διαχρονικά. Όσο κι αν εξελίσσεται η ανθρωπότητα – από τις σπηλιές, στους πολιτισμούς και τώρα στην τεχνολογική εποχή – οι έννοιες της αγάπης, της αδικίας και της ελευθερίας θα είναι πάντα επίκαιρες. Και οι κοινωνικές κριτικές που κάνει ο Ουγκό δυστυχώς παραμένουν έως σήμερα συγκλονιστικά επίκαιρες. Είναι λυπηρό, αλλά αποδεικνύει τη διαχρονικότητα του έργου του.

Έχετε μετανιώσει ποτέ για κάποια δουλειά στην οποία συμμετείχατε;

Όχι, δεν θα έλεγα πως έχω μετανιώσει. Βιοπορίζομαι από αυτή τη δουλειά και την αγαπώ βαθιά. Έκανα την προσωπική μου «επανάσταση» όταν άφησα τις αρχικές μου σπουδές για να ακολουθήσω το θέατρο – και δεν το μετάνιωσα στιγμή. Ακόμα και στις πιο δύσκολες συνεργασίες πήρα μαθήματα, όχι απαραίτητα «μαθήματα ζωής», αλλά μαθήματα δουλειάς. Μαθαίνεις τον εαυτό σου, τα όριά σου, την αντοχή σου. Η δουλειά μας, όπως έχει πει και ο αγαπημένος μου Γιάννης Μπέζος, δεν είναι «παιδική χαρά». Είναι σκληρή, απαιτητική και χρειάζεται αφοσίωση.

Σίγουρα. Κι εγώ θεωρώ πως από κάθε εμπειρία, είτε καλή είτε κακή, πάντα κάτι θα αποκομίσεις.

Έτσι είναι! Το ίδιο ισχύει και στη ζωή. Αυτή η «αμερικανιά» – αν μου επιτρέπεται ο όρος – ότι η ζωή είναι μόνο χαρά και ευτυχία, είναι απλώς μια ψευδαίσθηση. Η ζωή έχει απ’ όλα: φως και σκοτάδι, χαρά και λύπη. Το θέμα είναι πώς τα διαχειριζόμαστε και πώς διαθέτουμε τον εαυτό μας για να αντέχουμε. Αυτό είναι το μυστικό. Ακόμα και το χειρότερο να σου συμβεί, αν είσαι έτοιμος να το αντιμετωπίσεις, μπορείς να το ξεπεράσεις.

Τι απολαμβάνετε περισσότερο στη θεατρική σκηνή σε σχέση με την τηλεόραση ή τον κινηματογράφο;

Πάνω απ’ όλα, το «ζωντανό» του πράγματος. Το θέατρο έχει τη δική του αλήθεια, γιατί όλα συμβαίνουν εδώ και τώρα. Υπάρχει κάτι μαγικό σε αυτή την ανθρώπινη συνδιαλλαγή με τον θεατή – στο βλέμμα, στην ανάσα, στην ενέργεια που ανταλλάσσεται εκείνη τη στιγμή. Οι πρόβες μας επιτρέπουν να εμβαθύνουμε, αλλά αυτό το «τώρα» είναι ανεπανάληπτο. Καμία άλλη μορφή τέχνης δεν προσφέρει μια τέτοια ζωντανή, αληθινή επαφή.

Έχετε πει ποτέ «όχι» σε έναν ρόλο που θα μπορούσε να σας δώσει δημοσιότητα, αλλά δεν ταίριαζε με την αισθητική σας;

Ναι, έχει τύχει. Κάποιες φορές θεώρησα ότι ένας ρόλος ή μια συνεργασία δεν μου ταίριαζαν – είτε γιατί δεν με ενέπνεαν οι άνθρωποι, είτε γιατί ένιωθα πως δεν θα μπορούσα να υπηρετήσω το αποτέλεσμα με αλήθεια. 

Πληροφορίες για τις δυο παραστάσεις που παίρνει μέρος η Νίκη Παλληκαράκη: