Η Λία Καράμπελα & η Ανδριανή Κυλάφη μιλούν για το «α Να Το»!

Ποιοί είναι οι λόγοι που σε έκαναν να ασχοληθείς με παραστάσεις για τόσο μικρές ηλικίες – 11 μηνών έως 3,5 χρονών;

Λία Καράμπελα: Ο βασικός λόγος λέγεται Χριστίνα Πλατανιώτη.

Αρχικά γιατί μου το πρότεινε και είναι ένας άνθρωπος που αγαπώ και εμπιστεύομαι σε προσωπικό και καλλιτεχνικό επίπεδο και ήθελα να είμαι κομμάτι της “δημιουργίας” της. Και κατά δεύτερον γιατί ήταν κάτι που έλειπε όταν εκείνη το είχε ανάγκη. Οπότε καθαρά ο λόγος είναι η Χριστίνα Πλατανιώτη.

Ανδριάννα Κυλάφη: Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ, μέχρι που έγινα μαμά. Έτσι, άρχισα να αναρωτιέμαι τι είναι βρεφικό θέατρο και να ανακαλύπτω πόσο σημαντικό είναι για βρέφη αυτής της ηλικίας να λαμβάνουν πολυποίκιλα ερεθίσματα από το περιβάλλον, να τα ερμηνεύουν με τον τρόπο τους και να μαθαίνουν μέσα απ’ αυτά.

Πως ανταποκρίνονται τα παιδιά αυτής της ηλικίας;

Λ.Κ Αυτό θα είναι μια έκπληξη και για μένα.

Δεν ξέρω. Δεν ξέρω τι πρέπει να περιμένω, ούτε τι είναι το ικανοποιητικό.

Το μόνο που ξέρω είναι ότι νιώθω το ίδιο γαργαλητό στο στομάχι όπως όταν ήμουν παιδί και άνοιγα το δώρο μου. Μόνο που αυτό το δώρο έχει ξεκινήσει να ανοίγει από τη πρώτη μέρα και μάλλον θα το δω μετά τις παραστάσεις….

Α.Κ: Σίγουρα πολύ αυθόρμητα, πηγαία, χωρίς κανένα φίλτρο. Γελούν, κλαίνε, ξεκαρδίζονται, κοιτάζουν αλλού. Είναι όλα τόσο απρόβλεπτα, απροκάλυπτα και αληθινά.

Τι σκέφτηκες, όταν πρωτοδιάβασες το κείμενο της Χριστίνας Πλατανιώτη;

Λ.Κ:Σκέφτηκα “πως έχουμε γίνει έτσι;;;”

Βαρύ για βρεφικό αλλά είναι η αρχή.

Ένα παιδί σε αυτή την ηλικία είναι “καθαρό”, είναι ένας άγραφος πίνακας. Έχει όλα του τα συναισθήματα και τα ανακατεύει μέσα του χωρίς καμία ντροπή. Και είναι όλα ειλικρινή.

Θυμήθηκα και εκτίμησα την στιγμή. Ότι όλα τα πράγματα είναι σημαντικά αλλά την ίδια στιγμή και καθόλου. Ουσιαστικά δηλαδή έφτασα σε σημείο να σκέφτομαι και να επεξεργάζομαι το αν γινόμασταν μεγάλα μικρά παιδιά, μήπως ήμασταν και καλύτεροι και πιο εύκολοι σαν άνθρωποι;

Α.Κ: Βρήκα κοινά σημεία στον τρόπο σκέψης. Όλη η σύλληψη είναι βαθιά υπαρξιακή και ακολουθεί βήμα-βήμα την εξέλιξη του ανθρώπου από το 0 έως περίπου τα 3 χρόνια. Δηλαδή, καλύπτει, θα λέγαμε, όλο το ηλικιακό φάσμα στο οποίο απευθυνόμαστε, κατά τη διάρκεια του οποίου διενεργούνται τα σπουδαιότερα ίσως αναπτυξιακά ορόσημα.

Μίλησέ μας για το δικό σου ρόλο.

Λ.Κ Χαρά / θυμός / φόβος/ θλίψη / έκπληξη / αηδία

Βασικά συναισθήματα χωρίς ντροπή.

Α.Κ:Ένα παιδί γεμάτο περιέργεια όπως όλα τα παιδιά, εφευρετικό όπως όλα τα παιδιά, διεκδικητικό και δυναμικό όπως όλα τα παιδιά. Αδέσμευτο και έτοιμο να εξερευνήσει τον κόσμο.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη” ;

Λ.Κ: Αν απομονώσω τη φράση από τον Οδυσσέα Ελύτη τον ίδιο θα έλεγα:

Διάλεξε ποιος θες να εισαι. Η κοινωνία είναι διαμορφωμένη ήδη κάπως, είτε μας αρέσει είτε όχι. Είναι διαφορετικό να “χάνεσαι” γιατί αγάπησες “λάθος” πράγματα και ιδανικά, παρά να μην αγάπησες ποτέ. Είναι διαφορετικό να ξαπλώνεις το βράδυ από κούραση γιατί δε κατάφερες αυτό που ήθελες και διαφορετικό να μην θέλησες ποτέ, να μην νοστάλγησες, να μην έπαιξες και ας έχασες. 

Το παν είναι η ρότα μας λοιπόν και ας προσπαθούν για κάτι άλλο.

Α.Κ Στόχος κάθε γενιάς είναι να αμφισβητεί, να αντιστρατεύεται και να απορρίπτει την προηγούμενη. Δεν ξέρω αν είναι το παν. Είναι όμως κάτι.

Πληροφορίες για την παράσταση: