Θέατρο Μπέλλος: Καλλιτεχνικός προγραμματισμός 2024-2025

«Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα»
του Ματέι Βίζνιεκ

Η νέα σεζόν ξεκινά στις 3 Οκτωβρίου με την περσινή επιτυχία που αγαπήθηκε από κοινό
και κριτικούς: «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» του
Ματέι Βίζνιεκ σε σκηνοθεσία Αικατερίνης Παπαγεωργίου με τους (αλφαβητικά) Αλέξανδρο
Βάρθη, Τάσο Λέκκα, Μάνια Παπαδημητρίου, Δημήτρη Πετρόπουλο, Ελίζα Σκολίδη.
Η παράσταση θα παρουσιάζεται κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00 και
Κυριακή στις 18:00, μέχρι τέλος Οκτωβρίου 2024.
Μέσα από ένα υπερρεαλιστικό πλαίσιο που όλα μοιάζουν να είναι φάλτσα,
διαδραματίζεται μια απόλυτα ρεαλιστική ιστορία ενός οποιουδήποτε πολέμου του τώρα,
του τότε ή του μετά. Ο συγγραφέας εμπνέεται από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και
μέσα από το έργο του, δίνει χώρο στην ανθρώπινη ψυχή να πενθήσει την ύπαρξη της που
ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να χαθεί, αν «ο ισχυρός» το θελήσει.
Στο έργο, ο Βίγκαν και η Γιάσμινσκα επαναπατρίζονται στο χωριό τους μετά τη λήξη του
εμφυλίου αναζητώντας τη σορό του Βίμπκο, του χαμένου τους γιού που πολεμούσε. Η
τοπική κοινωνία τους αντιμετωπίζει με καχυποψία αναζητώντας τρόπους να εκμεταλλευτεί
οικονομικά το πένθος τους. Οι άνθρωποι, ζωντανοί ή νεκροί, δεν είναι τίποτα άλλο παρά
μέσα εκμετάλλευσης για την παραγωγή κέρδους. Η μοναδική πηγή εσόδων του ζευγαριού
είναι η κόρη τους, Ίντα, η οποία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου μπλέχτηκε σε κύκλωμα
σωματεμπορίας και πλέον εκπορνεύεται στην κεντρική Ιταλία. Η Ίντα βιώνει μια
παράλληλη ιστορία εξευτελισμού της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ξεχασμένοι απ’ όλους -από το κράτος, τους διεθνείς φορείς, τους φίλους, τους συγγενείς
ακόμα και από την ίδια τη ζωή- το ζευγάρι αποφασίζει να ανακαλύψει μόνο του το νήμα
της οικογενειακής του ιστορίας. Μέσα από την προσωπική τους διαδρομή, προκύπτει η
ιστορία της πολεμικής φρίκης ολόκληρου του 20ου αιώνα.
Ταυτότητα παράστασης
Κείμενο: Ματέι Βίζνιεκ
Μετάφραση: Έρση Βασιλικιώτη

Δελτίο Τύπου

Σκηνοθεσία: Αικατερίνη Παπαγεωργίου
Σκηνικά: Μυρτώ Σταμπούλου
Κοστούμια: Ειρήνη Γεωργακίλα
Πρωτότυπη μουσική: Μαρίνα Χρονοπούλου
Χορογραφίες: Χρυσηίς Λιατζιβίρη
Χορογραφία Pole Dancing: Μέλλω Διανελλάκη
Σχεδιασμός Φωτισμού: Κωστής Μουσικός
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αλεξάνδρα Μαρτίνη
Βοηθός Ενδυματολόγου: Ίρις Μυρσίνη Σιδέρη
Παίζουν (αλφαβητικά): Αλέξανδρος Βάρθης, Τάσος Λέκκας, Μάνια Παπαδημητρίου,
Δημήτρης Πετρόπουλος, Ελίζα Σκολίδη
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Γραφιστική επεξεργασία: Indigo Creative
Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble
Διεύθυνση παραγωγής: Φάνης Μιλλεούνης
Ραφή Κοστουμιών: Francesco Infante
Ειδικές Κατασκευές Ενδυματολογικού – Κατασκευές Μασκών: Κωνσταντίνος Χαλδαίος
Ειδική Κατασκευή Παπουτσιών: D. Andrioti Shoes
Περούκες: Θωμάς Γαλαζούλας
Πληροφορίες
Θέατρο Μπέλλος: Κέκροπος 1, Πλάκα – Ακρόπολη
Πρεμιέρα: Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2024
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις
18:00
Τιμές εισιτηρίων: 15€ (κανονικό), 12€ (φοιτητικό/ανέργων/ άνω των 65)
Προπώληση εισιτηρίων:
https://www.more.com/theater/i-leksi-proodos-sto-stoma-tis-miteras-mou-ixo/

https://theatrompellos.gr
https://www.facebook.com/theatrompellos/
https://www.instagram.com/theatrompellos/

«Μαύρη Μαγεία ή Άσε τους νεκρούς να πεθάνουν»

Δευτέρα Παρουσία
του Γιάννη Αποσκίτη
Από 7 Οκτωβρίου έως 5 Νοεμβρίου 2024

στο θέατρο Μπέλλος

Σοκ: «Αυτοκτονήστε πριν το ξανανεβάσουν», «Δεύτερος χρόνος για αυτό το
παραληρηματικό φιάσκο;», «Μάλλον ο σκηνοθέτης πούλησε την ψυχή του στον
διάβολο», «delulu absolulu», κάποιες από τις ψύχραιμες κριτικές για το περσινό
ανέβασμα της παράστασης «Μαύρη Μαγεία ή Άσε τους νεκρούς να πεθάνουν».
Η υπόθεση: Ο Κωνσταντίνος Χελιδόνης, ένας ξεχασμένος τηλεοπτικός σταρ μιας
οικογενειακής σειράς του ‘90, δέχεται επίσκεψη από τρεις δημοσιογράφους με
αφορμή ένα σκάνδαλο σχετικά με τον πρόσφατο θάνατο της μητέρας του.
Επιτέλους, μια ευκαιρία για να βρεθεί ξανά στο προσκήνιο- αυτοί όμως έχουν ένα
άλλο, πολύ πιο «σατανικό» σχέδιο στο μυαλό τους.
Μια μακάβρια φάρσα, ένα πένθιμο ντελίριο για την εποχή της διάσπασης, η
«Μαύρη Μαγεία», επιδιώκει με μια παράδοξη, κωμική και χαοτική τελετουργία να
εξαγνίσει την «χαμένη» γενιά των millenials, να ξορκίσει τους δαίμονες της
απέθαντης σκληροπυρηνικής ελληνικής οικογένειας, και να απαλύνει τον
δυσβάσταχτο υπαρξιακό πόνο των θεατών, σε μια εφιαλτική ανασκόπηση της
σύγχρονης Ελλάδας. Για δεύτερη φορά.
Το έργο «Μαύρη Μαγεία ή Άσε τους νεκρούς να πεθάνουν» είναι το δεύτερο έργο
του συγγραφέα και σκηνοθέτη Γιάννη Αποσκίτη («Οι Προβοκάτορες» – Πειραματική
Σκηνή Νέων Δημιουργών Εθνικού Θεάτρου, 2022-2023).
Ταυτότητα παράστασης
Κείμενο – Σκηνοθεσία: Γιάννης Αποσκίτης
Συν. Δραματουργός – Video: Πέτρος Καλφαμανώλης
Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση: ΝΕΚΡΟΤΣΟΥΛΗΘΡΑ
Σκηνογραφία: Νίκος Κατσαμπάνης – Καλύδημη Μούρτζη

Δελτίο Τύπου

Ενδυματολογία: Όλγα Ευαγγελίδου
Σχεδιασμός Φωτισμού: Σωτήρης Ρουμελιώτης
Επιμέλεια Κίνησης: Μαίρη Γιαννούλα
Φωτογραφίες promotion – παράστασης: Γιώργος Καλφαμανώλης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Θέλμα Χασάπη
Διεύθυνση Παραγωγής: Κωνσταντίνος Αποσκίτης
Παραγωγή: IZVERIBAD Theatre Company
Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου
Παίζουν: Νίκος Γιαλελής, Γιώργος Κατσής, Ελένη Κουλογιάννη, Κωνσταντίνος
Πλεμμένος

Πληροφορίες
Θέατρο Μπέλλος: Κέκροπος 1, Πλάκα – Ακρόπολη, https://theatrompellos.gr/
Από 7 Οκτωβρίου έως 5 Νοεμβρίου 2024
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ, 12 ευρώ (μειωμένο)
Προπώληση εισιτηρίων: https://www.more.com/theater/mauri-mageia-i-ase-tous-
nekrous-na-pethanoun/

«Μεμοράντουμ»
του Βάτσλαβ Χάβελ

Από τις 15 Νοεμβρίου και κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις
18:00, η ομάδα The Young Quill θα παρουσιάσει το «Μεμοράντουμ» του Βάτσλαβ Χάβελ,
σε σκηνοθεσία Αικατερίνης Παπαγεωργίου με τους (αλφαβητικά): Αλέξανδρο Βάρθη,
Θανάση Βλαβιανό, Τάσο Λέκκα, Αλεξάνδρα Μαρτίνη, Φάνη Μιλλεούνη, Ελίζα Σκολίδη,
Ορέστη Χαλκιά.
Το περιβάλλον είναι το υπερρεαλιστικό -καφκικό- σύμπαν μιας δημόσιας υπηρεσίας. Η
αδηφαγία, η αισχροκέρδεια και ο ωχαδερφισμός είναι οι ύψιστες αξίες που διατρέχουν
τους εργαζομένους. Μια νέα, τεχνητή γλώσσα επιβάλλεται. Μια γλώσσα τεχνοκρατική κι
απαλλαγμένη από κάθε συναισθηματισμό. Με αυτήν τη γλώσσα θα ανταλλάσσεται στο
εξής η υπηρεσιακή αλληλογραφία.
Το «Μεμοράντουμ» θέτει καίρια ερωτήματα γύρω από τη σχέση του ανθρώπου με το
κράτος, την επικαιρότητα, τη δημόσια διοίκηση, τη γραφειοκρατία, τις επιβεβλημένες
συνθήκες και τις καθεστωτικές αρχές. Ένα αλληγορικό κοινωνικοπολιτικό κείμενο που
γράφτηκε ως σχόλιο κατά του σοβιετικού καθεστώτος της Τσεχοσλοβακίας και στην Ελλάδα
παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του ’70, ως σχόλιο κατά της Χούντας των
Συνταγματαρχών.
Ο Βάτσλαβ Χάβελ, θεατρικός συγγραφέας και πολιτικός, που γεννήθηκε στην Πράγα το

1936. Πέρασε, σχεδόν πέντε χρόνια της ζωής του σε διάφορες φυλακές με την κατηγορία
      ότι επεδίωκε την ανατροπή του επιβεβλημένου κομμουνιστικού καθεστώτος. Τα έργα του
      ήταν για πολύ καιρό απαγορευμένα. Με την αποχώρηση των Σοβιετικών από την
      Τσεχοσλοβακία εκλέχθηκε Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης και στη συνέχεια
      Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ήταν οπαδός της «μη βίας» και το πρώτο πράγμα που είπε στο
      λαό του μετά την εκλογή του ήταν «η αλήθεια και η αγάπη θα νικούν πάντα το ψέμα και το
      μίσος».
      Τα έργα του χαρακτηρίστηκαν πολιτικά, αλλά ο ίδιος διευκρίνισε ότι «το θέατρο δείχνει
      την αλήθεια για την πολιτική, όχι γιατί έχει πολιτικούς στόχους, η πολιτική η ίδια είναι ο
      στόχος. Το θέατρο μπορεί να απεικονίσει την πολιτική, ακριβώς επειδή δεν έχει
      πολιτικούς στόχους».

Στον ίδιο αναφέρθηκαν ως «ο Άρθουρ Μίλερ και ο Νέλσον Μαντέλα σε ένα». Το
συγγραφικό του έργο αποτελείται από 20 θεατρικά έργα και δεκάδες δοκίμια, που έχουν
τύχει παγκόσμιας αναγνώρισης. Τα έργα του παρουσιάζουν κωμικοτραγικούς χαρακτήρες,
όπου η γλώσσα έχει διαστρεβλωθεί και η γραφειοκρατία πλανάται πάνω από τις ζωές των
χαρακτήρων και καταστρέφει εκείνους που δεν προσαρμόζονται. Κατά τη διάρκεια της
ζωής του τιμήθηκε με δεκάδες διακρίσεις σε όλο τον κόσμο για τους αγώνες του για τη
δημοκρατία. Έφυγε από τη ζωή το 2011.
Ταυτότητα παράστασης
Κείμενο: Βάτσλαβ Χάβελ
Μετάφραση: Κανέλλος Αποστόλου
Σκηνοθεσία: Αικατερίνη Παπαγεωργίου
Δραματουργική επεξεργασία: Κωvσταντίνος Ζωγράφος
Σκηνικά: Μυρτώ Σταμπούλου
Κοστούμια: Ειρήνη Γεωργακίλα
Μουσική: Διαμαντής Αδαμαντίδης
Κίνηση: Χρυσηίς Λιατζιβίρη
Φώτα: Αλέκος Αναστασίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Ανδριάνα Σαράντη
Παίζουν (αλφαβητικά): Αλέξανδρος Βάρθης, Θανάσης Βλαβιανός, Τάσος Λέκκας,
Αλεξάνδρα Μαρτίνη, Φάνης Μιλλεούνης, Ελίζα Σκολίδη, Ορέστης Χαλκιάς
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Γραφιστική επεξεργασία: Indigo Creative
Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble
Διεύθυνση παραγωγής: Τhe Young Quill
Πληροφορίες
Θέατρο Μπέλλος: Κέκροπος 1, Πλάκα – Ακρόπολη
Πρεμιέρα: 15 Νοεμβρίου 2024
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις
18:00
Τιμές εισιτηρίων: 15€ (κανονικό), 12€ (φοιτητικό/ανέργων/ άνω των 65)
Προπώληση εισιτηρίων: https://www.more.com/theater/memorantoum/

https://theatrompellos.gr
https://www.facebook.com/theatrompellos/
https://www.instagram.com/theatrompellos/

Ήλιος με δόντια

μια παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του

Γιάννη Μακριδάκη
Σκηνοθεσία: Θανάσης Ζερίτης
Πρεμιέρα: Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2024
Κάθε Σάββατο στις 18:00 & Κυριακή στις 21:00
Προσφορά προπώλησης: 10€

“Γυρνοκοπούσα σαν την άδικη κατάρα δεξιά κι αριστερά κι απ᾿ όπου περνούσα, τα
κορίτσια που ήτανε συναγμένα γύρω από τα παιχνίδια τους βουβαίνονταν και µε
κοιτούσανε µε µισό µάτι και τ᾽ αγόρια τρέχανε να φύγουνε. δε µου μιλούσε κανένα,
διότι φοβούνταν τις µανάδες τους, που λέγανε ότι αποτελούσα τη δεύτερη μεγάλη
ντροπή του Φρουρίου. Μετά τις παστρικές λογαριάζανε εµένα, γυναικωτό µε
ανεβάζανε, ανώμαλο µε κατεβάζανε. σταυροκοπιόντουσαν στα παράθυρα και
κλείνανε µε ορµή τα πατζούρια. μαζεύανε αλαφιασμένες και τα κουτσούβελά τους
από το κατώφλι να µη µε δούνε κι εγώ δεν ήξερα από τέτοια τότε και απορούσα.”

«Έχω ένα προαίσθημα πως σήμερα θα πάει η ιστορία ως το τέλος, ναι, ναι…»
λέει και ξαναλέει ο απόκληρος Κωνσταντής· ή «Ιδιώνυμο» ή «η δεύτερη μεγάλη
ντροπή του Φρουρίου», όπως τον ξέρανε στη γειτονιά, στη φτωχιά προκυμαία της
Χίου.
Σήμερα, ο Κωνσταντής θα κατορθώσει να βάλει τη ζωή του σε σειρά, φτάνοντας σ’
αυτή τη μαύρη μέρα που αλλάξανε όλα κι έχασε τον μόνο άνθρωπο που τον
αποδέχτηκε, όπως είναι. Σήμερα, μέσα απ’ τις μνήμες του Κωνσταντή θα
αναβιώσουν μερικές από τις σημαντικότερες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής
ιστορίας. Σήμερα, θα ακουστεί για πρώτη φορά, η φωνή αυτού που αναγκάστηκε να
σωπαίνει, για να μην προκαλεί τους «ευυπόληπτους και νοικοκυρεμένους».
Γεννημένος στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, σε μια παράγκα μέσα στο
Φρούριο της Χίου, ο Κωνσταντής παλεύει με τις μνήμες, τις πληγές και τα πάθη μιας
ολόκληρης κοινωνίας που τον κατέκρινε για τη διαφορετικότητά του και τον
περιθωριοποίησε.
Η παράσταση «Ήλιος με δόντια», βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γιάννη
Μακριδάκη, θα αξιοποιήσει τον φρενήρη ρυθμό των σκέψεων του Κωνσταντή, για

να μεταφέρει στη σκηνή, μέσω δύο ερμηνευτών, τη λησμονημένη ζωή ενός
ανθρώπου που γεννήθηκε και έζησε στο περιθώριο της ιστορίας.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Θανάσης Ζερίτης
Δραματουργική επεξεργασία: Νεφέλη Μαϊστράλη
Σκηνικά- Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική επιμέλεια/ σύνθεση : Μιχάλης Λατουσάκης, Γιάννης Λατουσάκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Αιμιλία Κεφαλά
Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Μυρτώ Σταματοπούλου
Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Γραφιστική επιμέλεια: Θωμάς Παλυβός
Παραγωγή: Εταιρεία Τέχνης Ars Aeterna – Σταμάτης Μουμουλίδης
Παίζουν: Παναγιώτης Εξαρχέας, Γιάννης Λεάκος

Πληροφορίες
Θέατρο Μπέλλος: Κέκροπος 1, Πλάκα – Ακρόπολη
Πρεμιέρα: Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2024
Ημέρες και ώρες παραστάσεων : Σάββατο στις 18.00 & Κυριακή στις 21.00
Τιμές εισιτηρίων: 16€ (κανονικό), 13€ (φοιτητικό/ανέργων/ άνω των 65)
Προσφορά προπώλησης: 10€
Προπώληση εισιτηρίων: https://www.more.com/theater/ilios-me-dontia/

Ο Ξεπεσμένος Δερβίσης
του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Μια μουσική παράσταση που παίχτηκε για πρώτη φορά την άνοιξη του 2018

στην Εναλλακτική Λυρική Σκηνή με πολύ μεγάλη επιτυχία.

Η Φένια Παπαδόδημα παρουσιάζει το αριστουργηματικό αθηναϊκό διήγημα του
Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Ο ξεπεσμένος Δερβίσης» σε μία πρωτότυπη μουσική εκδοχή
χρησιμοποιώντας το πιάνο και τη φωνή σαν επέκταση του Παπαδιαμαντικού λόγου.
Μας οδηγεί στα σοκάκια του Θησείου το φθινόπωρο του 1895 χρησιμοποιώντας τη
δυναμική του αυτοσχεδιασμού των κορυφαίων μουσικών που την συνοδεύουν – Θωμάς
Μελετέας στο ούτι, ο Παναγιώτης Κωστόπουλος στα τύμπανα και ο Γιώργος Παλαμιώτης
στο μπάσο και στα ηχητικά τοπία.
Μας οδηγεί εκεί όπου περιπλανιέται ο «ξεπεσμένος δερβίσης», ένας άστεγος
μουσουλμάνος, αγνώστου ταυτότητας, που παίζει το νάϊ, περιφερόμενος από καφενείο σε
καφενείο. Βρίσκεται ανάμεσα στους θαμώνες και τον κόσμο, αλλά πάντα παραμένει
μόνος, ξένος, αινιγματικός. Όπως εμφανίστηκε, «προέκυψε» μια φθινοπωρινή μέρα, με τον
ίδιο τρόπο εξαφανίζεται όταν παρέλθει η «πεπρωμένη νύξ».
Ο ξεπεσμένος δερβίσης έχει στοιχεία από έναν σύγχρονο πρόσφυγα, ξένο ως προς τη
γλώσσα, τη θρησκεία και την καταγωγή, κατατρεγμένο, όμοιο με ζητιάνο περιφερόμενο
στο κέντρο της Αθήνας, στην Ομόνοια, ανάμεσα στα πολυτελή ξενοδοχεία που χτίζονται για
τους τουρίστες. Είναι όμως κάτι ακόμη πιο μακρινό, πιο ξένο. Σαν αερικό «φέρει» το
φύσημα του νάϊ και μαζί μ’ αυτό το φύσημα «τας αρχαίας αρμονίας φρυγιστί και λυδιστί»
κι έναν ολόκληρο καταποντισμένο αρχαιότατο κόσμο του οποίου είναι εκφραστής. Ζει σαν
«αλήτης» και σαν ερημίτης στην καρδιά του κόσμου. Ενός κόσμου σκληρού, απάνθρωπου
και άκαρδου, που θα τον αφήσει να ξεπαγιάσει χωρίς στέγη και περίθαλψη, μόνος με τα
σκυλιά, μέσα στο κρύο της φθινοπωρινής «πεπρωμένης νύχτας», να παίζει το νάϊ του για
να ζεσταθεί «κάτω εις το λάκκον, εις το βάραθρον» στην σήραγγα του τρένου που
«εσκάπτετο» στο Θησείο. Για να βρει αντίκρισμα στον απόηχο του Παπαδιαμάντη ο στίχος
του Βιζυηνού
«…η απελπισιά σε παίρνει κι απονιά του κόσμου».
Ο Παπαδιαμάντης δίνει ένα πολύ δυνατό κοινωνικό και ανθρώπινο μήνυμα για την εποχή
του αγκαλιάζοντας αυτόν τον «ξένο», με αυθεντική, αδιαπραγμάτευτη και άνευ όρων
ευσπλαχνία. Το μήνυμα αυτό δεν απευθύνεται μόνο σε μία κοινωνία που ζει χριστιανικά
μόνο κατά το φαίνεσθαι αλλά και στον καθένα από μας προσωπικά.

Μέσα από τον μουσικό λόγο του Παπαδιαμάντη, τους σταλαγμούς της βροχής που κυλούν
στα γκρίζα δρομάκια της Ακρόπολης, η Φένια Παπαδόδημα μας οδηγεί τέλος μπροστά
στον ίδιο μας τον εαυτό θέτοντας την απλή ερώτηση : ναι ή όχι τελικά ;
Και ο Παπαδιαμάντης απαντά «Νάϊ, νάϊ, αύρα, ουρανός, άσμα γλυκερόν, μελιχρόν…κατά
δύο κοκκίδας διαφέρει δια να είναι το ναί όπου είπεν ο Χριστός», «το ναί το ήμερον, το
ταπεινόν, το πράον, το ναί το φιλάνθρωπον». Ένα ναι άνευ όρων.
«Ο ίδιος ο Λεπενιώτης ο λεοντόκαρδος, όσον και να έτρεφεν φιλέκδικον πάθος δια τον
φόνον του μεγάλου ήρωος, του αδερφού του, ανίσως το πνεύμα του περιεφοίτα εκεί και
ηδύνατο να ιδή τον δερβίσην διωγμένον, εξωρισμένον, ανέστιον, ριγούντα…θα τον
εσπλαχνίζετο.»
Τελικά όμως κανένας από τους νοικοκύρηδες αστούς του κέντρου της καλής Αθήνας δεν
τον εσπλαχνίστηκε παρά μόνο ο σαλεπτζής ο οποίος «αντί πενταλέπτου του έδωκεν να
πίη σαλέπι διπλούν, μισό κουλούρι να βουτήξει…»
Στο φόντο αυτής της σκοτεινής περιήγησης προβολές εικόνων φέρνουν στη μνήμη την
ονειρική φιγούρα του δερβίση, «με το σαρίκι του το τσουμπέν του» τα εξωτικά του ρούχα,
που μαρτυρούν το άγνωστο λαμπρό παρελθόν του αλλά και την τωρινή του κατάντια, μέσα
από τις ζωγραφιές του Γιώργου Κόρδη που συγχέονται με εικόνες του σύγχρονου δυτικού
κόσμου όπου πολλές τέτοιες ανθρώπινες φιγούρες επαιτών, περιπλανώμενων,
προσφύγων, σύγχρονων σκλάβων τριγυρίζουν στο κέντρο των ευρωπαϊκών
μεγαλουπόλεων. Κι ακόμη παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Θησείου στα τέλη του
19 ου αιώνα συγχέονται με εικόνες της εμπόλεμης επικαιρότητας στη Μέση Ανατολή.
Πολλά έχουν γραφτεί για το διήγημα αυτό και το ανθρωπιστικό του μήνυμα αλλά και για τη
μεταφυσική, θεολογική του διάσταση. Για την «πεπρωμένη νύχτα», την νύχτα που
αναγκάζεται να περάσει ο δερβίσης μέσα στη σήραγγα παίζοντας το νάι, όταν ο αστυνόμος
κλείνει το καφενείο του Θησείου και δεν έχει πια που να πάει.
Αυτή η νύχτα είναι διαφορετική. Γιατί όμως; Ίσως ο Παπαδιαμάντης να κάνει μία
λανθάνουσα αναφορά στην χρονική στιγμή που περιγράφεται στο κοράνι ως άνοιγμα των
ουρανών και επίσκεψη των αγγέλων, ίσως όχι. Σίγουρα όμως η «πεπρωμένη νύξ» είναι μία
νύχτα όπου ο ξένος καλείται να ξεπεράσει και ο ίδιος τα συνηθισμένα όρια της αντοχής
του, ξεπαγιασμένος, μέσα στη σκοτεινή στοά, κι ακόμη, να υπερβεί τα όρια της
προσήλωσης του στη μουσική, στο νάϊ, η μουσική – προσευχή σαν μοναδικό του όπλο
ενάντια στο κρύο, στο σκοτάδι. Αυτή η νύχτα είναι αποκαλυπτική γιατί είναι εκτός ορίων,
είναι διαφορετική και μοναδική γιατί θα του προσφέρει ενοράσεις που δεν θα μπορούσε
να βιώσει χωρίς να περάσει αυτή τη σκληρή δοκιμασία.
«Η μαγεία του Παπαδιαμάντη» όπως έγραφε ο Ελύτης, ίσως είναι ακριβώς αυτό το
κάλεσμα προς τον καθέναν από εμάς, σήμερα, να ξεπεράσουμε κι εμείς κάθε προσωπικό
και κοινωνικό όριο που μας εμποδίζει από το «ναι» προς τον άλλον, όποιος κι αν είναι
αυτός. Αυτή η εμπειρία έχει κάτι το αποκαλυπτικό, το ιερό, το χρονικά περιορισμένο και
προδιαγεγραμμένο.
Την επόμενη μέρα, μετά το γενναιόδωρο κέρασμα του σαλεπτζή, ο δερβίσης εξαφανίζεται
ολοσχερώς! Δεν τον είδε ποτέ ξανά κανείς.

τον τόπον του ;
Κανείς δεν ηξεύρη. Μπου ντουνιά τσαρκ φιλέκ!»

Συντελεστές:
Πρωτότυπη μουσική- στίχοι και τραγούδια Φένια Παπαδόδημα
Ζωγραφιές: Γιώργος Κόρδης
Μουσική Διεύθυνση: Γιώργος Παλαμιώτης
Σύλληψη και ερμηνεία Φένια Παπαδόδημα
Σκηνοθεσία Κατερίνα Γεωργουδάκη

Παίζουν: Peter Jacques νέυ, κλαρινέτο, τρομπέτα, Θωμάς Μελετέας ούτι, Παναγιώτης
Κωστόπουλος-τύμπανα, Γιώργος Παλαμιώτης-μπάσο, Φένια Παπαδόδημα, πιάνο-γκόνι-
φωνή

Πληροφορίες
Θέατρο Μπέλλος: Κέκροπος 1, Πλάκα – Ακρόπολη
https://theatrompellos.gr
https://www.facebook.com/theatrompellos/
https://www.instagram.com/theatrompellos/