Ο Σταμάτης Πακάκης μας μιλά για την νέα του παράσταση “550”!

 Πληροφορίες για την παράσταση ΕΔΩ

•Γιατί διάλεξες για τίτλο της παράστασης τον αριθμό ενός λεωφορείου;

Χρησιμοποιώ το «550» σχεδόν καθημερινά από το 2012. Το «550» είναι το αγαπημένο μου μεταφορικό μέσο διότι ενώνει το σπίτι μου με τους τρεις από τους πιο συχνούς εργασιακούς μου χώρους (Μέγαρο Μουσικής, Εθνική Λυρική Σκηνή- Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Μουσικά Σύνολα του Δήμου Αθηναίων. Δούλευα επίσης στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο 2013-2016).
Ως επιβάτης ήμουν πάντα χαμένος στην οθόνη του κινητού μου, σε κάποιο βιβλίο ή στον κόσμο μου. Τον περασμένο χρόνο, ξαφνικά, άρχισα να παρατηρώ τους συνεπιβάτες μου και τις συμπεριφορές τους. Έβλεπα ρόλους σε αυτούς. Ήρθα αντιμέτωπος κυρίως ως θεατής γεγονότων που φάνταζαν βγαλμένα από αμερικανική κωμωδία ή κάποιες φορές από κακή φάρσα. Στην αρχή, θέλοντας να μοιραστώ αυτά που ζούσα τα περιέγραφα στους ανθρώπους μου, μετά ξεκίνησα να τα κοινοποιώ στο Facebook. 
Εκεί είδα πως δεν συμβαίνουν μόνο σε μένα όλα αυτά τα κωμικοτραγικά. Άρχισε ο κόσμος να εμπλέκεται. Δεχόμουν ιστορίες τους καθώς και σχολιασμούς στις δικές μου. Είδα πως όλο αυτό αφορά όλους μας. Έτσι πήρα την απόφαση να γράψω ένα θεατρικό έργο που θα περιγράφει διάφορα τέτοια συμβάντα. Δεν είχα περιθώριο επιλογής τίτλου. «550» λοιπόν.

•Τι διαπραγματεύεται το «550» (Π. Φάληρο – Κηφισιά);

Το «550» είναι μία κοινωνική κωμωδία με χορογραφίες και τραγούδια. Το έργο, μας δείχνει την καθημερινότητα οκτώ διαφορετικών ηρώων. Πώς αυτοί γνωρίζονται και αλληλεπιδρούν. Το έργο έχει μια αίσθηση κινηματογραφικού μοντάζ, όπως λέω. Όσοι έχουν δει το «ΜΑΝΑ» θα μπορέσουν να καταλάβουν τι εννοώ. Εννοώ  την γρήγορη εναλλαγή σκηνών και την καλοκουρδιαμένη παράλληλη δράση. Μέσα από κωμικές σκηνές μπορούμε να γελάσουμε και να δούμε αστείες στιγμές της δικής μας καθημερινότητας, αλλά αν μπορέσουμε να αποκωδικοποιήσουμε συμπεριφορές και αντιδράσεις θα βρεθούμε αντιμέτωποι με το τι κρύβει ο καθένας μας. Στο «550» μου δόθηκε η ευκαιρία να γράψω για την ενδοοικογενειακή βία, την ομοφοβία, τον εκφοβισμό, τον εθνικισμό, τη διαφορετικότητα, το AIDS, τα ναρκωτικά και άλλα κοινωνικά ζητήματα του σήμερα.

•Τι διαφορετικό πιστεύεις έχει το δικό σου κείμενο;

Έχει αλήθεια, χιούμορ, είναι ατάκα στην ατάκα και στα ελάχιστα μονολογικά μέρη ο κάθε ήρωας αποκωδικοποιεί την όποια “περίεργη” συμπεριφορά του μέσα στα μέσα μαζικής. Μέσα από κωμικά γεγονότα δίνω την έντονη παρουσία κοινωνικών προβλημάτων που βιώνει η Ελλάδα του σήμερα. Αφορά κάθε Έλληνα του ΤΩΡΑ. Ο καθένας μας μπορεί να ταυτιστεί, αν όχι με κάποιον ήρωα, τουλάχιστον με τη συνθήκη των γεγονότων. Το «550» γράφτηκε τώρα και αφορά το τώρα και όλους μας….

•Γιατί αναλαμβάνεις πάντα στις παραστάσεις σου τον ρόλο του αφηγητή;

 Είναι η δεύτερη προσωπική δουλειά που παρουσιάζω. Όπως και πέρσι στο «ΜΑΝΑ» έτσι κι εδώ έχω τον ρόλο του αφηγητή. Αυτό το κάνω για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον για έναν πρακτικό λόγο, να μπορώ να είμαι απέξω κατά τη διάρκεια του στησίματος ώστε να μπορώ να σκηνοθετώ και να καθοδηγώ όσο πιο σωστά μπορώ.
Δεύτερον έχοντας γράψει εγώ το έργο προτιμώ να δω να παίζει κάποιος άλλος τους ρόλους μου. Είναι μαγικό να βλέπεις κάτι που έχεις σκεφτεί εσύ να παίρνει σάρκα και οστά στο πρόσωπο ενός άλλου ανθρώπου. 
Έτσι κρατώ την αποστασιοποίηση του αφηγητή και εμπλέκομαι τόσο όσο απαιτείται. 

•Τι περιμένεις από το θέατρο;

Το θέατρο θέλω να αποτελεί λέξη της καθημερινότητάς μου. “Πάω στο θέατρο, είμαι στο θέατρο, έχω παράσταση και τρέχω να προλαβω να φτάσω στο θέατρο….θέατρο, θέατρο, θέατρο….” Δε θα μπορούσα να με φανταστω μακριά από αυτό.
Έχω σχέση με το θέατρο και όπως σε κάθε υγιή σχέση είμαι ανιδιοτελής. Δίνω όσα έχω κι όσα μπορώ. Αυτό μέχρι στιγμής με ανταμείβει.  Δεν έχω παράπονο… 
Επομένως δεν περιμένω κάτι. Είμαι εδώ και διατεθειμένος να αλληλεπιδρούμε.

•Τι πιστεύεις ότι έχει αλλάξει στην Ελλάδα του 2019;

Χωρίς δεύτερη σκέψη θα σου έλεγα πως βλέπω περισσότερα χαμόγελα μέσα στα λεωφορεία και στους δρόμους…
Θέλω να είμαι αισιόδοξος. Δεν μου επιτρέπω να μην είμαι. Βλέπω θετικά και χαμογελάω. Θα πω πως η Ελλάδα του 2019 είναι καλύτερη από αυτή του 2018 και περιμένω να είναι λιγότερη καλή από την Ελλάδα του 2020. 

Πληροφορίες για την παράσταση “550”

Μετά την περσινή επιτυχία της μουσικοθεατρικής παράστασης «ΜΑΝΑ» στο Θέατρο Faust, ο Σταμάτης Πακάκης επιστρέφει, στον ίδιο χώρο, με την κοινωνική κωμωδία «550», στην οποία υπογράφει το κείμενο και τη σκηνοθεσία.

Τι μπορεί να συμβεί, εάν αρχίσουμε να παρατηρούμε και να αποκωδικοποιούμε τα ερεθίσματα που λαμβάνουμε στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς; Τι μπορεί να συμβεί, εάν κοιτάξουμε πίσω από τις συμπεριφορές των διπλανών μας; Τι θα γίνει, εάν μπορέσουμε να μπούμε ελάχιστα στη θέση τους;

Το λεωφορείο «550» (Π. Φάληρο-Κηφισιά) γίνεται το μέσο για να εκφράσει ο καθένας μας, αυτό που φέρει από το σπίτι του. Ενδοοικογενειακή βία, εθισμοί, ομοφοβία, ρατσισμός, σεξισμός, χονδροφοβία, σχολικός εκφοβισμός… όλα μπορούν να συμβούν σε μία καθημερινή διαδρομή του «550». Μέσα από τις πιο κωμικές καταστάσεις μπορούμε να δούμε το μωσαϊκό της κοινωνίας μας.

Συντελεστές
Κείμενο-Σκηνοθεσία:  Σταμάτης Πακάκης
Κινησιολογία-Χορογραφίες: Εύη Τσακλάνου
Φωτισμοί –  Trailer Video: Αναστασία Λουκρέζη
Σκηνικά-Κοστούμια: Νίκος Παπάζογλου
Μάσκα Ροζ Μονόκερου: Δανάη Σταματίου
Outside eye: Νικόλας Μαρμαράς
Πρωτότυπη Μουσική: Γιώργος Καλογερόπουλος
Sound Design: Αλέξανδρος  Δημητρόπουλος

ΠΑΙΖΟΥΝ (με αλφαβητική σειρά) : Κων/να Αλεξανδράτου, Φαίη Βέβη, Αλέξανρος Ζουριδάκης, Ειρήνη Μελά, Σταμάτης Πακάκης, Φανή Παλιούρα, Βλάσης Πασιούδης, Βασίλης Φακανάς

Info:
Από 9 Οκτωβρίου.
Faust: Αθηναΐδος 12 & Καλαμιώτου 11, Κέντρο. Τηλέφωνο: 2103234095

Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Κάθε  Τετάρτη στις 20:30
για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.

………………….

Το 550 είναι μια κοινωνική κωμωδία που προέκυψε ως ανάγκη παρουσίασης της πραγματικότητας που βίωνα ως επιβάτης του συγκεκριμένου λεωφορείου. Έκανα δημοσιεύματα σχολιάζοντας με αιχμηρό χιούμορ τα όσα έβλεπα στα μέσα μαζικής μεταφοράς και κυρίως στο 550, το οποίο χρησιμοποιώ καθημερινά.

Είναι ένα θεατρικό έργο με χορογραφίες και τραγούδια. Επιβάτες του, κυρίως οκτώ ήρωες που ο καθένας μέσα από κωμικά γεγονότα μας παρουσιάζει τον δικό του σκοτεινό κόσμο. Παρουσιάζονται αστεία περιστατικά, που έχουμε όλοι μαζί συναντήσει στα μέσα, μέχρι τραγικά  ξεσπάσματα κρυφών φοβιών.

Σημαντική παρουσία στην παράσταση είναι ο Αόρατος Ροζ Μονόκερος και ό,τι αυτός συμβολίζει.

Οι ήρωες:
Μία αναρχική φοιτήτρια, μία οροθετική καλλιτέχνιδα, ένας εθνικιστής ψυκτικός, μία θεούσα, ένας αφηγητής (εγώ), μία πληθωρική ηθοποιός, ένας παρενδυτικός και ένας νεαρός “μαϊντανός” είναι οι επιβάτες του 550. Ο καθένας ζει ένα προσωπικό μαρτύριο, εξάλλου το πρόβλημα μας είναι το σημαντικότερο για τον μικρόκοσμό μας.

Στόχος του έργου: να έρθουμε αντιμέτωποι με κωμικοτραγικά γεγονότα που συμβαίνουν καθημερινά δίπλα μας.