Aγγελική Καρυστινού

Όλα είναι επιβεβλημένα & αντιμετωπίζονται σαν μια μόδα της εποχής σε σχέση με τον ρατσισμό & τη βία ενάντια στις γυναίκες.

Περιέγραψέ μας τον ρόλο που υποδύεσαι στην παράσταση «Τρωίλος και Χρυσηίδα» σε μετάφραση – σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κοέν.

Στην παράσταση εκτός από τον Τρωίλο, όλοι οι ρόλοι ερμηνεύονται από γυναίκες. Εγώ κάνω τον Αίαντα. Ο Σαίξπηρ βασίστηκε μεν στους γνωστούς ήρωες της ελληνικής μυθολογίας, όμως τους αντιμετωπίζει από μια κριτική ματιά , σκωπτική θα έλεγα. Οι Έλληνες στο έργο του είναι δεν είναι ηρωικοί, αντίθετα είναι διαπλεκόμενοι, ύπουλοι και πονηροί, μέσα στην ίντριγκα. Ο Αίαντας είναι πολεμοκάπηλος, βρίσκεται σε μόνιμη αντιπαλότητα με τον Αχιλλέα για το ποιος είναι ο καλύτερος , χαρακτηρίζεται από υπεροψία, αλλά ταυτόχρονα και είναι και ο μόνος από τους Έλληνες που του έχει απομείνει μια ηθική αξία: σέβεται τον Έκτορα επειδή είναι συγγενής του- ο Αίαντας ήταν μισός Τρώας από την πλευρά της μητέρας του- και κυρίως επειδή είναι άξιος πολεμιστής.

Τι σε γοητεύει ιδιαίτερα στο έργο;

Ο Σαίξπηρ εδώ αποδομεί τα πάντα, ακόμα και τον έρωτα, ακόμα και το ίδιο του έργο το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι τρολάρει, όπως θα λέγαμε σήμερα, γνωστούς στίχους δικούς του, όπως το « και καληνύχτα θα του λες μέχρι να ξημερώσει ». Προφανώς βρισκόταν σε μια φάση της ζωής του που έβλεπε τα πράγματα πολύ επικριτικά. Κι αυτή η βιτριολική διάθεση διαπερνάει όλο το κείμενο, δεν αφήνει στην πραγματικότητα τίποτα όρθιο. μάλιστα στην εποχή του επειδή μέσω των Ελλήνων ασκούσε κριτική στους συμπατριώτες του, τους Άγγλους, το έργο δεν άρεσε καθόλου. Εδώ θα έλεγα ότι ακολουθεί μια λογική αποδόμησης των πάντων, σαν να νιώθει τη ματαιότητα και τη γελοιότητα της εξουσίας, αλλά και την ελαφρότητα του έρωτα.

Δώσε μας ένα λόγο για να έρθουμε να δούμε την παράσταση “Τρωίλος και Χρυσηίδα”;

Για να δείτε ένα από τα λιγότερο παιγμένα έργα του, καταρχάς και δεύτερον στην παράσταση ο Αλέξανδρος Κοέν ο σκηνοθέτης κάνει μια σειρά από πειράματα, που έχουν νομίζω ενδιαφέρον. Πρώτον οι ρόλοι παίζονται από γυναίκες ως γυναίκες, δεύτερον δοκιμάζουμε μια φόρμα στον λόγο και μια ιδιαίτερη δραματουργική γραμμή, που στόχος της είναι να φέρει αυτό το κατ’ επίφαση ηρωικό έργο στο σήμερα.

Καλλιτεχνικά σχέδια για το μέλλον;

Έχουμε κάνει μια παράσταση με τη Μάνια Παπαδημητρίου το «Χρονικό των δέκα ημερών » της Αγάπης Βενέζη Μολυβιάτη, της αδερφής του Ηλία Βενέζη, όπου περιγράφει πως σώθηκαν την περίοδο της Μικρασιατικής καταστροφής και θα την επαναλάβουμε αν όλα πάνε καλά. Επίσης ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει μια ταινία του Βασίλη Μαζωμένου του «Καθαρτήριο» στην οποία συμμετείχα και σε λίγο θα ξεκινήσω και γυρίσματα για ένα σίριαλ.

Συμφωνείς ότι ο ρατσισμός και η βία ενάντια στις γυναίκες είναι μια διαχρονική κατάσταση;

Δυστυχώς αν και σημειώνονται σημαντικά βήματα, έχω ακόμα την αίσθηση ότι όλα είναι επιβεβλημένα, αντιμετωπίζονται σαν μια μόδα της εποχής και όχι επειδή πραγματικά έχουμε συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει πρόβλημα. Για παράδειγμα, πολλοί άνθρωποι στον χώρο που πριν από έναν χρόνο δήλωναν κατά της ποσόστωσης των γυναικών στο θέατρο, θεωρώντας την αντι-καλλιτεχνική σήμερα , έχουν αλλάξει στάση και λένε ναι. Αλλά αυτό γίνεται αλήθεια επειδή έχουν καταλάβει, ή απλώς για να μην πάνε κόντρα στο ρεύμα και κυρίως δυσαρεστήσουν κάποιες γυναίκες που επιτέλους βρίσκονται σε θέσεις κλειδιά; Δεν είμαι σίγουρη. Κι αυτό θεωρώ ότι συμβαίνει όχι μόνο στο θέατρο, αλλά σε κάθε τομέα. Πιστεύω ότι έχουμε ακόμα δρόμο να διανύσουμε. Οι συνθήκες μοιάζουν ιδανικές για μια αλλαγή , ας ελπίσουμε ότι θα συντονιστούμε να την κάνουμε. Η δική μας γενιά δεν θα την απολαύσει είμαι βέβαιη γι’ αυτό, αλλά τουλάχιστον θα αφήσουμε κάτι στους επόμενους.

Πληροφορίες για την παράσταση ΤΡΩΙΛΟΣ & ΧΡΥΣΗΙΔΑ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ στο Θέατρο Αργώ ΕΔΩ