Bασίλης Αθανασόπουλος

Η Φαύστα είναι σαν γιορτές, είναι σαν να είναι Χριστούγεννα.

Ποιοί ήταν οι λόγοι που σε έκαναν να δεχτείς να παίξεις στην παράσταση “Φαύστα” του Μποστ, υπό την σκηνοθεσία του Τάσου Πυργιέρη;

Προσπαθούμε να συνεργαστούμε με τον Τάσο Πυργιέρη, δεν ξέρω πόσα χρόνια, μάλλον πέντε. Κάπου με έιχε δει ο Τάσος να παίζω. Τώρα το τί είδε και με σκέφτηκε για την Φαύστα, δεν μπορούσα να το ξέρω γιατί σίγουρα δε με είχε δει σε κάτι αντίστοιχο. Κατάλαβα μετά. Υπάρχει κάτι πολύ κοινό. Αυτό που λέω, “Καμμένο χιούμορ». Εμένα οι παρωδίες μου διαμόρφωσαν το χιούμορ. Όπως παρωδία είναι ας πούμε τα “Scary Movies” ή “Το κλάμμα βγήκε από τον παράδεισο” και διάφορες αντίστοιχες ταινίες. Παρωδία είναι λοιπόν και η Φαύστα του Μποστ, απλά πιο ελεύθερη.

Ο δικός σου ρόλος;

Σ΄αυτή την παράσταση στους ρόλους υπάρχουν μεταμφιέσεις, που είναι πολύ έντονες – ποσο μάλλον στον δικό μου ρόλο- οι οποίες με αφορούν πάρα πολύ, γιατί μου θυμίζει το γιατί, από παιδί, ήθελα να γίνω ηθοποιός. Και η μεταμφίεση είναι ένας απ΄ τους ισχυρούς λόγους που μπορεί να θέλει να γίνει κανείς ηθοποιός. Ότι σαν παιδάκι σ’ αρέσει να μπαίνεις σε ρόλους, ντύνεσαι, φτιάχνεσαι, σ΄αρέσει να παίζεις. Αυτό βοηθάει πάρα πολύ στη χαρά που έχεις για να βγεις από την κουίντα στη σκηνή. Στην παράσταση αυτή, βγαίνω και είναι το πρόσωπο μου βαμμένο, μιλάω διαφορετικά, έχει μια φόρμα ο λόγος και αγγίζει πολύ αυτή τη χαρά. Αλήθεια.

Τι ιδιαίτερο πιστεύεις ότι έχει η Φαύστα;

H Φαύστα κατά τη γνώμη μου, ίσως και να είναι χειρότερη μάνα από την Μήδεια. Γιατί, ενώ όλο αυτό γίνεται στα πλαίσια του χιούμορ, είναι τρομερό να βλέπεις μία μάνα να δείχνει αυτήν την αδιαφορία. Ο Μποστ πατάει σε κάτι ,που ενώ είναι τόσο πυρηνικό, το ζήτημα δηλαδή της αγάπης της μάνας προς το παιδί, όταν αυτό το ανατρέπει είναι οριακά σοκαριστικό.

Το άλλο ιδιαίτερο που έχει η Φαύστα μας, είναι το ποσο γέλιο έχει. Αρχικά είναι πολύ σπουδαίο το ότι διαβάζεις το έργο μόνος σου σπίτι και γελάς. Είναι ένα καλογραμμένο κείμενο.

Η συγκεκριμένη παράσταση έχει μία ομάδα ηθοποιών που όντως το υποστηρίζουν πολύ. Έχει ταιριάξει το χιούμορ μας. Ο μουσικοσυνθέτης Θέμης Καραμουρατίδης έγραψε τη μουσική, ερχόμενος στις πρόβες. Δεν έκατσε σπίτι του να τη φανταστεί απλά διαβάζοντας το έργο. Την έγραψε από αυτό που ζούσε στη διαδικασία των προβών. Αυτό έχει κάτι πολύ δικό μας.

Πως ένιωσες γι΄ αυτή τη δουλειά;

Επηρεάζεται πάρα πολύ η διάθεση σου, όταν το εργασιακό σου περιβάλλον είναι τέτοιο που χαίρεσαι να πας στην πρόβα. Κι εγώ έτσι ένιωθα στο διάστημα των προβών. Δεν έχει υπάρξει φορά που να μην πέσουμε κάτω από τα γέλια. Μπορεί να ακούγεται κλισέ αλλά είναι μεγάλη αλήθεια.

Είναι το κείμενο αστείο. Σε όλη την ομάδα και στους συντελεστές μαζί υπάρχει κοινό χιούμορ όπως είπα. Πώς να μην είμαι σε μία καλή φάση; Η δουλειά μας είναι μεγάλο μέρος της ζωής μας. Είναι η καθημερινότητά μας. Τις τελευταίες μέρες πριν την πρεμιέρα, μπορεί να καθόμασταν περισσότερες ώρες και ήταν μια ωραία συγκυρία παρά την κούραση. Είναι σαν γιορτές, είναι σαν να είναι Χριστούγεννα. Και αυτό είναι ωραίο, έχει κάτι οικογενειακό.

Γιατί να έρθει ένας θεατής να δει τη παράσταση;

Ο Μποστ έχει κάποιες πολιτικές αναφορές στο έργο, το οποίο έχει γραφτεί κάπου τη δεκαετία του ‘60.

Είναι ακραία επίκαιρο σε σημεία, αυτό όμως θα το συναντήσεις και σε άλλα έργα.

Συζητούσα με τον Γιάννη Σιάμπαλια που παίζουμε μαζί και του είπα, ότι μέσα σε όλες αυτές τις δυσκολίες που βιώνει η γενιά μας και όχι μόνο η δική μας γενιά στην Ελλάδα του ‘24, θα σηκωθεί ένας άνθρωπος από το σπίτι του, θα έρθει στο Μέγαρο και θα περάσει καλά. Θα γελάσει, θα ακούσει ωραία μουσική και έναν έξυπνο έμμετρο λόγο.

Όσο κι αν θίγονται κάποια πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα από τον ίδιο τον Μποστ θεωρώ ότι ένας θεατής δεν θα φύγει από το θέατρο τόσο προβληματισμένος γύρω από τα θέματα, αυτά αλλά με μια ωραία ανάλαφρη αίσθηση. Δεν είναι όμως πολύ σημαντικό ότι κάποιος μπορεί να γελάσει και να πει τι ωραία πέρασα; Να ξεχαστεί για λίγο από τα προβλήματα της καθημερινότητας με τα οποία παλεύουμε όλοι;

Πληροφορίες για την παράσταση: