Γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς με τη Φρίντα και όχι με κάποιο άλλο ιστορικό πρόσωπο;
Δεν έγινε σκόπιμα, προέκυψε πολύ νωρίτερα, απλώς κρίναμε ότι αυτό θα έπρεπε να είναι το πρώτο μας. Το τραγούδι ήταν μια πρόταση της Φωτεινής Λαμπρίδη προς τον Μίμη Νικολόπουλο, για να το μελοποιήσει. Εγώ το άκουσα μετέπειτα και μου άρεσε πάρα πολύ από την πρώτη στιγμή. Mιλάει για μία γυναίκα σύμβολο κι αυτό το διάστημα έχουμε πραγματική ανάγκη από σύμβολα, να μας εμπνεύσουν-είναι οι καιροί έτσι. Ωστόσο, δεν είναι χαρακτηριστικό του άλμπουμ που θα ακολουθήσει. Απλώς μετά από όλη αυτή τη δύσκολη και περίεργη περίοδο της καραντίνας κι έχοντας αυτό το τραγούδι πια ολοκληρωμένο, όλη αυτή η αναφορά στη θρυλική Φρίντα, ήταν σαν να ήρθε να ανάψει ένα φως, σαν φάρος. Σαν να ήθελε να πει “μην τα παρατάτε όπως δεν το έκανα και εγώ και πάντα έδινα τη μάχη μου”. Φυσικά, ήταν και η μουσική του Μίμη, που με μία διάθεση πιο ρυθμική και αέρινη… έδωσε κάτι που είχαμε όλοι ανάγκη, το συγκεκριμένο καλοκαίρι.
Γιατί θεωρείς εσύ, ότι είναι περίεργοι οι καιροί;
Νομίζω, ότι με προβληματίζει αυτή η εσωστρέφεια που παρατηρώ. Ένας γενικότερος ‘αυτισμός’ , αν μου επιτρέπεις, μία στροφή στο ‘εγώ’ μας. Αντιμετωπίζουμε την ειλικρίνεια του άλλου με μια επιφύλαξη, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να αφεθούμε. Η ανάγκη του να είμαστε μαζί, είναι πιο έντονη από ποτέ, αλλά ταυτόχρονα όλο αυτό το αβέβαιο που βιώνουμε, θαρρώ πως οδηγεί τον άνθρωπο να κλείνεται στον εαυτό του, προσπαθώντας να υπερασπιστεί τα δικά του συμφέροντα, για τη δική του επιβίωση. Κι έτσι όλη αυτή η πραγματικότητα θα μπορούσε να οδηγήσει σε πιο περίεργες και σκοτεινές καταστάσεις.
Ακόμα και στο θέμα του κορωναϊού αλλά και γενικότερα τα τελευταία χρόνια που έχουν άνοδο ο ρατσισμός και ο φασισμός, μόνο μαζί δεν πάμε. Τι σκέφτεσαι για όλα αυτά;
Ακριβώς αυτό, λοιπόν, εννοούσα πριν , ότι φαινόμενα όπως ο ρατσισμός, η βία ή η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μας απασχολούν όλο και πιο έντονα! Παρατηρώντας τελευταία τα γεγονότα βλέπουμε ότι τελικά το τέρας ήταν πάντα εκεί, απλώς κοιμάται κι αν δεν πατάμε γερά στα πόδια μας δε θέλει πολύ να πέσουμε πάνω του για να ξυπνήσει. Γι’ αυτό και πρέπει να επενδύουν οι δημοκρατικές κοινωνίες στην Παιδεία και στην Τέχνη. Όταν όμως ένα κράτος παραμελεί την παιδεία και αφαιρεί μέσα από τα σχολεία, την Τέχνη, την ιστορία ή την λογοτεχνία που τροφοδοτούν τη γνώση, ώστε να ξέρουμε ποιοί ήμασταν, ποιοί είμαστε και που θα μπορούσαμε να φτάσουμε, τότε το αποτέλεσμα θα είναι εξαιρετικά δυσάρεστο για τους πολλούς, αλλά και μονόδρομος με μαθηματική ακρίβεια.
Εκτός από την μουσική ασχολείσαι επαγγελματικά και με τον αθλητισμό. Τι σχέση έχει ο αθλητισμός με τη μουσική;
Αρχικά, βασίζονται και τα δυο στο ρυθμό. Τόσο ο αθλητισμός, η κίνηση, όσο και η μουσική χτίζονται κι εξελίσσονται πάνω σε ένα ρυθμό. Απαιτούν αφοσίωση και πειθαρχία και σου μαθαίνουν να θέτεις στόχους και να δουλεύεις πολλές φορές μέσα σε πλαίσια, ενώ ταυτόχρονα προσφέρουν μια αίσθηση ελευθερίας. Επίσης και τα δυο μπορούν και εμπνέουν για ένα καλύτερο μέλλον!
Τα δικά σου μουσικά ακούσματα ποια είναι;
Ανήκω σε εκείνους που θα σου πουν, ‘ακούω τα πάντα’! Ωστόσο, επειδή θεωρώ ότι τα πρώτα ακούσματα ίσως και να είναι πιο καθοριστικά στο τι θα καταλήξεις κάποια στιγμή να αγαπάς περισσότερο, οι δίσκοι του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη, του Μικρούτσικου αλλά και του Πλέσσα είναι σίγουρα κάποιες από τις αναφορές μου. Σε επίπεδο φωνών μπορώ να πω οτι ο Νταλάρας και η Αλεξίου αποτέλεσαν σαφώς έμπνευση για μένα. Θυμάμαι, στο σπίτι είχαμε δίσκους βινυλίου, όπου τους έβαζα σαν παιχνίδι στο πικάπ και έπαιζαν. Ήταν πολύ ωραίο να χαζεύεις τις στροφές του δίσκου, ενώ παράλληλα άκουγες τα αγαπημένα σου τραγούδια. Κάτι που σαν αίσθηση χάθηκε, φυσικά, καθώς περνούσε η μουσική στην πιο ψηφιακή της εποχή, τότε με το CD.
Ακούς και λαϊκά;
Ακούω και αγαπώ πολύ το λαϊκό τραγούδι. Εκτιμώ πολύ τα τραγούδια πχ. του Τσιτσάνη, του Κουγιουμτζή ή φωνές όπως του Μητροπάνου, του Διονυσίου, του Καζαντζίδη, της Μοσχολιού. Η Ελλάδα άλλωστε είναι το λαϊκό τραγούδι. Για μένα και το έντεχνο έχει καθορίσει την πιο σύγχρονη ελληνική μουσική και μάχεται ιδιαίτερα για τον ελληνικό στίχο, απλώς είναι λίγο παρεξηγημένο, ίσως επειδή έχει πιο έντονο το στοιχείο της ‘θλίψης’. Ή άλλες φορές μπορεί ο στίχος να έχει ένα δεύτερο ή τρίτο επίπεδο, δεν θα σου το δώσει έτοιμο. Να θέλει να το ακούσεις πιο προσεκτικά ή να σκεφτείς πιο πολύ. Όπως, συχνά, συμβαίνει και μ’ έναν πίνακα ζωγραφικής. Από εκεί και πέρα είναι η διάθεση που έχει ο καθένας να βουτήξει και να βρει αυτό που κρύβεται από κάτω.
Μίλησέ μας για τον δίσκο.
Γενικά αυτή η συνεργασία έγινε, κατά βάση, εξ αποστάσεως καθώς ο Μίμης ζει και εργάζεται στην Βέροια. Η Φωτεινή εδώ, Αθήνα όπως κι εγώ. Μας έφερε σε επαφή ο Παρασκευάς Καρασούλος. Το υλικό, ψάχνοντας κάποιες φορές τον στίχο και κάποιες άλλες τη μελωδία, θεωρώ ότι δε θα μπορούσε να είναι καλύτερο, αφήνοντάς μας όλους απόλυτα ικανοποιημένους και εμένα ιδιαιτέρως περήφανο, να αποτελεί την πρώτη μου ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά. Η παραγωγή είναι της Μικρής Άρκτου και του Παρασκευά Καρασούλου, με τον οποίο οφείλω να πω, ότι εντυπωσιάστηκα με το πόσο λεπτομερώς δουλεύει, θυμίζοντας πολλές φορές τις ιστορίες που ακούς για παλαιότερους και πολύ σημαντικούς παραγωγούς της ελληνικής δισκογραφίας. Φροντίζει την παραμικρή λεπτομέρεια και είναι εκείνος που θα βάλει, πάντα, την τελεία. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, ειδικά για έναν πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη, θέτοντας ένα τέτοιο πλαίσιο, ώστε να μην εκτεθεί. Πραγματικά ήταν μεγάλη η έκπληξη! Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που είναι τόσα χρόνια στην δισκογραφία. Πέρα από τη Φωτεινή, που υπογράφει το σύνολο των τραγουδιών στιχουργικά, θα έχουμε και ένα τραγούδι σε στίχους του Γιάννη Βασιλόπουλου, ενός εξαιρετικού -νεότατου- στιχουργού και που έχει διακριθεί και αυτός στην 4η ακρόαση της Μικρής Άρκτου και μας έχει δώσει ήδη ένα πολύ αξιόλογο δείγμα γραφής σε προηγούμενες δουλειές του. Και τέλος, ο πολύ ταλαντούχος Μίμης Νικολόπουλος, που έχει γράψει την υπέροχη μουσική σε ολόκληρο το δίσκο, που αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Οκτώβρη με τίτλο ‘’Βλέμμα Στο Βυθό’’.
https://www.youtube.com/watch?v=yKpHEpRLuvg&feature=youtu.be
Πληροφορίες για το νέο τραγούδι “Φρίντα” του Δημήτρη Βουτσά ΕΔΩ
Το Art and Press δημιουργήθηκε με σκοπό την πολιτική, πολιτιστική και πολύπλευρη ενημέρωση των πολιτών. Πίσω από τη λειτουργία του Art and Press υπάρχει μία ομάδα «ανήσυχων» ανθρώπων, που προέρχονται από διάφορους κοινωνικούς χώρους, στους οποίους προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν εθελοντικά όπου και όσο μπορούν. Η κοινή αγάπη των μελών της ομάδας μας για την πολιτική, τον πολιτισμό και γενικά την ενημέρωση, είναι η κινητήρια δύναμη για την παρακολούθηση, καταγραφή και παρουσίαση σε όλους εσάς, όσων συμβαίνουν. Δεν μας καθοδηγεί κανείς, δεν μας χρηματοδοτεί κανείς και ως εκ τούτου παραθέτουμε τα γεγονότα όπως ακριβώς λαμβάνουν χώρα. Η πορεία του Art and Press είναι συνεχόμενα και ραγδαία ανοδική όσον αφορά την προσέλκυση επισκεπτών / αναγνωστών τόσο στην κύρια ιστοσελίδα όσο και στο κανάλι του Youtube.