Ειρήνη Ιωάννου: Τα κράτη είναι προσανατολισμένα στο να συντηρούν τις οικονομίες & όχι τους ανθρώπους!

Γιατί αποδέχτηκες την πρόταση του Δημήτρη Κανέλλου να παίξεις σε μια χιουμοριστική παράσταση “Το Ξεκατίνιασμα του του Ολύμπου”;

Ένας δάσκαλος μου στη σχολή μου είπε ” Ακόμα και στην μεγαλύτερη τραγωδία υπάρχει χιούμορ. Αν ξεχάσεις να το βάλεις αυτό στη σκηνή αυτό που κάνεις δεν έχει ζωή”. Πράγματι χωρίς χιούμορ δεν έχεις ελπίδα και χωρίς ελπίδα δεν έχεις ζωή. Έτσι μαζευόμαστε τα Δευτερότριτα στο“ Ξεκατίνιασμα του Ολύμπου”. Ακούμε γέλια μοναχικά, πνιχτά πίσω από μάσκες αλλά και ηχηρά, μαζικά. Κι εμείς στη σκηνή γελάμε ο ένας με τη βλακεία του άλλου κάτω από τα άσπρα μουστάκια και τα τρελά μαλλιά μας. Και ενωνόμαστε με εκείνους που ήρθαν να μας δουν. Στις πρόβες πήγαινα να συναντήσω ανθρώπους όμορφους και με αφορμή το κείμενο της ΑγίΠαπ να βγάλουμε την τρέλα μας- έτσι ακριβώς μας το ζήτησε ο Δημήτρης. Πέρασα τόσο καλά σε σημείο να απορώ αν τελικά αυτό που κάνω είναι δουλειά. Κι όμως αυτή είναι η δουλειά μας. Να μεταδίδουμε χαρά ζωής. Παίρνουμε οι άνθρωποι τους εαυτούς μας πολύ στα σοβαρά αλλά εξαντλούμε όλη μας τη σοβαρότητα σε μικροπράγματα. Όταν φτάνει η ώρα για τα μεγάλα, είμαστε τρομερά κουρασμένοι από το να κουβαλάμε τους 100 κιλά εαυτούς μας. Ελπίζω το έργο μας να ξαλαφρώνει λίγο κάποιους από αυτό το βάρος. Αν στραφείς στον αυτοσαρκασμό αντί την αυτολύπηση ίσως μπορείς να δράσεις κι όχι να υπομένεις κάτω από ζυγό μιας υπερφυσικής πολιτικής οντότητας.

Μίλησέ μας για τον δικό σου ρόλο, την θεά Άρτεμη.

Η Άρτεμις ήταν μια θεά με χαρακτηριστικά που παραπέμπουν σε μια πιο αρχέγονη αντίληψη της γυναικείας φύσης. Εκδικητική και αιμοσταγή. Παρόμοιοι «τύποι» γυναικών υπάρχουν αρκετά στις τραγωδίες. Η Μήδεια που αναφέρει η Άρτεμις στο έργο μας με θαυμασμό, και άλλες. Αλλά όπως κάθε τραγωδία αν την δείς ανάποδα αν πάψεις να βλέπεις τους χαρακτήρες ως σύμβολα και τους προσθέσεις ανθρώπινα χαρακτηριστικά( συγκρούσεις, αδυναμίες )δε ξέρεις αν πρέπει να κλάψεις ή να γελάσεις με το δράμα τους. Οι αρχαίοι παρουσίαζαν τους θεούς τους όντως κάτ’εικόνα και ομοίωση .Η Άρτεμις έχει μια μισανδρία, που εκφράζεται από την εμμονική ανάγκη της στο έργο και στους μύθους να τονίζει την παρθενία της. Από την άλλη προκαλεί συνέχεια τους άνδρες με έναν τρόπο σχεδόν ερωτικό-επιθετικό. Σε διάφορες εκδοχές της μυθολογίας η Άρτεμις κυκλοφορούσε σχεδόν ημίγυμνη στα δάση και έκανε μπάνια γυμνή σε λίμνες αλλά αν έστω κατά τύχη κάποιος άνδρας την έβλεπε γυμνή ή την ερωτευόταν τον σκότωνε με τα βέλη της, τον μεταμόρφωνε σε σκύλο και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Μέσα από αυτές τις αντιθέσεις γεννήθηκε η Αρτεμούλα του “Ξεκατίνιασματος του Ολύμπου”.

Τι θα ήθελες να πάρει το κοινό μαζί του φεύγοντας από την παράσταση;

Ελπίζω το κοινό να παίρνει μαζί του ότι είχε ανάγκη,ότι έλειπε από τη μέρα του.

Τι σκέπτεσαι για την υγειονομική και την νέα οικονομική κρίση, που ξεκίνησε;

Υγειονομικές κρίσεις συμβαίνουν ανά τους αιώνες. Το θέμα πάντα είναι η διαχείριση τους. Η κρίση προυπήρχε και ήταν συστημική. Η αποτελεσματικότητα ενός κράτους δεν αποδεικνύεται στις συνθήκες αυτής της χιλιοειπωμένης «κανονικότητας». Αυτή η παράνοια που βιώνουμε είναι πολύ αναμενόμενη. Παγκοσμίως τα κράτη είναι προσανατολισμένα στο να συντηρούν τις οικονομίες τους και όχι τους ανθρώπους. Όταν διανέμεις τους πόρους σου στις τράπεζες, στην ανάπτυξη της βιομηχανίας, τα οπλικά συστήματα και όχι στην ιατρική περίθαλψη και την κοινωνική πρόνοια όταν έρθει μια πανδημία …ε δε θα μπορείς να την αντιμετωπίσεις.

Δε με φοβίζει που κλείνουν οι πολιτιστικοί χώροι. Η τέχνη είναι πολύ βαθιά ριζωμένη στην κοινωνική ύπαρξη του ανθρώπου και έχει επιβιώσει από πολύ πιο δύσκολες συνθήκες. Εκείνο που με τρομάζει είναι ότι γίνεται μια συντονισμένη προσπάθεια εκφοβισμού και εντατικοποίησης της εργασίας. Ζητούν από μια κοινωνία ολόκληρη αυτή τη στιγμή μόνο να εργάζεται, να παράγει και μετά να κλειδαμπαρώνεται στο σπίτι και να αποχαυνώνεται. Γι’ αυτό άλλωστε μας κλείνουν επειδή η τέχνη δε συνεισφέρει τα δέοντα στην παραγωγή κατά την άποψη τους. Η ψυχαγωγία θεωρείται χάσιμο χρόνου και πολυτέλεια. Ας κάνουμε λοιπόν live streaming… Κάπου εκεί ανάμεσα στο big brother το next top model και τις τρομοειδήσεις ας χώσουμε και λίγο Άμλετ.. όχι από άποψη.. από απελπισία. Χωμένοι κάτω από τις κουβέρτες μας, μόνοι, με τα πατζούρια κλειστά. Και κάπου μέσα σε όλη τούτη τη μιζέρια κάτω από το μαξιλάρι μας κουλουριασμένο το φίδι του τρόμου. Και στην αγκαλιά μας το αβγό του.

Σε κάθε περίοδο κρίσης αναβιώνει ο ρατσισμός και ο φασισμός. Πως το επεξεργάζεσαι αυτό;

Στα 18 μου μπήκα για κάποιους μήνες και κάναμε θέατρο στο Νοσοκομείο των Φυλακών Κορυδαλλού στους κρατούμενους. Η ομάδα μας αποτελείτο από 11 ανθρώπους. Κάποιοι είχαν τατουαζ σβάστιγκες , άλλοι είχαν συλληφθεί για συμμετοχή στους Πυρήνες της Φωτιάς, είχαν κάνει ληστείες, είχαν σκοτώσει το παιδί τους, τη μάνα τους. Άλλοι άκουγαν φανατικά Νότη, άλλοι έγραφαν άρθρα στο indymedia, άλλοι διάβαζαν Μπόρχες, άλλοι δεν ήξεραν να διαβάζουν και να γράφουν, άλλοι μιλούσαν σπαστά ελληνικά .Στην αρχή δε μιλιόντουσαν. Πολλές φορές δεν ερχόντουσαν όλοι γιατί είχαν παίξει ξύλο μεταξύ τους και οι φύλακες έλεγαν ότι δε μπορούν να τους βάλουν μαζί στο ίδιο δωμάτιο για λόγους ασφαλείας. Αυτοί οι άνθρωποι κάνανε μια παράσταση. Περίπου στη μέση των προβών όσοι ήταν στο ίδιο κελί βοηθούσαν ο ένας τον άλλον να μάθουν τα λόγια τους. Άρχισαν να κάθονται όλοι μαζί. Να κάνουν πλάκες. Όταν τελείωσε η παράσταση και τους χειροκροτούσαν εκείνοι μαζεύτηκαν σε μια αγκαλιά και κάνανε «ζντό».Κ όπως Κορυδαλλός. Το να είσαι καλός η κακός δεν είναι επιλογή. Εμείς που έτυχε να είμαστε στη πλευρά εκείνων που έμαθαν να αγαπούν τον άνθρωπο πρέπει να βρούμε τρόπο να «θεραπεύσουμε» εκείνους που στ’ αλήθεια δεν είχαν άλλη επιλογή. Είναι χιλιάδες οι παράμετροι σ αυτή τη ζωή που μπορούν να σε κάνουν απάνθρωπο. Αν θες λιγότερους φασίστες επένδυσε στον πολιτισμό. Άνοιξε θέσεις για καλλιτέχνες και εκπαιδευτικούς στα νοσοκομεία, στις φυλακές, στα σχολεία, στις δομές αστέγων, στα κέντρα απεξάρτησης, στα γηροκομεία. ΠΑΝΤΟΥ. Μη τους έχεις να πρέπει να παράξουν 5 εργα το χρόνο για να ζήσουν ή να περιμένουν τον διορισμό τους. Χρησιμοποίησε τους. Ο φασισμός και ο ρατσισμός ΕΙΝΑΙ θέμα πολιτισμού ή μάλλον έλλειψης του. Ο ναζισμός δε ανέβηκε από τους φιλόμουσους εμπνευστές του αλλά από εξαθλιωμένους και απελπισμένους ανθρώπους.

 Πληροφορίες για την παράσταση  ΘΕΑΤΡΟ OLVIO – “ΤΟ ΞΕΚΑΤΙΝΙΑΣΜΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ”