H Έλενα Αντωνίου μας μιλά για την performance InSitu στο Φεστιβάλ Αθηνών

Τι σημαίνει το InSitu;

Το έργο In Situ είναι μια performance μακράς διάρκειας άρα ο χρόνος, η διάρκεια είναι ένα από
τα σημαντικότερα στοιχεία του έργου. “In Situ” σημαίνει “επί τόπου”. Σε ένα πρώτο επίπεδο είναι
αυτό, το έργο δημιουργείται επί τόπου, στο χώρο που θα παρουσιαστεί, λαμβάνοντας υπόψιν
το χώρο, το κοινό που θα επισκεφτεί το χώρο και πώς αυτά αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, αλλά
και με τον καλλιτέχνη. Το “επί τόπου” ενισχύεται από το πώς είναι να είσαι “εδώ τώρα”
απευθυνόμενο και στον καλλιτέχνη, αλλά και στον επισκέπτη. Η διάρκεια (6 ώρες τη μέρα)
μετασχηματίζει το “επί τόπου” και το “εδώ τώρα” προκαλώντας συνεχόμενο
επαναπροσδιορισμό των ρόλων και των σχέσεων, αλλά και της ίδιας της δράσης.

Ποιο είναι το σκεπτικό του όλου έργου;

Το σκεπτικό είναι η δημιουργία ενός ζωντανού εκθέματος στο «εδώ» και το «τώρα» ενός
μουσειακού χώρου. Τοποθετώντας το σώμα σ’ ένα βάθρο, η δράση αναπροσδιορίζει τη σχέση
επισκέπτη/θεατή με το έργο τέχνης και τον χρόνο, και δημιουργεί νέες συνθήκες παρατήρησης
για τους επισκέπτες του μουσείου, καθώς το πλαίσιο και το περιεχόμενο της δράσης, διαρκώς
εξελίσσονται. Μέσω της παραστασιακής αυτής χειρονομίας, επιχειρώ να αναγάγω την
ανθρώπινη παρουσία σε αέναο έργο τέχνης.

Γιατί αποφάσισες να γίνει η performance σε Αρχαιολογικό Μουσείο;

Αρχικά η ιδέα προέκυψε μέσα από την ανάγκη να επισκεφτώ το Αρχαιολογικό Μουσείο
Επαρχίας Λεμεσού, το Mουσείο της πόλης μου. Είναι ένα κτίριο με αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον και
ενώ βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της πόλης της Λεμεσού με πλούσια και αξιόλογη συλλογή
αρχαιοτήτων, μοιάζει να είναι έρημο, στατικό, με έντονο το στοιχείο της εγκατάλειψης, της
απουσίας. Ήθελα η επίσκεψή μου να έχει διάρκεια, να δώσω χρόνο στον εαυτό μου να
παρατηρήσει τα εκθέματα αλλά και τους επισκέπτες που παρατηρούν τα εκθέματα. Στόχος ήταν
μια performance, ένα έργο ζωντανής άυλης τέχνης, να γίνει αφορμή για μια επίσκεψη στο
Μουσείο. Να δώσει χρόνο στον επισκέπτη να παρατηρήσει, να εντοπίσει και να αναγνωρίσει
την στασιμότητα σε ένα πιο γενικό πλαίσιο, και να αποδεχτεί πως η ανθρώπινη παρουσία
μπορεί να προκαλέσει δονήσεις στον χώρο και να ξυπνήσει μνήμες.
Μελλοντική σου δουλειά μετά το Φεστιβάλ Αθηνών;
Θα παρουσιάσω το νέο μου έργο τον Οκτώβριο του 2019 στην Κύπρο στα πλαίσια του
προγράμματος Τερψιχόρη, ένα πρόγραμμα για την ενίσχυση της δημιουργίας και έρευνας στον
τομέα του σύγχρονου χορού του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού Κύπρου.
Παράλληλα θα συνεχίσω την προώθηση για το πιο πρόσφατο έργο μου MAINSTAGE, μια
παραγωγή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων
2019.

Tι πιστεύεις για την Ελλάδα του 2019;

Στην Ελλάδα του 2019 θέλω να συνεχίσω να πιστεύω στον Άνθρωπο.
Όπως και στο έργο, να δώσουμε χρόνο να κατανοήσουμε πού βρισκόμαστε την δεδομένη
στιγμή, να αποδεχτούμε το εδώ και το τώρα του κάθε ένα από εμάς και να πιστέψουμε πως μπορούμε να αναγάγουμε την ανθρώπινη παρουσία σε αέναο έργο τέχνης.
Με λίγα λόγια ο Άνθρωπος να ξαναβρεί την αξία του σωματικά,νοητικά και ψυχικά.

Πληροφορίες γιατί την durationalperformanceInSitu ΕΔΩ