H Διονυσία Πόθου – Αλεξιάδη μας μιλά για το βιβλίο – λεύκωμα της για την Ζάκυνθο

Κα Αλεξιάδη μιλήστε μας για το βιβλίο λεύκωμα «Ζάκυνθος» που κυκλοφορήσατε πρόσφατα. Ήταν μία ανάγκη επιστροφή στις ρίζες σας;

Το βιβλίο λεύκωμα είναι αποτέλεσμα μιας πολύχρονης &  συναισθηματικής φωτογράφησης για την ιδιαίτερη πατρίδα μου την Ζάκυνθο. Πράγματι, είναι μια επιστροφή στις ρίζες μου, στον τόπο που γεννήθηκα. 

Πηγαίνω στο πατρικό μου σπίτι κάθε χρόνο με την οικογένεια μου, ένα αγροτόσπιτο με ελιές και περιβόλια τριγύρω, τόπος ηρεμίας και ξενοιασιάς μέσα στην καταπράσινη φύση,  με θέα το Ιόνιο και στο βάθος η  Κεφαλονιά.

Με το λεύκωμα «Ζάκυνθος» ήθελα να προσφέρω πνευματικά στον τόπο μου και να αναδείξω τις ομορφιές του νησιού «φωτογραφικά». Είναι ένα βιβλίο-λεύκωμα χωρίς διαφημιστικό υλικό.

2.Πόσο καιρό  δουλεύατε πάνω σε αυτό και η επιλογή των σημείων που φωτογραφήσατε πως έγινε;

Οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στο λεύκωμα είναι αποτέλεσμα πολύχρονης φωτογράφησης. Έχω ένα πλούσιο αρχείο με φωτογραφίες από τοπία, θάλασσες, χωριά, εκκλησίες, μοναστήρια, κατοικίες…πανηγύρια, έθιμα…σε διαφορετικές εποχές του χρόνου, με τα χρώματα της Άνοιξης και τις φουρτουνιασμένες θάλασσες του χειμώνα…    

Πραγματικά, ήταν πολύ δύσκολο να γίνει η τελική επιλογή  των φωτογραφιών, μάλιστα κάποια τοπία στο βιβλίο, που είναι φωτογραφημένα πριν χρόνια, τώρα είναι τελείως αλλαγμένα. 

Η επιλογή των σημείων είναι σαφώς προσωπική, είναι ένα φωτογραφικό «σεργιάνι» που καλύπτει όλο το νησί με έμφαση στα τοπία, στο «μπλε» του Ιονίου, παλιά καμπαναριά, μνημεία,  απομεινάρια παλιών σπιτιών και την πόλη που κτίστηκε μετά το 1954, καθότι το νησί καταστράφηκε ολοσχερώς στους σεισμούς το 1953.

3.Ο αναγνώστης που θα κρατήσει στο χέρι του το βιβλίο «Ζάκυνθος» τι θα θέλατε να αποκομίσει από αυτό;

Να αποκομίσει; Απλά ο αναγνώστης να «μαγευτεί» από τις ομορφιές του νησιού, το «Φιόρο της Ανατολής»…και  ακολουθώντας τις φωτογραφικές διαδρομές του βιβλίου…να κάνει ένα σεργιάνι στην Ζάκυνθο, να απολαύσει τη καταπράσινη φύση, τις μυρωδιές των περιβολιών, τις υπέροχες αμμουδιές, να γνωρίσει τους φιλόξενους κατοίκους του νησιού και να ακούσει τις ρομαντικές καντάδες κάτω από το φεγγαρόφωτο…

4.Στο βιογραφικό σας διαβάσαμε ότι έχετε ταξιδέψει παρέα με το φακό σας σχεδόν σε όλο τον κόσμο .Από την Νέα Ζηλανδία στο Περού και από την Ιαπωνία  και την Μογγολία στην Αμερική. Τι σας ενδιαφέρει να αποτυπώνεται στον φακό σας και ποιο μέρος από όλες τις χώρες που ταξιδέψατε μαγνήτισε το φωτογραφικό σας φακό περισσότερο;

Επιλέγω τα ταξίδια μου με κύριο σκοπό την εξερεύνηση και φωτογράφηση του κάθε τόπου. Με ενδιαφέρει να αποτυπώνω στον φακό μου τοπία, μνημεία, σκηνές από την καθημερινή ζωή των κατοίκων στα χωριά  και γενικά να έχω ένα πλούσιο αρχείο από τον κάθε τόπο που επισκέπτομαι.

Ένα μέρος που με μαγνήτισε περισσότερο και θα ήθελα να ξαναπάω είναι η Μυανμαρ(Μπούρμα) με τη λίμνη ‘Ιλνε, αλλά και η Λαλιμπέλα στην Αιθιοπία είναι ξεχωριστός τόπος , όπως και το Ρατζαστάν στην Ινδία. Κάθε τόπος έχει τις ομορφιές του, αλλά να τονίσω ότι ζούμε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου, την Ελλάδα.

5. Έχετε εκδώσει το «Ταξιδεύοντας… ματιές στον κόσμο» το 2005, «Ταξιδεύοντας… Ανατολικά» το 2010 με φωτογραφίες από ταξίδια στη Νοτιανατολική Ασία και «Ζάκυνθος»  το 2019 . Υπάρχουν συνδετικά στοιχεία ανάμεσα στις 3 αυτές εκδόσεις  και εάν ναι ποια είναι;

Είναι η αγάπη μου για τη φωτογραφία, την εξερεύνηση και στη συνέχεια, μέσω των φωτογραφικών λευκωμάτων  μου,  όποιος επιθυμεί να θαυμάζει τις ομορφιές του πλανήτη μας. Έχω ένα πλούσιο αρχείο φωτογραφιών αλλά δεν είναι εύκολη η έκδοση ενός βιβλίου. Όπως για παράδειγμα το ταξίδι μου με τον Υπερσιβηρικό από Μόσχα-Κίνα ήταν μια μαγεία, μοναδική εμπειρία και το αρχείο μου περίπου 10.000 φωτογραφίες. 

6.Παράλληλα με τις εκδόσεις έχετε κάνει και πολλές ατομικές εκθέσεις φωτογραφίας στην Ελλάδα και το εξωτερικό και σε πολύ σημαντικούς χώρους ,όπως στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, στα Ηνωμένα Έθνη στη Γενεύη κα. Πόσο δύσκολο είναι για έναν Έλληνα καλλιτέχνη φωτογράφο να παρουσιάζει την δουλειά του; Υπάρχει βοήθεια από το κράτος;

Θα πω ότι ήμουν τυχερή παρουσιάζοντας τις φωτογραφίες μου σε σημαντικούς χώρους στο εξωτερικό. Οι εκθέσεις μου, στη Γενεύη, Νέα Υόρκη, Κωνσταντινούπολη, Σαράγεβο, Περού  έγιναν κατόπιν πρόσκλησης(προξενείου η πρεσβείας)  με σκοπό την προβολή της Ελλάδας μέσω των φωτογραφιών μου. Η βοήθεια από το κράτος ήταν,  ότι οι φωτογραφικές εκθέσεις γινόντουσαν στον χώρο του ελληνικού προξενείου της κάθε χώρας και αυτό είναι πολύ  σημαντικό. 

7.Ο Έλληνας αγαπάει και είναι εξοικειωμένος με την φωτογραφία;

Ο Έλληνας αγαπάει την φωτογραφία, φυσικά  όλοι είναι εξοικειωμένοι σήμερα και ο εύκολος τρόπος φωτογράφησης είναι το κινητό τηλέφωνο. 

Όταν σπούδαζα φωτογραφία το 1981 ήταν πολύ διαφορετικά. Η φωτογράφηση δεν γίνεται πλέον με φιλμ και ο «σκοτεινός μου θάλαμος»  δεν υπάρχει στο σπίτι.

Επίσης να σημειωθεί, ότι πλήθος κόσμου επισκέπτεται τις ατομικές και ομαδικές φωτογραφικές εκθέσεις σπουδαίων Ελλήνων φωτογράφων,  που γίνονται κάθε χρόνο στην χώρα μας.

ΖΑΚΥΝΘΟΣ

Ένα Φωτογραφικό οδοιπορικό-Λεύκωμα

της Διονυσία Πόθου – Αλεξιάδη

Η Διονυσία Πόθου – Αλεξιάδη μας ξεναγεί με το φωτογραφικό φακό της στην όμορφη πατρίδα της ,στην αρχόντισσα του Ιουνίου, τη Ζάκυνθο.

Ένα βιβλίο Λεύκωμα, ένα  φωτογραφικό  οδοιπορικό  στο πανέμορφο νησί του Ιονίου, μέσα από την ματιά της συγγραφέως και φωτογράφου, που σκοπό έχει να αναδείξει τις μαγικές άλλα και κάποιες άγνωστες πτυχές του νησιού, να τις συστήσει  στους αναγνώστες του βιβλίου αλλά και να τις αναδείξει.

Η Διονυσία Πόθου- Αλεξιάδη αναφέρει χαρακτηριστικά:

Γεννήθηκα στη Ζάκυνθο, το μυροβόλο νησί του Ιονίου, όπου οι άνθρωποι – γλεντζέδες, ταξιδευτές, ονειροπόλοι, γεμάτοι ρυθμό, φανατικοί λάτρεις της μουσικής και της ποίησης – ζουν μεταξύ του ονειρικού Ομηρικού βασιλείου του Οδυσσέα, της βενετσιάνικης αρχοντικής αύρας και της φιλελεύθερης κουλτούρας του Νέου Ελληνισμού. Ακροβατούν μεταξύ του ένδοξου χθες και της σημερινής πραγματικότητας.

Λίκνο μου είναι το Μέσω Γερακαρίο. Στη κοινωνία του, μικρή σε αριθμούς , λιτή σε ανάγκες, αφοσιωμένη στις παραδόσεις, υπερήφανη για τα έργα των μελών της, έζησα τα πρώτα παιδικά μου χρόνια «θησαυροφυλάκιο της ζωής μου», σε μια γνήσια και αυθεντική εποχή, πιστή στις αξίες που η ίδια μου δίδαξε.

Η φύση της Ζακύνθου και οι ομορφιές της, το απέραντο και βαθύ γαλάζιο της θάλασσας της, το χρυσοπράσινο των φύλλων των ελαιώνων της από τις ακτίνες του ήλιου, οι ευωδίες των ανθισμένων περιβολιών της, οι φεγγοβόλες νύχτες της, οι παφλασμοί των κυμάτων στις παραλίες της, οι ήχοι των μαντολινάτων και οι μελωδίες των κανταδόρων της στις γειτονιές της, μ’ έκαναν να λατρέψω αυτό τον  ευλογημένο τόπο και ν’ αφοσιωθώ σ’ αυτόν ψυχικά και πνευματικά, προσφέροντας του το παρόν Λεύκωμα, που ελπίζω να είναι η αρχή.

Οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται σε αυτό, είναι αποτέλεσμα μιας πολύμηνης «συναισθηματικής» φωτογράφησης για την πατρίδα μου. Μιας επίπονης περιπέτειας μου στις παραλίες, τα λιβάδια, τα ορεινά και πεδινά μέρη, τα χωριά και την πρωτεύουσα της.

Μαζί με τη φύση φωτογράφισα και μνημεία της ιστορίας της πατρίδος μου, όσα έτυχαν στο μαραθώνιο οδοιπορικό μου στο νησί. Απομεινάρια του αρχαίου ένδοξου παρελθόντος της, αρχαιοελληνικές κολώνες και εκκλησίες με σπάνιας ομορφιάς καμπαναριά που σώζονται μετά τους καταστροφικούς σεισμούς του 1953.

Στο φωτογραφικό μου Λεύκωμα υπάρχει η εναλλαγή του παροδικού με το μόνιμο, του απαλού και του φθαρτού με το τραχύ και το άφθαρτο.

Ελπίζω ο αναγνώστης και θεατής του Λευκώματος να ζήσει το ταξίδι που του προσφέρω στο «Fior de Levante”, με τις συγκινήσεις που δημιουργούν τα επιλεγμένα από εμένα τοπία και μνημεία, αρχίζοντας από την ανατολική πλευρά του νησιού και κάμπο, προχωρώντας βόρεια και μετά δυτικά, νότια και καταλήγοντας στη χώρα της Ζακύνθου.

BIOΓΡΑΦΙΚO   ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Η Διονυσία Αλεξιάδη γεννήθηκε στη Ζάκυνθο και μεγάλωσε στην Αθήνα.Σπούδασε φωτογραφία με τον Άλκη Ξανθάκη στη Σχολή ΑΚΤΟ, από την οποία αποφοίτησε το 1981.

Παράλληλα με τη φωτογραφία σπούδασε ζωγραφική, ενώ κατά την πενταετή παραμονή της στο Λονδίνο σπούδασε Φωτογραφία, Ιστορία της Τέχνης και Εσωτερική Διακόσμηση(αποφοίτησε το 1989).

Στη συνέχεια εργάστηκε  αρκετά χρόνια ως διακοσμήτρια.

Η Διονυσία Αλεξιάδη με “όπλο” τη φωτογραφική μηχανή της, έχοντας ως μοναδικό στόχο της τη φωτογραφία, έχει ταξιδέψει σε αναρίθμητες πόλεις και τόπους… από την Νέα Ζηλανδία, Αυστραλία, Ιαπωνία μέχρι την Καλιφόρνια, από την Ινδία μέχρι την Μογγολία, από την Παταγονία μέχρι την Αλάσκα, από την Νότια Αφρική μέχρι τα Νορβηγικά φιόρδ και από την Αργεντινή μέχρι το Περού. Έχει διασχίσει την Ασία με τον Υπερσιβηρικό και τη Σαχάρα με καραβάνια, απαθανατίζοντας παντού τοπία και μνημεία.

Συγκέντρωσε έτσι ένα πλούσιο φωτογραφικό αρχείο, μέρος του οποίου παρουσιάζει στο βιβλίο «Ταξιδεύοντας… Ανατολικά» (2010) με φωτογραφίες από ταξίδια στη Νοτιανατολική Ασία.

Προηγούμενα έργα της είναι:

«Ταξιδεύοντας… ματιές στον κόσμο» (2005), το οποίο συνιστά και την πρώτη της εκδοτική δουλειά.

Άλλα χόμπι της Διονυσίας είναι η Ζωγραφική(πρώτη έκθεση έργων της το1980) και η ιστιοπλοϊα με αρκετές διακρίσεις.

Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Είναι παντρεμένη με τον Αλέξη Αλεξιάδη και έχει δύο γιούς, τον Νικήτα και τον Νικόλα.

Η Διονυσία Αλεξιάδη πραγματοποίησε τις εξής ατομικές εκθέσεις:

2005   Οκτώβριος,  θέμα «Ταξιδεύοντας», γκαλερί ΜillefioriArt Space, Κολωνάκι, Αθήνα

2005   Δεκέμβριος, έκθεση και παρουσίαση του βιβλίου της «Ταξιδεύοντας, Ματιά στον κόσμο», Εθνικό Ίδρυμα  Ερευνών, Αθήνα

2006   Ιούνιος, θέμα «Ταξιδεύοντας»,  ξενοδοχείο Sofitel, Ελ. Βενιζέλος, Αθήνα

2006   Αύγουστος, θέμα «Ταξιδεύοντας»,  Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ζακυνθίων, Ζάκυνθος

2007   Μάιος,  θέμα «Ματιές στα χρώματα του κόσμου»,  Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη

2008   Μάιος, θέμα «Φωτογραφίες του κόσμου»,  Σισμανόγλειο Μέγαρο, Κωνσταντινούπολη

2008   Ιούνιος, θέμα «Μετά τις φωτιές», Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Βρυξέλλες

2010   Μάιος, θέμα «Ταξιδεύοντας… Ανατολικά», Ιστορικό Αρχείο-Μουσείο Ύδρας, Ύδρα

2010   Νοέμβριος, θέμα «Αντιθέσεις», γκαλερί Χάρητος 26, Κολωνάκι, Αθήνα

2011   Μάιος, θέμα «Ταξιδεύοντας… από Ανατολή σε Δύση», Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης, Ξάνθη

2012  Φεβρουάριος, Εξερευνητής(ομάδα φωτογράφων), Κολωνάκι, Αθήνα

2014  Μάρτιος, θέμα “The right to Smile”, Palais des Nations, E Building,  Ηνωμένα Έθνη, Γενεύη

2015  Απρίλιος, θέμα “A Journey through Greece”, Γενικό Προξενείο Νέας Υόρκης, Νέα Υόρκη

2015  Ιούνιος, θέμα «Φωτο-γραφήματα», Ξενοδοχείο Σπέτσες, Σπέτσες

2016  Μάρτιος, θέμα “Greece – visual memories”, ICPNA, Λίμα, Περού

2017  Μάιος, θέμα “Travelling through Europe”, EU Info Centre in Bosnia & Herzegovina, Sarajevo

2017  Νοέμβριος, θέμα «Pebbles & Rocks”, Χάρητος 26, Κολωνάκι, Αθήνα

Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης