Η Μαρία Πετεβή, ο Δημήτρης Κοροντζής & ο Βαλεντίνος Πετεβής τραγουδούν Οβίδιο.

Στίχους του Οβιδίου, δυο χιλιάδων ετών, τραγουδά η ηθοποιός Μαρία Πετεβή από τις «Αγριες Μέλισσες», στο μουσικό κομμάτι Genesis, συνεργαζόμενη με τον μουσικό Δημήτρη Κοροντζή και τον αδελφό της, Χρήστο- Βαλεντίνο. Εμείς μιλήσαμε μαζί τους γι΄αυτήν την συνεργασία.

Μαρία γιατί αποφάσισες να τραγουδήσεις το συγκεκριμένο τραγούδι;

Η συνεργασία  προέκυψε από ένα τηλεφώνημα που δέχτηκα από τον αδερφό μου ενώ ήμουν στο γύρισμα. Μου είπε πως δουλεύουν με τον Δημήτρη πάνω στα παραδοσιακά κυπριακά κάλαντα και πως θα ταίριαζε η φωνή μου σε αυτό που ήθελαν να φτιάξουν. Από όταν πρωτοάκουσα την αρχική διασκευή ενθουσιάστηκα και μπόρεσα αμέσως να φανταστώ τον ‘’κόσμο’’ που μπορεί να δημιουργηθεί. Η αλληλουχία των νότων και η αίσθηση της μουσικής έτσι όπως είχε διαμορφωθεί με πήγε σε κάτι αρχέγονο, μυστηριακό και σκοτεινό και αισθάνθηκα πως σε αυτό θα ταίριαζαν οι στίχοι του Οβιδίου και ως αφήγηση και ως τραγούδι.

Έτσι αποφασίσαμε να πειραματιστούμε πέρα από μουσικά και νοηματικά και να φύγουμε από τα κάλαντα και τους στοίχους που είχε το παραδοσιακό κομμάτι. Κάπως έτσι  μπήκαν κάποια μέρη από τις μεταμορφώσεις και συγκεκριμένα από την “Αρχή του κόσμου’’ που είχε γράψει ο Οβίδιος. Η ματιά του πάνω στην γέννηση του ανθρώπου ερχόταν ως αντίστιξη ή και ενδεχομένως συμπληρωματικά στη μουσική των παραδοσιακών καλάντων που είχαν “πειράξει” τα παιδιά .

Μου είχε γεννηθεί καιρό η ανάγκη να εκφραστώ κάπως μέσα από την μουσική και ήταν κάτι που συζητούσαμε έντονα με τον αδερφό μου .

Είχα γράψει και εγώ κάποιους στοίχους και σκεφτόμασταν στο μέλλον να δουλέψουμε πάνω σε αυτούς μουσικά.

Είναι πολύ ωραίο να συνεργάζεσαι με ανθρώπους που έχετε κάπως ένα κοινό βλέμμα ως προς την τέχνη και τη ζωή.

Για εμάς είναι διπλή συγκίνηση γιατί μας δένει και μια τεράστια αγάπη.

Όποτε νομίζω πως απλώς με αφορμή αυτό το τραγούδι εκπληρώσαμε μια επιθυμία χρόνων, το να δημιουργήσουμε παρέα μουσική.

Ποια είναι τα μουσικά σας ακούσματα; 

Δημήτρης: Ξεκίνησα να ακούω κλασικό rock από πολύ μικρός, αγαπημένη μου μπάντα οι Pink Floyd και αργότερα άρχισα να ακούω Jazz και Fusion. Kιθαρίστες που με επηρέασαν οι David Gilmour, Pat Metheny, Mike Oldfield, Jimi Hendrix και φυσικά οι Beatles και ο Μiles Davis.

Βαλεντίνος: Τα ακούσματα μου ποικίλλουν ανάλογα με τη διάθεση και σίγουρα μεταβάλλονται ανάλογα με την κάθε φάση της ζωής μου. Ενδεικτικά αναφέρω κάποια από τα είδη/καλλιτέχνες, που υπάρχουν μόνιμα στη μουσική λίστα μου κ έχουν επηρεάσει-διαμορφώσει, το προσωπικό μου ύφος σαν μουσικό… (Κλασσική μουσική, Παραδοσιακή μουσική από όλο τον κόσμο, Ηλεκτρονική μουσική, Ρεμπέτικα, Blues, Country, Gypsy Swing, Rock, Jazz, Miles Davis, Stephane Grappelli, Django Reinhardt, Jean Luc Ponty, Marc ‘o Connor, John Zorn, Ibrahim Maalouf, Laço Tayfa, Pink Floyd, Gandalf, Eloy, Camel, The Doors, Rush, Tool, Wishbone Ash, Μάρκος Βαμβακάρης, Γιώργος Μπατης, Αντώνης Νταλγκας, Νικόλας Ασιμος, Παύλος Σιδηρόπουλος, Δημήτρης Πουλικακος, Παύλος Παυλίδης, Γιάννης Αγγελακας κ.α)

Μπορεί όλα αυτά να είναι διαφορετικά είδη μεν αλλά κάθε ένα καλύπτει διαφορετική πτυχή του χαρακτήρα μου κ εμπλουτίζει τις ιδέες μου πάνω στην μουσική δημιουργία..Εξάλλου η μουσική είναι μία κ οτιδήποτε καλό, είναι ευπρόσδεκτο. 

                                       Χρήστος – Βαλεντίνος Πετεβής

Ακούστε το τραγούδι ΕΔΩ:     Genesis (feat. Christos Petevis & Maria Petevi)

Mαρία τι πιστεύεις, ότι έχει να μας πουν οι συγκεκριμένοι στίχοι;

Οι στίχοι διαμόρφωσαν την αρχική διασκευή κατά πολύ, καθώς γεννήθηκαν δυο αφηγηματικά μέρη που με τη σειρά τους επηρέασαν τον ηχητικό κόσμο του κομματιού. Το νόημα δούλεψε για τη μουσική και η μουσική για το νόημα.

Αυτό που κάπως θέλαμε να περάσει ως νόημα και ως αίσθηση μουσικά αλλά και με το πως δομήσαμε το κείμενο είναι ότι όλα ξεκινούν και καταλήγουν σε ένα κοινό σημείο που συνεχίζει στο διηνεκές.

Ξεκινάει το κομμάτι από το χάος και καταλήγει στο χάος ,όπως ακριβώς και ο κόσμος, δομείται και ταυτόχρονα αποδομείται, εξελίσσεται αλλά την ίδια στιγμή πάει και προς τα πίσω .

Στην αρχή ήταν το χάος, και κάποιος θεός ανέλαβε να το τακτοποιήσει σε μικρότερα κομμάτια τα οποία και αυτά με τη σειρά τους δημιούργησαν χάος.

Ο άνθρωπος μετά με τη σειρά του προσπαθεί να κατανοήσει το χάος που προϋπήρχε ενώ ταυτόχρονα το δημιουργεί, και μπλέκεται στο δικό του χάος και στον δικό του μικρόκοσμο.

Όποτε κάπως μιλάει για μια βαθιά και αέναη προσπάθεια να κατανοήσουμε αυτή τη σπείρα, από το θάνατο στη ζωή και από τη ζωή στο θάνατο ,από τη καταστροφή στην δημιουργία και από τη δημιουργία πάλι στην καταστροφή. Τη γέννηση του κόσμου και του ανθρώπου από ένα κενό, ένα σκοτάδι, ένα σημείο μηδέν και την κατάληξη τους πάλι σε αυτό.

                                                                                                Δημήτρης Κοροντζής

Πότε, πως & γιατί ξεκινήσατε με τη μουσική;

Δημήτρης: Ξεκίνησα γύρω στο 1982 με κλασσική κιθάρα για κάνα δυο χρόνια σε ενα τοπικό ωδείο στο Κουκάκι όπου έμενα τότε, βασικά βαριόμουν λίγο και όταν έφευγε ο δάσκαλος καθόμουνα και έπαιζα ντράμς. Αργότερα στα 14 ξεκίνησα ουσιαστικά απ’ την αρχή να μαθαίνω κιθάρα για να παίξω rock. Ένας συμμαθητής μου έμαθε τα βασικά ακόρντα και αμέσως άρχισα να παίζω σε κάνα δυο μπάντες που φτιάξαμε με άλλους φίλους και παίζαμε στα σχολικά τριήμερα. Όταν ήμουν 16 είχα την τύχη να γνωρίσω έναν εκπληκτικό κιθαρίστα τον Βασίλη Ποδάρα

(όχι τον ντράμερ ,συνωνυμία). Σπούδασα κιθάρα μαζί του 6 χρόνια και ταυτόχρονα έκανα Τζαζ και Κλασική αρμονία με τον Σπύρο Ραυτόπουλο

Την μουσική την ξεκίνησα από αγάπη αλλά και δέος απέναντι σε αυτόν τον περίεργο κόσμο του ήχου, ο οποίος σου λέει τα πάντα και τίποτα συγκεκριμένο ταυτόχρονα.

Βαλεντίνος: Η πρώτη μου επαφή με τη μουσική, ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία, σχεδόν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου κ άρχιζα να αντιλαμβάνομαι τον κόσμο γύρω μου.. Καθοριστικό ρόλο σε αυτό, έπαιξαν οι γονείς μας οι οποίοι είναι φιλόμουσοι κ ειδικότερα ο πατέρας μας ο οποίος είναι καθηγητής μουσικής, οπότε συνέχεια μέσα στο σπίτι υπήρχε η μουσική, είτε από το ραδιόφωνο ή κάποιο δίσκο, ειτε ακούγοντας τον πατέρα να κάνει πρόβες με μαθητές του για την παρουσίαση κάποιας παράστασης/συναυλίας. Επίσης θυμάμαι, συνέχεια παίζαμε μουσικά παιχνίδια, που στην ουσία τώρα που το σκέφτομαι, ήταν μια προσχολική εκπαίδευση μουσικής αγωγής..

Μεγαλώνοντας, η μουσική άρχισε να καταλαμβάνει όλο κ περισσότερο “χώρο” μεσα μου κ αυτό μου δημιούργησε την ανάγκη να θέλω να ασχοληθώ πιο σοβαρά, καθώς κ την επιθυμία να παίξω κάποιο όργανο, από τα πολλά που υπήρχαν στο σπίτι.

Άρχισα να εξερευνώ κάποια μάλιστα στα κρυφά γιατί ήταν ακριβά κ ευαίσθητα κ εγώ σαν παιδί δεν ήξερα καν το χειρισμό τους…

Έτσι σε ηλικία 8 ετών περίπου ξεκίνησα πιάνο κ θεωρία της μουσικής με δάσκαλο τον πατέρα μας όπου μου έδειξε τα πρώτα βήματα σε αυτόν το μαγικό κόσμο.

Στα 10 μου, επέλεξα να ξεκινήσω ένα άλλο όργανο που είχε κεντρίσει την προσοχή κ το ενδιαφέρον μου, το βιολί, τότε άρχισα να παρακολουθώ μαθήματα στο Ωδείο Νάκα, με δάσκαλο τον Γεράσιμο Νάσο ο οποίος παραμένει αγαπημένος φίλος, πηγή έμπνευσης μέχρι σήμερα κ τον ευχαριστώ τόσο πολύ, για όλα αυτά που μου δίδαξε.

Πλέον, μετά από 30 χρόνια σχεδόν, η μουσική κατέχει πρωτεύοντα ρόλο στη ζωή μου και το βιολί παραμένει το μέσο που με ταξιδεύει στον κόσμο της μουσικής και μου επιτρέπει να εκφράζομαι,να δημιουργώ, να επικοινωνώ, να ερωτεύομαι, να γιατρεύομαι και να βιοπορίζομαι. 

Μαρία συνεχίζεις στις “¨Αγριες Μέλισσες”. Τώρα πια μετά που είμαστε στην δεύτερη σεζόν πως αξιολογείς την σειρά και την τόσο μεγάλη επιτυχία της; Ποια η σχέση σου με την “Πηνελόπη”;

Οι Άγριες Μέλισσες συνεχίζονται δεύτερη χρόνια και ο ρόλος μου εξελίσσεται και όπως λέγαμε και πριν προσπαθεί να ξεφύγει από το χάος που δημιούργησε η οικογένεια της, δημιουργώντας πάλι χάος.

Είναι ένας πολύ ιδιαίτερος χαρακτήρας η Πηνελόπη και θέλει ιδιαίτερη ευαισθησία για να τον αντιληφθείς στην ολότητα του.

Κρύβει τρομερές αντιθέσεις που την κάνουν όμορφα εύθραυστη στα μάτια μου και ανθρώπινη.

Η σχέση μου μαζί της θα έλεγα πως είναι σχέση κατανόησης και συμπόνιας. Είναι σε κάποια πράγματα πολύ μακρυά από τον δικό μου χαρακτήρα, αλλά έχουμε και κάποια κοινά στοιχεία που με κάνουν να την πλησιάζω.

Τώρα ως ρόλο προσπαθώ να την αναλύσω στο μυαλό μου και να την αισθανθώ όσο πιο πολύ γίνεται για να μπορέσω να αφηγηθώ με όσο πιο λεπτό, συγκεκριμένο και αληθινό τρόπο τις ρωγμές του χαρακτήρα της. Έχει απότομες αλλαγές και πολύ γρήγορες ορισμένες φορές που πάντα δικαιολογούνται, αν το σκεφτείς, αλλά θέλει πολύ προσοχή το πως θα τις εκφράσεις υποκριτικά. Όσο περνά ο καιρός την πλησιάζω όλο και πιο πολύ, αλλά παραμένω σε επαγρύπνηση γιατί η ευκολία είναι ο εχθρός της αλήθειας υποκριτικά. Πάντα υπάρχει κάτι να ψάξεις, πάντα μπορείς να πας πιο βαθιά και πιο αληθινά στον τρόπο που θα αφηγηθείς τον χαρακτήρα.

Δημήτρη, σε χρόνια κρίσης αυξάνεται ο ρατσισμός και ο φασιμός, τι σκέφτεσαι γι΄αυτό;

Νομίζω ο Ρατσισμός και ο Φασισμός με διάφορα πρόσωπα είναι όψεις της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας που τα κουβαλάμε μαζί μας εδώ και χιλιάδες χρόνια και σε περιόδους κρίσης κυρίως οικονομικής αλλά και όχι μόνο πάντα βγαίνει στην επιφάνεια,ο συνδυασμός των ενστίκτων που κουβαλάμε μαζί με την ανέχεια πάντα θα γεννάει τέτοια φαινόμενα τα οποία επιτήδειοι απατεωνίσκοι μαζί με διάφορους παρανοϊκούς τύπους θα προσπαθούν να τα μετατρέψουν σε πολιτικό φορέα όπως έχουμε δει και στην χώρα μας πρόσφατα.

Ο Φασισμός ως ψυχολογικό φαινόμενο δεν θα εξαφανιστεί ποτέ ως πολιτικό φαινόμενο όμως χρησιμοποιείται από πολλές πολιτικές ομάδες καθώς και κέντρα εξουσίας όταν όλα τα άλλα έχουν αποτύχει στον αιώνιο πόλεμο των από κάτω με τους από πάνω.

Βαλεντίνε, πιστεύεις ότι η τέχνη κ ειδικά η μουσική, μπορεί να βοηθήσει σε δύσκολες εποχές κρίσεων;

Είναι γνωστό και το βλέπουμε και εμπράκτως, ότι οι τέχνες πλήττονται βαριά σε περιόδους κρίσεως, απ’ την άλλη μεριά, ο ρόλος τους ως προς τον άνθρωπο, είναι απαραίτητος κ έχει ευεργετικά αποτελέσματα, γι’ αυτό κ η δίψα του κόσμου ως προς αυτές είναι τεράστια κ ιδίως για την μουσική ή οποια “μπαίνει” στις ζωές μας πιο εύκολα κ καθημερινά με διαφορά μέσα, οπότε και μας λείπει περισσότερο όταν τη στερούμαστε.

Οι καλλιτέχνες, σε περιόδους ύφεσης κ κοινωνικής αστάθειας, οφείλουμε να μη πέφτουμε σε ραστώνη, να μη μένουμε αδρανείς κ να δημιουργούμε ακόμα περισσότερο έργο, το οποίο φυσικά θα πρέπει να έρχεται σε επαφή με τον κόσμο, ώστε να τον χαροποιεί κ να του δίνει ελπίδα κ δύναμη.

Σίγουρα, ο πιο άμεσος τρόπος να επιτευχθεί αυτό, είναι οι συναυλίες κ οι ζωντανές εμφανίσεις, ώστε να υπάρχει επαφή του καλλιτέχνη με τον ακροατή κ αντίστροφα.

Δυστυχώς αυτό έχει διακοπεί τώρα λόγω Covid, αλλά όλοι μαζί προσπαθούμε να γεφυρώσουμε αυτό το κενό έστω μέσω των “Live Streaming” εμφανίσεων, είτε μέσω video στα social media κλπ

Βεβαίως αυτό δεν αρκεί γι’ αυτό πιστεύω πρέπει να βρεθούν ολοένα κ περισσότεροι τρόποι επικοινωνίας, ώστε να μην στερείται ο άνθρωπος, ούτε ένα λεπτό, την ανάγκη του για επαφή με τις τέχνες κ τον πολιτισμό. 

Διότι η επαφή αυτή, τον αφυπνίζει, τον τέρπει, τον εκπαιδεύει, τον συντροφεύει κ τον ενώνει με τους συνανθρώπους κ τα συναισθήματα τους. 

Οι τέχνες, δεν είναι πολυτέλεια, είναι αναγκαίο αγαθό… 

 Ο Οβίδιος, ήταν Ρωμαίος ποιητής, που έζησε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Οκταβιανού Αύγουστου. Οι στίχοι που ερμηνεύει η ηθοποιός, είναι από τις «Μεταμορφώσεις» και συγκεκριμένα από το «Βιβλίο I — Η δημιουργία.

0 αδελφός της γνωστής ηθοποιού, Χρήστος Πετεβής, είναι εξαίρετος μουσικός, δεξιοτέχνης στο βιολί και επί σειρά ετών, βασικός συνεργάτης της τραγουδοποιού Ειρήνης Σκυλακάκη.
Πηγή: iefimerida.gr – https://www.iefimerida.gr/politismos/maria-petebi-apo-agries-melisses-tragoyda-obidio