του Βασίλη Γρίβα
“Το όνειρο ενός γελοίου” είναι αδιαμφισβήτητα μια λεπτεπίλεπτα καλοδουλεμένη παράσταση στις λεπτομέρειες της όπως ο ήχος, το σκηνικό και η κίνηση, αλλά η ουσία της χάνεται από την too much προχώ σκηνοθετική προσέγγιση, φανερά με μιμητική τάση της σκηνοθεσίας Παπαϊωάννου στη σκηνογραφία, που φτάνει σε σημείο να κουράζει και να δημιουργεί ερωτηματικά.
Ο Σερβετάλης είναι αξιοθαύμαστος για την ερμηνεία του, αναγνωρίζοντας την τρομερή δυσκολία του κειμένου που ωστόσο με το tempo της φωνής του προκαλούσε μια ρήξη της ονειρικής ατμόσφαιρας. Όμως η παράσταση συνολικά είναι μια ασταμάτητη μετακόμιση επίπλων σε συνδυασμό με ένα ακατανόητο πήγαιν’ -έλα του πρωταγωνιστή με κουτσό και ισορροπία πάνω στα μονίμως μετακομιζόμενα έπιπλα και ανάμεσα από τα καθίσματα των θεατών που σου αποσπούσε την προσοχή από το αριστουργηματικό κείμενο του Ντοστογιέφσκι.
Γενικά δημιουργήθηκε η αίσθηση πως υπήρχε μια σκηνοθετική φιλοδοξία για την παράσταση αλλά με έναν αγωνιώδη και όχι ενστικτώδη τρόπο να δημιουργηθεί κάτι ποιοτικά και με το ζόρι διαφορετικό. Μια συμβουλή λοιπόν προς το “όνειρο ενός γελοίου” : ο καλύτερος τρόπος για να κάνεις τα όνειρά σου να βγουν αληθινά, είναι να ξυπνήσεις.
Πληροφορίες για την παράσταση:
Το Art and Press δημιουργήθηκε με σκοπό την πολιτική, πολιτιστική και πολύπλευρη ενημέρωση των πολιτών. Πίσω από τη λειτουργία του Art and Press υπάρχει μία ομάδα «ανήσυχων» ανθρώπων, που προέρχονται από διάφορους κοινωνικούς χώρους, στους οποίους προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν εθελοντικά όπου και όσο μπορούν. Η κοινή αγάπη των μελών της ομάδας μας για την πολιτική, τον πολιτισμό και γενικά την ενημέρωση, είναι η κινητήρια δύναμη για την παρακολούθηση, καταγραφή και παρουσίαση σε όλους εσάς, όσων συμβαίνουν. Δεν μας καθοδηγεί κανείς, δεν μας χρηματοδοτεί κανείς και ως εκ τούτου παραθέτουμε τα γεγονότα όπως ακριβώς λαμβάνουν χώρα. Η πορεία του Art and Press είναι συνεχόμενα και ραγδαία ανοδική όσον αφορά την προσέλκυση επισκεπτών / αναγνωστών τόσο στην κύρια ιστοσελίδα όσο και στο κανάλι του Youtube.