Please enable JS

Kωνσταντίνος Μαρούγκας

O κόσμος από εμάς & σταδιακά, ποιος ξέρει, ίσως υπάρξει μια κοινωνία αποδεκτά πολυμορφική γεμάτη αλληλεγγύη.

Γιατί αποφάσισες να παίξεις στην παράσταση της Γιάννα Γκιώνη πάνω στο κείμενο «Τα παιδιά του ήλιου» του ΜΑΞΙΜ ΓΚΟΡΚΥ;

Η παράσταση «Τα παιδιά του ήλιου» του Μαξίμ Γκόρκυ σε μετάφραση και σκηνοθεσία Γιάννας Γκιώνη είναι ανεβασμένη με σύγχρονη ματιά, αφήνοντας πολλά κεντρικά στοιχεία όμως αλώβητα, καθώς απαντούν στο σήμερα. Υπάρχουν αρκετοί λόγοι που ήθελα να συμμετάσχω σε αυτό το εγχείρημα. Αρχικά, μου άρεσε πολύ το θεατρικό κείμενο και ο ρόλος που κλήθηκα να παίξω. Δεύτερον με τους Indigo Theatre Project συνεργαζόμαστε άψογα από το 2018, είναι η δεύτερη παράσταση που ανεβάζουμε μαζί και ο τρόπος που δουλεύουμε μου ταιριάζει απόλυτα.

Tι πιστεύεις ότι έχει να μας πει ένα κείμενο του 1905, σήμερα;

Είναι μεγάλη πρόκληση να ανεβαίνει ένα κείμενο που γράφτηκε σε άλλη εποχή στο σήμερα. Όταν όμως τα θέματα που θίγονται σε ένα έργο του 1905 διακυβεύονται ακόμη, θεωρώ ότι μας αφορά άμεσα και πρέπει να ακούγονται. Αλαζονεία, ταξικά ζητήματα, κοινωνικός διαχωρισμός συμπορεύονται με σημεία φροντίδας, συμπόνοιας και αντίδρασης. Όλα αυτά συμβαίνουν γύρω μας και τώρα είναι η πιο κρίσιμη στιγμή για να τα αντιληφθούμε.

Για ποιούς λόγους πιστεύεις ότι πρέπει να δούμε την παράσταση σας;

Όπως ανέφερα, το κείμενο θεωρώ πως είναι διαχρονικό και μας αφορά. Αυτή είναι η βάση. Η συγκεκριμένη παράσταση είναι μια πολύ «έντονη» παράσταση. Υπάρχει ένταση, ενέργεια, ταχύτητα στις εναλλαγές, οι κεντρικοί χαρακτήρες φέρνουν τον δικό τους κόσμο επί σκηνής και μοιάζουν να μάχονται να επικρατήσουν έναντι των άλλων. Ο καθένας έχει τη δική του «αλήθεια» και αυτό έχει τρομερό ενδιαφέρον για τον θεατή, καθώς μπορεί να ταυτιστεί με έναν ή/και παραπάνω ήρωες, αναλογιζόμενος τη δική του κοσμοθεωρία. Τέλος, να αναφέρω ότι η παράσταση, αν και κοινωνικό δράμα, έχει τρομερά στοιχεία χιούμορ που υπήρχαν ήδη στο κείμενο του Γκόρκυ κι εμείς τα αναδείξαμε μέσω των ρόλων μας. Αυτό το κράμα κοινωνικών ζητημάτων που παρουσιάζονται με σεβασμό και ευαισθησία μαζί με σκηνές που προκαλούν γέλιο, θεωρώ ότι έχει φέρει επιτυχία και συνεχίζουμε πλέον για δεύτερη χρονιά.

Ο ρόλος σου.

Ο Πάβελ Προτασόφ είναι ένας επιστήμονας αφοσιωμένος στα χημικά πειράματά του. Κλεισμένος στο εργαστήριό του ερευνά και πασχίζει να συγκεντρωθεί σε ένα σπίτι που γίνεται χαμός. Είναι πολύ κοντά στο να ανακαλύψει κάτι σπουδαίο, αλλά όλοι τον αποσπούν, ενώ αυτός θέλει να βρίσκεται στην ησυχία του, στον δικό του κόσμο. Είναι απομονωμένος, χαμένος από τα κοινωνικά και απορροφημένος από τις μεγάλες ιδέες. Τίποτα γήινο δεν τον αφορά. Μόνο η μεγάλη εικόνα, όλα τα άλλα είναι ασήμαντα. Όλα αυτά, όπως καταλαβαίνεις, είναι αρκετά «προκλητικά» όταν γύρω του επικρατεί κοινωνικός αναβρασμός και μια αρρώστια που σκοτώνει κόσμο. Ο Πάβελ ήταν πολύ ιδιαίτερος ρόλος γιατί, ενώ φαίνεται απομονωμένος, είναι εκκεντρικός και επιθυμεί να παρασύρει τους άλλους στις δικές του αρχές. Αδιάφορος προς όλους, αλλά παθιασμένος με τα δικά του ιδανικά. Σε αυτά τα δύο άκρα προσπάθησα να τον αποδώσω. Και ενώ δεν έχω τίποτα κοινό με τον Πάβελ σε αυτά που πρεσβεύουμε, νομίζω ως διανομή μου ταίριαξε πολύ καλά!

Ετοιμάζεις κάτι δικό σoυ συγγραφικά, τώρα;

Αυτή τη στιγμή γράφω το τρίτο μου βιβλίο, αλλά με μειωμένη ταχύτητα, καθώς παράλληλα εκπονώ διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Αθήνας και ο χρόνος μου είναι περιορισμένος λόγω μελέτης. Ωστόσο, κρατάω ενεργή συγγραφικά τη σελίδα μου στο Instagram τα Σχεδιάσματα (@sxediasmata) που γράφω κάθε εβδομάδα κείμενα, συνοδευόμενα από μικρά σκίτσα.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη ”;

Έχει πολλά πρόσωπα η κοινωνία, συνήθως διαφορετικά για τον καθένα μας. Έτσι λοιπόν κάθε άτομο οφείλει να αγωνίζεται για αυτά που αγαπά και πιστεύει, να αντιστέκεται σε μια κοινωνία που τον αδικεί, αλλά παράλληλα να προστατεύει μια κοινωνία που τον στηρίζει και στο ενδιάμεσο να «φυτεύει» καλές πράξεις με σεβασμό. Ξεκινώντας από εμάς αλλάζει ο μικρόκοσμος και σταδιακά, ποιος ξέρει, ίσως υπάρξει μια κοινωνία αποδεκτά πολυμορφική γεμάτη αλληλεγγύη. Είναι ευθύνη όλων μας.

Πληροφορίες για την παράσταση:

Array