Kώστας Νταλιάνης

Στη ζωή τα “Όχι” σου έχουν μεγαλύτερη αξία από τα “Ναι” σου.

Γιατί αποφάσισες να ανεβάσεις την παράσταση “Ο κύκλος με την κιμωλία” του Μπέρτολτ Μπρεχτ;

Αυτές οι αποφάσεις στο θίασό μας παίρνονται συλλογικά. Κάποιος από μας προτείνει και όλοι μαζί αποφασίζουμε. Οι επιλογές μας ως επί το πλείστον, περιλαμβάνουν έργα που έχουν κάτι να πουν σήμερα, που συνδέονται με την πραγματικότητα που μας περιβάλλει, όπου ο κόσμος θα δει και θα ακούσει πράγματα που τον αφορούν. Έργα, που να προσφέρουν μια ψυχαγωγία όχι μόνο ευχάριστη αλλά και ωφέλιμη.

“Ο κύκλος με την κιμωλία” είναι ένα τέτοιο έργο. Αυτό που συμβαίνει γύρω μας, η βία, η σκληρότητα, η τοξικότητα στην πολιτική, η γυναικοκτονίες, οι οπαδικές συγκρούσεις, οι δολοφονίες φιλάθλων, οι εστίες πολέμου, οι δολοφονίες αμάχων, η προσφυγιά και τόσα άλλα, συγκροτούν ένα σκληρό και άκρως επικίνδυνο περιβάλλον, που δεν ξέρουμε πού θα καταλήξει. Η ανθρωπότητα βιώνει μια νέα βαρβαρότητα.

Εδώ έρχεται “Ο κύκλος με την κιμωλία” του Μπρεχτ, να αντιτάξει την ανθρωπιά, την καλοσύνη, την έγνοια του ανθρώπου για το άνθρωπο. Με πολλές ακόμα καίριες επισημάνσεις και με το μοναδικό χιούμορ που διαθέτει, ο Μπρεχτ καταφέρνει να συνθέσει ένα σπουδαίο θεατρικό έργο, που αγαπήθηκε ιδιαίτερα και εξακολουθεί να αγαπιέται.

Μίλησέ μας για την σκηνοθετική σου οπτική πάνω στο έργο.

Σκοπός μου πάντα είναι να αφηγηθώ όσο πιο καθαρά μπορώ την ιστορία του έργου. Οι σκηνοθετικές μου ιδέες, η φαντασία, τα ευρήματα, έρχονται να υπηρετήσουν αυτό το σκοπό. Είμαι ενάντιος στην αποδόμηση των έργων, στη μεγαλομανία των σκηνοθετών να συντρίβουν τα έργα και να προβάλλουν το φουσκωμένο “εγώ” τους, κάνοντάς τα ακατανόητα για το κοινό. Αυτή τη σύγχρονη νόσο την ονομάζω σκηνοθετίτιδα.
Δεν με ενδιαφέρει ένας επιφανειακός εντυπωσιασμός του θεατή, αλλά μια βαθιά πνευματική και συναισθηματική επικοινωνία μαζί του.
Δίνω μεγάλη σημασία στη συνεργασία με τους άλλους συντελεστές, το μουσικό, το σκηνογράφο, τον ενδυματολόγο, το χορογράφο, τον οπλομάχο, Σ’ αυτή την παράσταση του ”Κύκλου με την κιμωλία”, υπήρχαν όλοι αυτοί, οι εξαιρετικοί συντελεστές, που μαζί συνθέσαμε ένα αρμονικό και ενιαίο σύνολο.
Πάνω από όλα όμως δίνω προτεραιότητα και βάρος στη συνεργασία μου με τους ηθοποιούς, τους οποίους οφείλω να πείσω και όχι να τους επιβάλω το σκηνοθετικό μου όραμα, τη σκηνοθετική μου σύλληψη. Και τότε, τα οράματα και οι στόχοι γίνονται κοινά για όλο το θίασο, (12μελή στη συγκεκριμένη περίπτωση).

Ένα οδοιπορικό είναι το έργο, γεμάτο περιπέτειες και κινδύνους, που παραμονεύουν. Έντονη δράση, χιούμορ, συγκίνηση και στο φινάλε ένα δικαστήριο, που θα δώσει την τελική λύση. Δράση, τραγούδια που τραγουδιούνται ζωντανά, χοροί, οπλομαχίες και δυνατές υποκριτικές ερμηνείες.

Τι πιστεύεις ότι έχει να μας πει σήμερα το συγκεκριμένο κείμενο;

Όλα όσα είπα στην πρώτη σας ερώτηση με την εξής κατάληξη: Ας προτιμήσουμε το “κοινωνικό” από το “ατομικό” γιατί αυτή είναι η πραγματική φύση του ανθρώπου, αυτή που ουσιαστικά και μακροπρόθεσμα τον ωφελεί.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη” ;

Η φράση του ποιητή μας είναι σαφής, περιεκτική και απόλυτα κατανοητή. Τι να πω εγώ; Για να πω κάτι λοιπόν, θα πω, ότι στη ζωή τα “Όχι” σου έχουν μεγαλύτερη αξία από τα “Ναι” σου.

Πληροφορίες για την παράσταση: