Mιχαήλ Ταμπακάκης: “Θέλω, ο θεατής να φανταστεί ότι είναι εμπλεκόμενος!”

Τι σκέφτηκες όταν σου πρότεινε ο Νικορέστης Χανιωτάκης να παίξεις στο  συγκεκριμένο έργο του Άλμπι;

Η αλήθεια είναι ότι δεν σκέφτηκα! Ήταν τόσο μεγάλη η χαρά μου, που είπα κατευθείαν ναι. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Ένα από τα πιο αγαπημένα μου έργα, ένας από τους πιο σπουδαίους σύγχρονους συγγραφείς, μία ομάδα ανθρώπων που εκτιμώ και θαυμάζω και  ένα θέατρο που αγαπώ πάρα πολύ! Δεν είχα να σκεφτώ πολλά !!!

Μίλησε μας για τον ρόλο σου.

Είμαι ο Μπίλλυ!  Μου αρέσει να μιλάω στον α’ ενικό για το χαρακτήρα μου. Δεν θέλω να τον βάζω απέναντί μου. Είμαι 17 χρόνων, ίσως στην πιο κρίσιμη ηλικία για ένα παιδί και ειδικά αγόρι. Είμαι γκέι ! Οι γονείς μου  έχουν αποδεχτεί πλήρως την σεξουαλική μου ταυτότητα ή τουλάχιστον αυτό δείχνουν. Η σχέση μου μαζί τους είναι ιδανική, όπως παρουσιάζεται από τον Άλμπυ στο έργο. Αυτό είναι και το ενδιαφέρον. Μετά την είδηση ότι ο πατέρας μου «έχει σχέση με  μία Σύβια» διακυβεύεται μία σχέση πραγματικής αγάπης, όχι μία συμβατική  σχέση πατέρα-γιου. Ίσως είμαι το πιο τραγικό πρόσωπο στο έργο. Δυστυχώς πάντα τα παιδιά την «πληρώνουν».

Ποια σκηνή ή ποια ατάκα  του έργου είναι για σένα η πιο χαρακτηριστική;

Το σπουδαίο με αυτό το έργο κατά τη γνώμη μου είναι ότι δεν μπορείς να ξεχωρίσεις κάποια σκηνή. Είναι όλες απολαυστικές (τόσο για εμάς όσο και για το κοινό) και αριστουργηματικά γραμμένες με τρομακτικές εναλλαγές.

Παρ’ όλα αυτά νομίζω υπάρχει μία ατάκα του Μάρτιν που συμπυκνώνει μέσα σε λίγες μόνο λέξεις όλα τα θέματα που πραγματεύεται το έργο. Θα την παραθέσω στα αγγλικά από το πρωτότυπο κείμενο. 

“It was … an ecstasy and a purity, and a… love of a… un-I-mag-in-able kind, and it relates to nothing whatever, to nothing that can be related to! Don’t you see!? Don’t you see the… don’t you see the “thing” that happened to me? What nobody understands? Why I can’t feel what I’m supposed to!? Because it relates to nothing? It can’t have happened! It did, but it can’t have! “

Με τι σκέψεις συναισθήματα θέλεις να φύγει το κοινό από το θέατρο;

Σε αυτή την ερώτηση έχει απαντήσει πριν από μένα ο Άλμπυ το 2002 σε τηλεοπτική του συνέντευξή  και νομίζω με έχει καλύψει πλήρως!

«Θέλω ο θεατής να σκεφτεί  αυτό που δεν μπορεί  να φανταστεί τον εαυτό του να το φαντάζεται. Θέλω να φανταστεί ότι είναι εμπλεκόμενος. Να αναρωτηθεί αν ήταν εκεί, πως θα ένιωθε; »

Τι σκέφτεσαι για την Ελλάδα του 2019;

Είναι ακόμα όμορφη! 

Πληροφορίες για την παράσταση “Η Γίδα ή Ποια είναι η Σύλβια;” Θησείον, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ  ΕΔΩ